Ewangelia Nikodema (1544)

Ewangelia Nikodema – polski przekład apokryficznej Ewangelii Nikodema, pochodzący z przełomu XV i XVI wieku.

Pierwsza strona oryginalnego zapisu utworu

Dokładna data powstania i autor tłumaczenia nie są znani. Utwór został zapisany w 1544 przez Wawrzyńca z Łaska w kodeksie zawierającym także inne utwory prozą (Sprawa chędoga o męce Pana Chrystusowej, Historyja Trzech Króli). W rękopisie Wawrzyńca Ewangelia zachowała się w dwóch redakcjach. Pierwsza obejmuje historię męki i zmartwychwstania Chrystusa oraz zstąpienie do otchłani. Pozbawiona początku, bywa uważana za dalszy ciąg Sprawy chędogiej. Druga redakcja, w której nie ma zstąpienia do otchłani, jest jednak uważana za doskonalszą. Jest to przekład łacińskiej wersji Evangelium Nicodemi zachowanej w rękopisie Biblioteki Jagiellońskiej. Polski tekst drugiej redakcji, jak i jego łacińska podstawa, należą do rzadkiej tradycji tekstu Ewangelii, w której zachowały się archaiczne cechy nieobecne w większości innych wersji apokryfu.

Kodeks zawierający Ewangelię Nikodema przechowywany jest w Bibliotece Narodowej w Warszawie (sygn. 3040 III). Dostępny jest też online w bibliotece Polona. Utwór zapisany jest na kartach 127r–152r (redakcja I) oraz 260r–282r (redakcja II).

Bibliografia

• Teresa Michałowska: Literatura polskiego średniowiecza. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 254. ISBN 978-83-01-16675-5.

Linki zewnętrzne

• Oryginalne wydania z 1544 w bibliotece Polona