Wikipedia

Jewgienij Klimow

rosyjski kombinator norweski i skoczek narciarski
(Przekierowano z Evgeniy Klimov)

Jewgienij Dmitrijewicz Klimow (ros. Евгений Дмитриевич Климов, ur. 3 lutego 1994 w Permie[3]) – rosyjski kombinator norweski i skoczek narciarski. Jako skoczek srebrny medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022 w drużynie mieszanej. Trzykrotny olimpijczyk (2014, 2018 i 2022), uczestnik mistrzostw świata (2013, 2015, 2017, 2019 i 2021) oraz brązowy medalista mistrzostw świata juniorów. Zwycięzca Letniego Grand Prix 2018. Rekordzista Rosji w długości skoku narciarskiego. Pierwszy Rosjanin, który wygrał konkurs Pucharu Świata w skokach narciarskich.

Jewgienij Klimow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1994
Perm

Wzrost

182 cm[1]

Reprezentacja

 Rosja
OAR (ZIO 2018)
RSF (MŚ 2021)
ROC (ZIO 2022)

Debiut w PŚ

30 listopada 2013 w Ruce (30. miejsce – kombinacja norweska)
22 listopada 2015 w Klingenthal (32. miejsce – skoki narciarskie)

Pierwsze punkty w PŚ

30 listopada 2013 w Ruce (30. miejsce – kombinacja norweska)
12 grudnia 2015 w Niżnym Tagile (18. miejsce – skoki narciarskie)

Pierwsze podium w PŚ

4 stycznia 2017 w Innsbrucku (3. miejsce – skoki narciarskie)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

18 listopada 2018 w Wiśle (skoki narciarskie)

Rekord życiowy

237,0 m na Letalnicy w Planicy (11 grudnia 2020)[2]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosyjski Komitet Olimpijski
Skoki narciarskie
Igrzyska olimpijskie
srebro Pekin 2022 druż. miesz.
Reprezentacja  Rosja
Skoki narciarskie
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Val di Fiemme 2014 Indywidualnie
Uniwersjada
złoto Szczyrbskie Jezioro 2015 normalna druż.
brąz Szczyrbskie Jezioro 2015 normalna
Letnie Grand Prix
złoto 1. miejsce
2018
Multimedia w Wikimedia Commons

Przebieg kariery edytuj

Kombinację norweską zaczął trenować w 2003[3]. Pierwszy raz na arenie międzynarodowej pojawił się w lutym 2011 podczas zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy w Libercu. Zajął tam trzynaste miejsce w zawodach rozgrywanych metodą Gundersena oraz czwarte w sztafecie. Rok później wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Erzurum, gdzie był szósty w sprincie i piąty w drużynie. Na zawodach tego cyklu był też czwarty w sztafecie na MŚJ w Libercu w 2013 oraz w sprincie podczas MŚJ w Val di Fiemme w 2014[4]. W latach 2013 i 2014 równocześnie wystartował też w zawodach skoków narciarskich na mistrzostwach świata juniorów. Na MŚJ w 2013 zajął siódme miejsce w drużynie, natomiast w 2014 zdobył brązowy medal w indywidualnym konkursie skoków, przegrywając tylko z Jakubem Wolnym i Patrickiem Streitlerem[5].

Wystartował w zawodach kombinacji norweskiej na mistrzostwach świata w Val di Fiemme, gdzie w konkursie drużynowym był dwunasty, a zawody metodą Gundersena na dużej skoczni ukończył na 49. pozycji. W Pucharze Świata w kombinacji norweskiej zadebiutował 30 listopada 2013 w Ruce, zajmując 30. miejsce. Były to jedyne punkty w zawodach tej rangi w kombinacji w karierze Klimowa. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014, gdzie w zawodach rozgrywanych metodą Gundersena na skoczni normalnej był 45., a w konkursie drużynowym zajął 9. pozycję[4].

