Ewa chce spać
Ewa chce spać – polski film fabularny zrealizowany w 1957 roku, komedia. Debiut reżyserski Tadeusza Chmielewskiego. Film zdobył Złotą Muszlę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastián.
| ||
| Gatunek | komedia | |
| Rok produkcji | 1957 | |
| Data premiery | 17 marca 1958 | |
| Kraj produkcji |  Polska
| |
| Język | polski | |
| Czas trwania | 94 min | |
| Reżyseria | Tadeusz Chmielewski | |
| Scenariusz | Tadeusz Chmielewski, Andrzej Czekalski | |
| Główne role | Barbara Kwiatkowska Stanisław Mikulski Ludwik Benoit Roman Kłosowski Stanisław Milski Jan Kobuszewski | |
| Muzyka | Henryk Czyż | |
| Zdjęcia | Stefan Matyjaszkiewicz | |
| Scenografia | Roman Mann, Adam Nowakowski | |
| Kostiumy | Bolesław Kamykowski | |
| Montaż | Janina Niedźwiecka | |
| Produkcja | Zespół Filmowy „Syrena” | |
| Nagrody | ||
| Złota Muszla na MFF w San Sebastián | ||
.JPG)
Udany debiut reżyserski Tadeusza Chmielewskiego krytycy przyjęli bardzo pozytywnie, wróżąc autorowi wspaniałą przyszłość. I nie pomylili się - Tadeusz Chmielewski zrealizował później jeszcze kilka niezwykle popularnych komedii: Gdzie jest generał?, Jak rozpętałem drugą wojnę światową, Nie lubię poniedziałku, Wiosna panie sierżancie. Ewa chce spać to także pierwszy film siedemnastoletniej Barbary Kwiatkowskiej. Rolę tę otrzymała w wyniku konkursu, do którego zgłosiły się tysiące dziewcząt z całej Polski. Surrealistyczny humor filmu budują doskonałe dialogi autorstwa Jeremiego Przybory.
FabułaEdytuj
Film to nakręcona w konwencji podwórkowej ballady komedia satyryczna. Perypetie szlachetnej i naiwnie prostodusznej dziewczyny, bezskutecznie poszukującej noclegu w nierealnym mieście głupoty i występku. Młoda dziewczyna przyjeżdża w przeddzień rozpoczęcia roku szkolnego do miasta, lecz woźny nie wpuszcza jej do internatu. Ewa przez całą noc nie może znaleźć noclegu. Poznaje sympatycznego policjanta, Piotra, wplątana zostaje w przedziwne, na pół realne, na pół fantastyczne zdarzenia, których bohaterami są niezwykli policjanci, złodzieje, karawaniarze, prostytutki.
ObsadaEdytuj
- Barbara Kwiatkowska – Ewa
- Stanisław Mikulski – policjant Piotr
- Stefan Bartik – komisarz, szef 8. komisariatu
- Ludwik Benoit – kasiarz
- Roman Kłosowski – złodziejaszek
- Wacław Kowalski – rusznikarz w 8. komisariacie
- Gustaw Lutkiewicz – policjant Dobiela
- Stanisław Milski – Fafuła, woźny w Technikum Geodezyjnym
- Jarema Stępowski – szef baru „Pod ślimakiem”
- Maria Kaniewska – Helutka, barmanka w barze „Pod ślimakiem”
- Wojciech Turowski
- Edward Wichura – policjant Teofil
- Zygmunt Zintel – inspektor Piętka
- Cezary Julski – policjant Kruszyna
- Bronisław Pawlik – policjant Ciapała
- Bogdan Baer – piekarz
- Henryk Boukołowski
- Emir Buczacki
- Halina Buyno-Łoza
- Ryszard Filipski – robotnik drogowy
- Henryk Hunko – złodziej
- Wacław Jankowski
- Kalina Jędrusik – mieszkanka hotelu robotniczego
- Eugeniusz Kamiński
- Ludwik Kasendra
- Jan Kobuszewski
- Zdzisław Kuźniar
- Włodzimierz Kwaskowski
- Czesław Piaskowski
- Józef Pieracki
- Barbara Rachwalska – kierowniczka hotelu robotniczego
- Wojciech Rajewski
- Ryszard Ronczewski
- Włodzimierz Skoczylas
i inni
ProdukcjaEdytuj
Zdjęcia były kręcone w Piotrkowie Trybunalskim (Rynek Trybunalski, ul. Sieradzka, ul. Rycerska, ul. Pijarska, ul. Grodzka, Krakowskie Przedmieście) oraz we Wrocławiu[1]. Taśma filmowa miała ostatecznie 2818 m.
Informacje dodatkoweEdytuj
Niektórzy zatrudnieni aktorzy byli autentycznymi złodziejaszkami, których na czas trwania zdjęć przywożono z aresztu[1].
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Agnieszka Warchulińska: Piotrków Filmowy. Piotrków Trybunalski: Urząd miasta w Piotrkowie Trybunalskim, 2011, s. 25-37. ISBN 978-83-933402-0-0.
BibliografiaEdytuj
- Jan Lewandowski: 100 filmów polskich. Chorzów: Videograf II, 2004, s. 36. ISBN 83-7183-326-1.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Ewa chce spać w bazie IMDb (ang.)
- Ewa chce spać w bazie Filmweb
- Ewa chce spać w bazie filmpolski.pl
- Zdjęcia z filmu Ewa chce spać w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Ewa chce spać w bazie Akademii Polskiego Filmu