Ewangeliczny Związek Braterski w RP
Ewangeliczny Związek Braterski w RP – związek wyznaniowy działający na terenie Polski od 1986 roku, w tym też roku został zarejestrowany[2]. 31 stycznia 1990 został wpisany do rejestru Kościołów i innych związków wyznaniowych w dziale A, pod numerem 23. Jego zwierzchnikiem jest Przewodniczący Rady Starszych Ludwik Skworcz[4].
Klasyfikacja systematyczna wyznania | |||||||||||
Chrześcijaństwo └ Protestantyzm └ Ewangelikalizm └ Bracia plymuccy[1] | |||||||||||
Siedziba | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwierzchnik • tytuł zwierzchnika |
Ludwik Skworcz | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Strona internetowa |
Związek ma swoją siedzibę w Szczecinku[3].
Historia
edytujEwangeliczny Związek Braterski (niem. Evangelischer Brüderverein) powstał w 1909 i został założony przez Fritza Bergera, który pozostawał wcześniej jednym z pracowników placówki Międzynarodowego Błękitne Krzyża, prowadzonej przez Kościół Ewangelicko-Reformowany i w 1899 przeżył nowe narodzenie. Berger rozpoczął prowadzenie działań ewangelizacyjnych, podczas których ogłaszał wyzwolenie od grzechów i zwycięstwo Jezusa w życiu chrześcijan, jak również zachęcał do naśladowania Chrystusa oraz studiowania Pisma Świętego[2].
Na początku nabożeństwa odbywały się w mieszkaniach prywatnych, a większe ewangelizacje prowadzono w wynajętych na ten cel salach. Następnie przystąpiono do budowy lub zakupu obiektów, gdzie urządzone zostały domy modlitwy, co nastąpiło w wyniku powstawania nowych zborów Związku. Dział on początkowo tylko w kantonie Berno, obejmując później kolejne kantony, a w latach 30. XX wspólnoty rozpoczęły powstawać także na terenie południowych Niemiec. Z biegiem czasu zbory uruchomione zostały w Wielkiej Brytanii, Austrii, Rumunii, Australii, na terenie Ameryki Południowej i Afryki oraz w Kanadzie i Papui-Nowej Gwinei[2].
W 1981 w Sanatorium Światowej Rady Kościołów w Locarno przebywał kaznodzieja Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w PRL, Ludwik Skworcz, skierowany tam na wypoczynek po przebytej chorobie nowotworowej przez Radę ZKE. Podczas pobytu w sanatorium skontaktował się ze szwajcarską rodziną, od której otrzymał w Polsce paczkę stanowiącą część transportu z pomocą charytatywną od Ewangelicznego Związku Braterskiego. Spędził u nich również ostatnie dni swojego pobytu w Szwajcarii, uczestnicząc też w kilku nabożeństwach Ewangelicznego Związku Braterskiego[2].
Skworcz wyjeżdżał następnie do Szwajcarii, gdzie pozostawał zatrudniony w hospicjum w okolicy Aarau. Dzięki środkom pozyskanym z wynagrodzenia za pracę oraz dotacji ze Stanów Zjednoczonych dokonał zakupu nieruchomości stanowiącej część budynku w Szczecinku, gdzie utworzona została siedziba Ewangelicznego Związku Braterskiego w Polsce wraz z domem modlitwy. Następnie obiekt został wykupiony w całości. Powstało również kilka nowych zborów EZB na terenie Pomorza Zachodniego[2].
W 1986 Ludwik Skworcz razem ze współpracownikami złożył wniosek o rejestrację Ewangelicznego Związku Braterskiego w Urzędzie do Spraw Wyznań. 12 listopada 1987 pozyskane zostało zezwolenie na prowadzenie działalności ewangelicznej na całym obszarze Polski. Następnie dokonano zakupu kolejnych nieruchomości w kilku miastach kraju, dzięki czemu powstały nowe domy modlitwy w Białogardzie, Poznaniu, Barwicach, Turku i Kołobrzegu. Budynek w Kołobrzegu wykorzystywany jest w okresie wakacyjnym jako Dom Szkoleniowo-Wypoczynkowy, gdzie odbywają się turnusy dla dzieci, młodzieży oraz rodzin. Ponadto w okresie 1987–1992 Związek rozdystrybuował ponad 20 tys. egzemplarzy literatury religijnej, przede wszystkim Biblii[2].
W latach 90. XX wieku Ewangeliczny Związek Braterski aktywnie angażował się w pracę na terenie ośrodków prowadzonych przez Monar, a także pośród osób w kryzysie bezdomności z problemem alkoholowym oraz byłych osadzonych zwolnionych z zakładów karnych, dzięki czemu został nagrodzony złotym medalem przyznanym przez władze województwa koszalińskiego[2].
Od 2012 zbory lokalne wchodzące w skład Związku posługują się nazwą „Ewangeliczny Kościół Chrystusowy”[2].
Doktryna
edytujEwangeliczny Związek Braterski przyjmuje zasady Soli Deo (tylko Bóg), Sola scriptura (Pismo Święte jako jedyny wykładnik wiary i moralności) oraz Sola gratia (zbawienie jest osiągalne jedynie z łaski przez wiarę). Wyznaje wiarę w Trójcę Świętą, a także narodzenie, życie i śmierć Jezusa w celu zbawienia ludzkości oraz usprawiedliwienie wierzących dzięki jego zmartwychwstaniu. Wierzy w wniebowstąpienie Chrystusa i jego powtórne przyjście, jak również życie wieczne dla wierzących oraz wieczne potępienie niewiernych. Podstawę wiary stanowi nauka apostolska zawarta w Piśmie Świętym[5].