W sezonie 2014/2015 startował zarówno w zawodach kombinacji norweskiej, jak i skoków narciarskich. Na Zimowej Uniwersjadzie 2015, podczas gdy w kombinacji zajął 16. miejsce w starcie masowym[4], w skokach zdobył brązowy medal indywidualnie i złoty w drużynie. Wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata 2015, zajmując 35. miejsce na skoczni dużej[6].

Od sezonu 2015/2016 zaprzestał startów w kombinacji norweskiej i skupił się na skokach narciarskich. We wrześniu 2015 wystąpił w zawodach Letniego Grand Prix, zajmując 14. lokatę w Czajkowskim. W Pucharze Świata w skokach narciarskich zadebiutował 22 listopada 2015, zajmując 32. miejsce w konkursie w Klingenthal. Pierwsze punkty w PŚ w skokach wywalczył w zawodach rozgrywanych w Niżnym Tagile 12 grudnia 2015, kiedy to zajął 18. miejsce. Był to najlepszy występ Klimowa w Pucharze Świata w sezonie, później jeszcze trzykrotnie zajmował w cyklu miejsca w trzeciej dziesiątce[7].

W sezonie 2016/2017 Pucharu Świata regularnie zajmował punktowane pozycje[8]. 4 stycznia 2017 po raz pierwszy stanął na podium indywidualnego konkursu cyklu. Stało się to w Innsbrucku podczas 65. Turnieju Czterech Skoczni, kiedy to zajął trzecie miejsce w konkursie skróconym z powodu warunków atmosferycznych do jednej serii[9]. Miejsca w najlepszej dziesiątce PŚ zajął jeszcze w sezonie dwukrotnie: był 10. w Zakopanem i 7. w Pjongczangu[8]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 17. pozycji z 382 punktami[10]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Indywidualnie zajął 22. miejsce na skoczni normalnej i 20. na dużej, a w zawodach drużynowych był 6. w zespole mieszanym i 9. w męskim[8].

W Letnim Grand Prix 2017 dwukrotnie stawał na podium, zajmując 2. i 3. pozycję w Czajkowskim[11]. Cały cykl zakończył na 5. miejscu w klasyfikacji generalnej[12]. W zimowej części sezonu 2017/2018 osiągał gorsze rezultaty. Tylko dwa razy zdobył punkty Pucharu Świata, zajmując miejsca w trzeciej dziesiątce. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Indywidualnie był 30. na skoczni normalnej i 26. na dużej, a w drużynie zajął 7. pozycję[11].

W Letnim Grand Prix 2018 sześciokrotnie zajmował miejsca na podium: w Einsiedeln zajął 3. pozycję, w Courchevel zwyciężył, w Hakubie był dwukrotnie drugi, a w Râșnovie drugi i trzeci. Poza tym jeszcze dwukrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce[13]. Zwyciężył w klasyfikacji generalnej całego cyklu z ponad 100 punktami przewagi nad drugim Karlem Geigerem[12].

18 listopada 2018 w Wiśle, w zawodach inaugurujących sezon 2018/2019 Pucharu Świata, po raz pierwszy zwyciężył w konkursie tego cyklu. Tym samym stał się pierwszym rosyjskim skoczkiem w historii zawodów Pucharu Świata, który wygrał konkurs oraz pierwszym Rosjaninem, który został liderem klasyfikacji generalnej[14]. Pozycję lidera utracił po kolejnym konkursie, rozgrywanym w Ruce, w którym zajął 31. miejsce[15]. W dalszej części sezonu regularnie zdobywał punkty cyklu, najczęściej zajmując miejsca w drugiej dziesiątce. 3 lutego 2019 stanął na podium w konkursie lotów narciarskich w Oberstdorfie, w którym zajął 2. pozycję. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie zajął 18. miejsce na skoczni dużej i 35. na normalnej, a w drużynie – 9. w zespole męskim i 7. w mieszanym[13]. Sezon Pucharu Świata zakończył na 12. miejscu w klasyfikacji generalnej z 592. punktami[10].

