Wikipedia

Ewangelia Ery Wodnika Jezusa Chrystusa

Ewangelia Ery Wodnika Jezusa Chrystusa (pełna nazwa: Ewangelia Ery Wodnika Jezusa Chrystusa: filozoficzna i praktyczna podstawa światowej religii Ery Wodnika spisana z Kronik Akaśi), występująca również pod nazwami Ewangelia akwarian i Ewangelia Wodnika – książka autorstwa Leviego H. Dowlinga, wydana po raz pierwszy w 1907 roku. Przez Marka Starowieyskiego klasyfikowana jako apokryf służący promowaniu New Age[1].

Charakterystyka edytuj

Levi H. Dowling miał otrzymać przekaz od Bogini Mądrości lub Świętego Oddechu Visel i zapisać go w formie książki[2]. Ewangelia opisuje życie Jezusa, w tym tzw. ukryte lata. Według niej po pierwszej wizycie w świątyni Jezus udał się do Indii, gdzie dostąpił wtajemniczenia, a następnie odwiedził Tybet, Persję, Asyrię, Grecję i Egipt, wracając ostatecznie do Palestyny. Po swojej śmierci Jezus ukazywał się w różnych krajach[3].

Jezus w Ewangelii Wodnika jest zdaniem Douglasa Groothuisa przedstawiony w sposób typowy dla New Age, nauczając o reinkarnacji i boskości człowieka. Misją Jezusa było nauczenie ludzi odkrywania własnej boskości[3]. Następuje ponadto utożsamienie Jezusa z Kryszną[2].

Eric Pement uwypuklił niezgodności zaszłe w książce: wymienienie Heroda Antypasa jako władcy Jerozolimy w chwili narodzin Jezusa (a nie Heroda Wielkiego), a także wzmianki o wizycie Jezusa w Lahaur (założone ok. 600 r.) i Persepolis (upadłe w 330 r. p.n.e.)[4].

Znaczenie edytuj

Dowling był prekursorem stosowania terminu „era Wodnika”[2]. Ewangelia Wodnika była również nośnikiem teorii „świadomości chrystusowej”, w myśl której Jezus ukazał człowiekowi jego rzeczywiste możliwości[3]. Książka przyczyniła się do założenia sekty pod nazwą Kościół Uniwersalny[5].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Wstęp, [w:] Marek Starowieyski (red.), Apokryfy Nowego Testamentu, wyd. 3, t. 1, Kraków: Wydawnictwo WAM, 2022, s. 24, ISBN 978-83-277-1819-8.
  2. ↑ a b c Sylwia Mazurek, Interpretacja postaci Jezusa Chrystusa w ruchu New Age, „Nurt SVD” (1), Pieniężno: Verbinum, 2018, s. 77, ISSN 1233-9717.
  3. ↑ a b c Sylwia Mazurek, Interpretacja postaci Jezusa Chrystusa w ruchu New Age, „Nurt SVD” (1), Pieniężno: Verbinum, 2018, s. 78, ISSN 1233-9717.
  4. ↑ Eric Pement, ‘Don't Touch That Dial’: The New Age Practice of Channeling, „Cornerstone”, 17 (87), Chicago, 28 listopada 1988, s. 17–18, ISSN 0275-2743.
  5. ↑ Joseph Gaer, The Lore of the New Testament, Boston: Little Brown, 1952, s. 130.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ewangelia_Ery_Wodnika_Jezusa_Chrystusa&oldid=69992042”