Ewald Dytko
Edward Jan Dytko (ur. 18 października 1914 w Załężu jako Ewald Jan Dyttko, zm. 12 czerwca 1993 w Katowicach) – polski piłkarz, zawodnik Dębu Katowice i 1. FC Katowice, uczestnik igrzysk olimpijskich w Berlinie (1936) oraz mistrzostw świata w 1938. Zapis nazwiska zmienił w 1923, imienia zaś w 1952.
| |||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Edward Jan Dytko | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Imię i nazwisko przy narodzeniu |
Ewald Jan Dyttko | ||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
18 października 1914 | ||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci |
12 czerwca 1993 | ||||||||||||||||||||
| Wzrost |
169 cm | ||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
ŻyciorysEdytuj
Kariera międzywojennaEdytuj
Urodził się 18 października 1914 w Załężu. Jego rodzicami byli Jan i Wiktoria Guzek. W latach 1928–1930 i 1933–1939 był pracownikiem Huty Baildon, a w latach 1930–1933 KWK Eminencja. Karierę sportową rozpoczął w KS 06 Załęże. W latach 1930–1939 grał w Dębie Katowice, którego był wychowankiem, i z którym w 1936 roku awansował do I ligi. W latach 1935–1939 był reprezentantem Polski w piłce nożnej. Zadebiutował w meczu z Jugosławią 18 sierpnia 1935 w Katowicach. W reprezentacji rozegrał 22 spotkania. Na MŚ 1938 zagrał jeden pełny mecz, z Brazylią (5:6 dla Brazylii), lecz nie zdobył gola[1]. Ostatnie spotkanie w reprezentacji rozegrał 27 sierpnia 1939 w Warszawie w zwycięskim meczu z Węgrami (4:2).
Okres wojennyEdytuj
W czasie II wojny światowej Dytko został wciągnięty na volkslistę i grał najpierw w niemieckim klubie 1. FC Kattowitz[1]. W 1942 r. został żołnierzem Wehrmachtu, ale przez jeden sezon mógł grać dla TuS Neuendorf. W latach 1942–1943 stacjonował w Koblencji. W 1944 został przerzucony na teren Grecji. W kwietniu 1945 zdezerterował i trafił do niewoli amerykańskiej[1].
Okres powojennyEdytuj
W czerwcu 1945 powrócił do Polski i zamieszkał w Katowicach. Do 1950 kontynuował karierę w klubie Baildon[1].
Po aktywnej karierze piłkarskiej był trenerem kilku klubów na Górnym Śląsku. Szkolił piłkarzy: Ruchu Radzionków, Walcowni Czechowice, RKS Bielsko, Sośnicy Gliwice, CKS Czeladź, Naprzodu Łaziska Górne, Dębu Katowice i GKS Katowice. Z zawodu był hutnikiem. Pracował w Hucie Baildon w Katowicach, Hucie Łaziska w Łaziskach Górnych oraz krótko w kopalni Eminencja w Katowicach[1].
Zmarł 13 czerwca 1993 w Katowicach i został pochowany na cmentarzu parafii św. Jana i Pawła Męczenników w Katowicach (sek.10, rz.04, kw.32)[1].
UwagiEdytuj
- ↑ Mecz z Norwegią w ramach IO 1936 wliczono do powyższej kategorii A.
PrzypisyEdytuj
BibliografiaEdytuj
- Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 206. ISBN 978-83-64864-22-3.
- Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017