W ramach Letniego Grand Prix 2019 zajął 3. miejsce w lipcowych zawodach w Wiśle, a miejsca w pierwszej dziesiątce zajął jeszcze w dwóch innych konkursach. W Pucharze Świata 2019/2020 punkty zdobył w około połowie startów, najczęściej zajmując miejsca w trzeciej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany był w ostatnim konkursie sezonu, w Lillehammer w ramach Raw Air 2020, gdzie zajął 7. pozycję[16]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata znalazł się na 31. miejscu ze 140 punktami[10].

W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata w najlepszym występie, w grudniu 2020 w Niżnym Tagile, zajął 7. miejsce[17]. W klasyfikacji generalnej cykl ukończył na 35. pozycji ze 110 punktami[10]. Wystartówał na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, gdzie zajął 9. lokatę indywidualnie i 7. w drużynie. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie był 18. na skoczni normalnej i 23. na dużej, w drużynie mieszanej zajął 7., a w męskiej – 8. pozycję[17].

W lutym 2022 wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich – indywidualnie zajął 5. miejsce na skoczni normalnej[18].

11 grudnia 2020, podczas pierwszej serii konkursu indywidualnego mistrzostw świata w lotach narciarskich, skokiem na odległość 237 metrów ustanowił rekord Rosji w długości skoku narciarskiego[19].

Osiągnięcia – kombinacja norweska edytuj

Igrzyska olimpijskie   edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
45. 12 lutego 2014   Krasnaja Polana Gundersen HS106/10 km 23:50,2 min +4:40,8 min   Eric Frenzel
9. 20 lutego 2014   Krasnaja Polana Sztafeta HS140/4x5 km[a] 47:13,5 min +5:36,3 min   Norwegia

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
12. 24 lutego 2013   Val di Fiemme Sztafeta HS106/4x5 km[b] 57:34,0 min +5:32,9 min   Francja
49. 28 lutego 2013   Val di Fiemme Gundersen HS134/10 km 27:22,8 min +1 okr.   Eric Frenzel

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
25. 22 lutego 2012   Erzurum Gundersen HS109/10 km 26:50,8 min +1:40,8 min   Mattia Runggaldier
5. 24 lutego 2012   Erzurum Sztafeta HS109/4x5 km[c] 51:16,9 min +1:24,1 min   Austria
6. 25 lutego 2012   Erzurum Sprint HS109/5 km 12:52,9 min +24,2 s   Øystein Granbu Lien
26. 23 stycznia 2013   Liberec Gundersen HS100/10 km 24:51,0 min +2:30,1 min   Manuel Faißt
19. 25 stycznia 2013   Liberec Sprint HS100/5 km 11:49,4 min +1:20,1 min   Manuel Faißt
4. 26 stycznia 2013   Liberec Sztafeta HS100/4x5 km[d] 47:46,9 min +1:53,9 min   Niemcy
4. 1 lutego 2014   Val di Fiemme Sprint HS106/5 km 13:44,2 min +13,0 s   Philipp Orter
6. 2 lutego 2014   Val di Fiemme Sztafeta HS106/4x5 km[e] 53:57,6 min +5:22,7 min   Austria

Uniwersjada edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
16. 29 stycznia 2015   Szczyrbskie Jezioro Start wspólny 10 km/HS100 216,9 pkt 41,1 pkt   Adam Cieślar

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
13. 15 lutego 2011   Liberec Gundersen HS100/7,5 km 19:31,1 +2:48,9   David Welde
4. 17 lutego 2011   Liberec Sprint drużynowy HS100/2x5 km[f] 20:13,1 +2:58,8   Austria

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata edytuj

Sezon 2012/2013
                                  punkty
- - - - - - - - - - - dns - - - - - 0
Sezon 2013/2014
                                  punkty
30 - 39 - 46 56 39 45 - - - - 40 39 41 39 43 1
Sezon 2014/2015
                                  punkty
55 45 44 47 dnf - - - - - - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się DNF – zawodnik nie ukończył biegu
DNS – zawodnik nie wystartował do biegu

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

Sezon 2011/2012
                                  punkty
- - - - 34 33 - - - - - - - 26 - - - 5
Sezon 2012/2013
                                    punkty
39 43 41 - 12 - - - - - - - - - - - - - 22
Sezon 2014/2015
                              punkty
- - 33 32 28 - - 29 32 - - - - - - 5
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – zawodnik nie wystartował
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się DNF – zawodnik nie ukończył biegu
DNS – zawodnik nie wystartował do biegu

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

  • 2013: niesklasyfikowany
  • 2014: niesklasyfikowany

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP edytuj

2013
        punkty
41 50 44 - 0
2014
        punkty
45 48 52 - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

– – zawodnik nie wystartował
q – zawodnik nie zakwalifikował się
DNF – zawodnik nie ukończył biegu
DNS – zawodnik nie wystartował do biegu

Osiągnięcia – skoki narciarskie edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Indywidualnie edytuj

2018   Pjongczang – 30. miejsce (K-98), 26. miejsce (K-125)
2022   Pekin/Zhangjiakou – 5. miejsce (K-95), 18. miejsce (K-125)

Drużynowo edytuj

2018   Pjongczang – 7. miejsce[g]
2022   Pekin/Zhangjiakou – srebrny medal (drużyna mieszana/K-95)[h], 7. miejsce[i]

Starty J. Klimowa na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
30. 10 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 94,5 m 81,5 m 168,2 pkt 91,1 pkt Andreas Wellinger
26. 17 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 125,0 m 118,0 m 220,6 pkt 65,1 pkt Kamil Stoch
7. 19 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[g] 123,0 m 122,0 m 809,8 pkt (219,8 pkt) 288,7 pkt Norwegia
5. 6 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 104,0 m 100,0 m 261,5 pkt 13,5 pkt Ryōyū Kobayashi
2.  7 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 druż. mix.[h] 100,5 m 103,0 m 890,3 pkt (257,1 pkt) 111,2 pkt Słowenia
18. 12 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 133,0 m 132,5 m 255,5 pkt 40,6 pkt Marius Lindvik
7. 14 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[i] 118,0 m 121,0 m 806,5 pkt (205,8 pkt) 136,2 pkt Austria

Mistrzostwa świata edytuj

Indywidualnie edytuj

2015   Falun – 35. miejsce (K-120)
2017   Lahti – 22. miejsce (K-90), 20. miejsce (K-116)
2019   Seefeld/Innsbruck – 18. miejsce (K-120), 35. miejsce (K-99)
2021   Oberstdorf – 18. miejsce (K-95), 23. miejsce (K-120)

Drużynowo edytuj

2017   Lahti – 6. miejsce (drużyna mieszana/K-90)[j], 9. miejsce (K-116)[k]
2019   Seefeld/Innsbruck – 9. miejsce (K-120)[l], 7. miejsce (drużyna mieszana/K-99)[m]
2021   Oberstdorf – 7. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[n], 8. miejsce (K-120)[o]

Starty J. Klimowa na mistrzostwach świata – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
35. 26 lutego 2015   Falun Lugnet K-120 HS-134 indywid. 112,5 m – 86,7 pkt 182,0 pkt Severin Freund
22. 25 lutego 2017   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 91,5 m 90,5 m 230,5 pkt 40,3 pkt Stefan Kraft
6. 26 lutego 2017   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż. mix.[j] 85,5 m 88,0 m 864,0 pkt (225,9 pkt) 171,5 pkt Niemcy
20. 2 marca 2017   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 120,0 m 117,5 m 234,3 pkt 45,0 pkt Stefan Kraft
9. 4 marca 2017   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[k] 118,5 m – 473,4 pkt (127,8 pkt) 630,8 pkt Polska
18. 23 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 126,5 m 121,0 m 229,1 pkt 50,3 pkt Markus Eisenbichler
9. 24 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[l] 123,5 m – 370,9 pkt (115,3 pkt) 616,6 pkt Niemcy
35. 1 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 92,0 m – 81,6 pkt 136,7 pkt Dawid Kubacki
7. 2 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. mix.[m] 101,5 m 99,0 m 896,2 pkt (236,7 pkt) 116,0 pkt Niemcy
18. 27 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 103,0 m 95,0 m 239,6 pkt 29,2 pkt Piotr Żyła
7. 28 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż. mix.[n] 92,0 m 89,0 m 805,4 pkt (210,1 pkt) 195,4 pkt Niemcy
23. 5 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 121,0 m 126,0 m 215,8 pkt 60,7 pkt Stefan Kraft
8. 6 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[o] 117,0 m 121,0 m 778,2 pkt (202,1 pkt) 268,4 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich edytuj

Indywidualnie edytuj

2020   Planica – 9. miejsce

Drużynowo edytuj

2020   Planica – 7. miejsce[p]

Starty J. Klimowa na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
9. 11–12 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 237,0 m 208,0 m 222,5 m 220,0 m 802,2 pkt 75,0 pkt Karl Geiger
7. 13 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 druż.[p] 193,0 m 203,5 m 1356,3 pkt (361,9 pkt) 371,4 pkt Norwegia

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Indywidualnie edytuj

2014   Val di Fiemme/Predazzo – brązowy medal

Drużynowo edytuj

2013   Liberec – 7. miejsce[q]

Starty J. Klimowa na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
7. 26 stycznia 2013   Liberec Ještěd K-90 HS-100 druż.[q] 95,5 m 93,5 m 929,5 pkt (245,5 pkt) 157,0 pkt Słowenia
3.  31 stycznia 2014   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 90,5 m 97,0 m 229,7 pkt 1,8 pkt Jakub Wolny

Uniwersjada edytuj

Indywidualnie edytuj

2015   Szczyrbskie Jezioro – brązowy medal

Drużynowo edytuj

2015   Szczyrbskie Jezioro – złoty medal[r]

Starty J. Klimowa na uniwersjadzie – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
3.  27 stycznia 2015   Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 indywid. 92,5 m 91,5 m 241,7 pkt 7,1 pkt Władimir Zografski
1.  1 lutego 2015   Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 druż.[r] 96,5 m 98,0 m 723,2 pkt (249,5 pkt) –

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[20]
2015/2016 56.
2016/2017 17.
2017/2018 65.
2018/2019 12.
2019/2020 31.
2020/2021 35.
2021/2022 34.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 18 listopada 2018   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 127,5 m 131,5 m 263,4 pkt –

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 4 stycznia 2017   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 127,0 m – 119,1 pkt 3. 6,6 pkt Daniel-André Tande
2. 18 listopada 2018   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 127,5 m 131,5 m 263,4 pkt 1. –
3. 3 lutego 2019   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 220,5 m 223,5 m 407,9 pkt 2. 5,3 pkt Kamil Stoch

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

Źródło[21]
Sezon 2015/2016
                                                          punkty
32 35 35 18 46 - - 28 43 q q 41 28 - - 50 41 q q 46 q - 29 38 - - - - - 21
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
45 12 16 39 20 18 16 13 18 3 16 38 19 10 11 17 18 16 42 12 7 - 12 36 29 19 382
Sezon 2017/2018
                                            punkty
49 q 48 39 q - - 44 26 q - - - - - 29 50 q 32 33 q - 7
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
1 31 26 11 8 5 8 20 16 19 26 - - 11 - - 23 29 2 - 7 13 22 11 6 14 11 10 592
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
40 - 41 50 37 16 37 22 22 q 39 22 q 11 45 24 38 28 - - - 23 35 19 30 24 7 140
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
31 - - 7 29 17 36 26 50 47 23 41 19 - - - - - - 27 29 20 - 15 - 110
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
20 q 28 16 30 36 46 14 5 15 19 33 30 33 29 24 26 - - 14 22 - - - - - - - 163
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata edytuj

Sezon
2015/2016 		           
10 9 9 8 - -
Sezon
2016/2017 		           
9 7 6 - 11 12
Sezon
2017/2018 		               
8 8 11 - 8 8 7 7
Sezon
2018/2019 		             
6 10 - 10 9 7 10
Sezon
2019/2020 		         
10 8 9 9 8
Sezon
2020/2021 		         
7 - - 6 7
Sezon
2021/2022 		             
7 7 7 - 8 - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj
Sezon Miejsce[20]
2015/2016 41.
2016/2017 12.
2017/2018 43.
2018/2019 15.
2019/2020 30.
2020/2021 34.
2021/2022 19.

Raw Air edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj
Sezon Miejsce[20]
2017 40.
2018 34.
2019 10.
2020 13.

Willingen Five edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj
Sezon Miejsce Źr.
2019 8. [22]

Planica 7 edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj
Sezon Miejsce Źr.
2018 44. [23]
2019 22. [24]
2021 31. [25]

Titisee-Neustadt Five edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj
Sezon Miejsce
2020 32.[26]

Puchar Świata w lotach edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj
Sezon Miejsce[20]
2016/2017 23.
2018/2019 10.
2020/2021 25.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[27]
2015 66.
2016 48.
2017 5.
2018 1.
2019 9.
2021 24.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 11 sierpnia 2018   Courchevel Tremplin Le Praz K-125 HS-135 132,0 m 129,0 m 259,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach LGP edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 9 września 2017   Czajkowskij Snieżynka K-120 HS-132 132,0 m 137,5 m 261,2 pkt 2. 4,4 pkt Anže Lanišek
2. 10 września 2017   Czajkowskij Snieżynka K-95 HS-102 103,0 m –[s] 113,4 pkt 3. 15,8 pkt Anže Lanišek
3. 4 sierpnia 2018   Einsiedeln im. Andreasa Küttela K-105 HS-117 113,0 m 116,5 m 266,9 pkt 3. 0,4 pkt Kamil Stoch i Piotr Żyła
4. 11 sierpnia 2018   Courchevel Tremplin Le Praz K-125 HS-135 132,0 m 129,0 m 259,9 pkt 1. –
5. 24 sierpnia 2018   Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 131,0 m 125,5 m 261,6 pkt 2. 18,2 pkt Ryōyū Kobayashi
6. 25 sierpnia 2018   Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 130,5 m 131,5 m 271,9 pkt 2. 16,0 pkt Ryōyū Kobayashi
7. 22 września 2018   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 95,5 m 98,0 m 256,8 pkt 3. 13,1 pkt Karl Geiger
8. 23 września 2018   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 98,0 m 101,5 m 265,0 pkt 2. 4,4 pkt Karl Geiger
9. 21 lipca 2019   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 135,0 m 124,5 m 266,8 pkt 3. 11,1 pkt Timi Zajc
10. 11 września 2021   Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 140,0 m 129,5 m 250,2 pkt 2. 3,7 pkt Halvor Egner Granerud

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

Źródło[21]
2015
                      punkty
- - - - - - 14 - - - - 18
2016
                    punkty
- - - - 24 14 15 28 q 42 44
2017
                  punkty
- - - 7 11 2 3 8 - 232
2018
                  punkty
- 5 3 1 2 2 3 2 4 555
2019
                punkty
3 - 5 11 30 5 13 44 195
2021
                punkty
- - - - - 2 27 36 84
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP edytuj

2018    
- 4
2019      
7 - 8
2021  
3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[28]
2014/2015 74.
2015/2016 92.
2017/2018 45.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

Źródło[21]
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 4 dq 50
Sezon 2015/2016
                                                      punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 15 26 21
Sezon 2017/2018
                                                        punkty
- - - - - - - - - - - - 15 2 8 - - - - - - - - - - - - - 128
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[28]
2018 17.
2019 21.

Zwycięstwa w konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 5 lipca 2019   Kranj Bauhenk K-100 HS-109 105,0 m 105,0 m 294,4 pkt[t]
2. 6 lipca 2019   Kranj Bauhenk K-100 HS-109 112,0 m 116,0 m 391,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 7 lipca 2018   Kranj Bauhenk K-100 HS-109 107,5 m 104,5 m 275,5 pkt 2. 2,1 pkt Killian Peier
2. 8 lipca 2018   Kranj Bauhenk K-100 HS-109 109,5 m 107,0 m 245,7 pkt 2. 8,9 pkt Killian Peier
3. 5 lipca 2019   Kranj Bauhenk K-100 HS-109 105,0 m 105,0 m 294,4 pkt 1.[t] –
4. 6 lipca 2019   Kranj Bauhenk K-100 HS-109 112,0 m 116,0 m 391,0 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

Źródło[21]
2015
                            punkty
- - - - - - - - 33 36 - - - - 0
2018
                          punkty
2 2 - - - - - - - - - - - 160
2019
                                punkty
1 1 - - - - - - - - - - - - - - 200
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[29]
2014/2015 31.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 22 lutego 2015   Hinterzarten Rothaus-Schanze K-95 HS-108 105,0 m 107,5 m 277,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 21 lutego 2015   Hinterzarten Rothaus-Schanze K-95 HS-108 101,0 m 104,0 m 258,5 pkt 3. 8,0 pkt Andrzej Stękała
2. 22 lutego 2015   Hinterzarten Rothaus-Schanze K-95 HS-108 105,0 m 107,5 m 277,0 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup edytuj

Źródło[21]
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 3 1 160
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi edytuj

  1. ↑ Skład drużyny: Jewgienij Klimow, Nijaz Nabiejew, Ernest Jachin, Iwan Panin
  2. ↑ Skład drużyny: Dienis Isajkin, Iwan Panin, Ernest Jachin, Jewgienij Klimow
  3. ↑ Skład drużyny: Samir Mastjew, Aleksiej Gubin, Jewgienij Klimow, Wiaczesław Barkow
  4. ↑ Skład drużyny: Dmitrij Żarkow, Jewgienij Klimow, Timofiej Borisow, Samir Mastjew
  5. ↑ Skład drużyny: Aleksandr Owsiannikow, Maksim Kipin, Nikita Oks, Jewgienij Klimow
  6. ↑ Skład zespołu: Jewgienij Klimow, Rustam Chabibrachmanow
  7. ↑ a b Skład zespołu: Aleksiej Romaszow, Dienis Korniłow, Michaił Nazarow, Jewgienij Klimow
  8. ↑ a b Skład zespołu: Irma Machinia, Danił Sadriejew, Irina Awwakumowa i Jewgienij Klimow
  9. ↑ a b Skład zespołu: Danił Sadriejew, Roman Trofimow, Michaił Nazarow, Jewgienij Klimow
  10. ↑ a b Skład zespołu: Anastasija Barannikowa, Dienis Korniłow, Irina Awwakumowa, Jewgienij Klimow
  11. ↑ a b Skład zespołu: Aleksiej Romaszow, Dienis Korniłow, Dmitrij Wasiljew, Jewgienij Klimow
  12. ↑ a b Skład zespołu: Dienis Korniłow, Dmitrij Wasiljew, Roman Trofimow, Jewgienij Klimow
  13. ↑ a b Skład zespołu: Anna Szpyniowa, Dmitrij Wasiljew, Sofja Tichonowa, Jewgienij Klimow
  14. ↑ a b Skład zespołu: Irina Awwakumowa, Danił Sadriejew, Irma Machinia, Jewgienij Klimow
  15. ↑ a b Skład zespołu: Jewgienij Klimow, Michaił Nazarow, Ilja Mańkow, Dienis Korniłow
  16. ↑ a b Skład zespołu: Ilja Mańkow, Danił Sadriejew, Michaił Nazarow, Jewgienij Klimow.
  17. ↑ a b Skład zespołu: Jewgienij Klimow, Siergiej Szułajew, Michaił Maksimoczkin, Władisław Bojarincew
  18. ↑ a b Skład zespołu: Jewgienij Klimow, Michaił Maksimoczkin, Ilmir Chazietdinow
  19. ↑ Seria konkursowa została odwołana.
  20. ↑ a b Ex aequo z Timim Zajcem

Przypisy edytuj

  1. ↑ Extended Start List Qualification. berkutschi.com, 2020-11-20. [dostęp 2021-01-02]. (ang.).
  2. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-04-21].
  3. ↑ a b Климов Евгений Дмитриевич. skijumpingrus.ru. [dostęp 2018-12-29]. (ros.).
  4. ↑ a b c Evgeniy KLIMOV (Nordic Combined). fis-ski.com. [dostęp 2018-12-29]. (ang.).
  5. ↑ Evgeniy KLIMOV (Ski Jumping); FIS World Junior Ski Championships. fis-ski.com. [dostęp 2018-12-29]. (ang.).
  6. ↑ Evgeniy KLIMOV (Ski Jumping); Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2018-12-29]. (ang.).
  7. ↑ Evgeniy KLIMOV (Ski Jumping); Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2018-12-30]. (ang.).
  8. ↑ a b c Evgeniy KLIMOV (Ski Jumping); Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2018-12-29]. (ang.).
  9. ↑ Adam Bucholz: TCS w Innsbrucku: Tande wygrywa i zostaje liderem cyklu, Stoch czwarty. skijumping.pl, 2017-01-04. [dostęp 2018-12-29].
  10. ↑ a b c d Evgeniy KLIMOV (Ski Jumping); World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2021-10-19]. (ang.).
  11. ↑ a b Evgeniy KLIMOV (Ski Jumping); Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2018-12-29]. (ang.).
  12. ↑ a b Evgeniy KLIMOV (Ski Jumping); Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2018-12-29]. (ang.).
  13. ↑ a b Evgeniy KLIMOV (Ski Jumping); Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-04]. (ang.).
  14. ↑ Andrzej Mysiak: Historyczne, pierwsze zwycięstwo dla Rosji. Klimow zachwycony polską publicznością. skokinarciarskie.pl, 2018-11-18. [dostęp 2018-11-19].
  15. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Ruce: Pierwszy triumf Ryoyu Kobayashiego, Stoch i Żyła na podium!. skijumping.pl, 2018-11-24. [dostęp 2019-08-04].
  16. ↑ Evgeniy KLIMOV (Ski Jumping); Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-06]. (ang.).
  17. ↑ a b Evgeniy KLIMOV (Ski Jumping); Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-10-19]. (ang.).
  18. ↑ Evgeniy KLIMOV (Ski Jumping); Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-01-06]. (ang.).
  19. ↑ Adam Bucholz: MŚwL w Planicy: Geiger liderem na półmetku, trzech Polaków w dziesiątce. skijumping.pl, 2020-12-11. [dostęp 2020-12-11].
  20. ↑ a b c d KLIMOV Evgeniy - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-25]. (ang.).
  21. ↑ a b c d e Adam Kwieciński: KLIMOV Evgeniy. [dostęp 2023-12-25].
  22. ↑ Season 2018/2019 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2019-02-17. [dostęp 2023-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-30)]. (ang.).
  23. ↑ Season 2017/2018 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-03-25. [dostęp 2023-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)]. (ang.).
  24. ↑ Season 2018/2019 - PLANICA Seven. fis-ski.com, 2019-03-24. [dostęp 2023-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
  25. ↑ Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  26. ↑ Season 2019/2020 - Titisee - Neustadt 5. fis-ski.com, 2020-01-19. [dostęp 2023-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (ang.).
  27. ↑ KLIMOV Evgeniy - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-25]. (ang.).
  28. ↑ a b KLIMOV Evgeniy - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-25]. (ang.).
  29. ↑ KLIMOV Evgeniy - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-25]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jewgienij_Klimow&oldid=72462319”