Wierni nazywają siebie dziećmi Bożymi, braćmi i siostrami. Istnieją urzędy prezbiterów, ewangelistów i kaznodziejów[5].
Kościół powszechny rozumiany jest jako społeczność duchową wszystkich wierzących, bez względu na ich przynależność wyznaniową, rasę, czy narodowość, będących własnością Jezusa i należących do Kościoła, którego jest on głową[6].
Praktykowane są obrzędy, taki jak chrzest w wieku świadomym przez zanurzenie, Wieczerza Pańska pod dwiema postaciami, błogosławieństwo małżonków oraz dzieci, pogrzeb chrześcijański, nabożeństwa i ewangelizacje[6].
Wierni powinni stosować biblijne zasady odnoszące się do ich wyglądu zewnętrznego[6].
Zbory
edytuj- Ewangeliczny Kościół Chrystusowy w Białogardzie[7]
- Ewangeliczny Kościół Chrystusowy w Bornem Sulinowie[7]
- Ewangeliczny Kościół Chrystusowy w Chojnicach[7]
- Ewangeliczny Kościół Chrystusowy w Kołobrzegu[7]
- Ewangeliczny Kościół Chrystusowy w Kutnie[7]
- Ewangeliczny Kościół Chrystusowy w Pile[7]
- Ewangeliczny Kościół Chrystusowy w Sosnowcu[7]
- Ewangeliczny Kościół Chrystusowy w Szczecinku[7]
- Ewangeliczny Kościół Chrystusowy w Wałczu[7]
Statystyki
edytujDane według statystycznych ankiet wyznaniowych
edytujRok | Liczba wiernych | Liczba zborów | Liczba domów modlitwy | Liczba duchownych |
---|---|---|---|---|
1989[8] | 320 | 24[a] | 9 | 18 |
1990[9] | 370 | 24 | 9 | 18 |
1991[10] | 430 | 25 | 8 | 23 |
1992[11] | 420 | 7 | 19 | |
1994[12] | 760 | 23 | 8 | 21 |
1995[13] | 760 | 24 | 8 | 21 |
1996[14] | 540 | 30 | 6 | 21 |
1998[15] | 535 | 27 | 25 | |
2000[16] | 522 | 30 | 10 | 25 |
2001[17] | 360 | 26 | 24 | |
2003[18] | 375 | 22 | 18 | |
2004[19] | 300 | 21 | 16 | |
2005[16] | 450 | 24 | 13 | 21 |
2006[20] | 450 | 24 | 15 | 21 |
2007[20] | 480 | 26 | 16 | 18 |
2008[20] | 530 | 25 | 15 | 19 |
2009[21] | 530 | 23 | 17 | 18 |
2010[21] | 590 | 25 | 19 | 19 |
2011[21] | 630 | 25 | 20 | 19 |
2012[22] | 600 | 25 | 18 | 18 |
2013[22] | 560 | 19 | 14 | 15 |
2014[22] | 580 | 23 | 16 | 15 |
2015[16] | 650 | 23 | 18 | 17 |
2016[23] | 530 | 21 | 19 | 15 |
2017[23] | 550 | 17 | 18 | 13 |
2018[23] | 490 | 18 | 18 | 17 |
2019[16] | 420 | 15 | 15 | 12 |
2020[16] | 447 | 16 | 16 | 15 |
2021[16] | 490 | 16 | 17 | 16 |
2022[24] | 540 | 18 | 17 | |
2023[3] | 560 | 17 | 17 |
Dane według wyników spisów powszechnych
edytujSpis powszechny | Liczba deklaracji |
---|---|
Narodowy Spis Powszechny 2011[25] | 1–99 |
Narodowy Spis Powszechny 2021[26] | 160 |
Uwagi
edytuj- ↑ Łącznie z placówkami niższego szczebla niż zbory
Przypisy
edytuj- ↑ Zbigniew Pasek, Kościoły i związki wyznaniowe we współczesnej Polsce: wykaz wraz z komentarzem, „Przegląd Religioznawczy” (2(276)/2020), 2020, s. 213, ISSN 1230-4379 .
- ↑ a b c d e f g h i j Krótki rys historyczny powstania EZB [online], ezb-szczecinek.pl [dostęp 2025-02-18] .
- ↑ a b c d e Dominik Rozkrut , Mały Rocznik Statystyczny Polski 2024, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2024, s. 109, ISSN 1640-3630 .
- ↑ Kościoły i związki wyznaniowe wpisane do rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych. mswia.gov.pl. [dostęp 2015-09-04].
- ↑ a b Doktryna [online], ezb-szczecinek.pl [dostęp 2025-02-18] .
- ↑ a b c Życie zborowe [online], ezb-szczecinek.pl [dostęp 2025-02-18] .
- ↑ a b c d e f g h i Ewangeliczne Zbory Chrystusowe [online], ezb-szczecinek.pl [dostęp 2025-02-18] .
- ↑ Franciszek Kubiczek , Krzysztof Lutostański , Mały rocznik statystyczny 1990, Warszawa 1990, s. 48 .
- ↑ Bohdan Wyżniakiewicz , Krzysztof Lutostański , Mały rocznik statystyczny 1991, Warszawa 1991, s. 50 .
- ↑ Józef Oleński , Roman Sawiński , Mały rocznik statystyczny 1992, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1992, s. 55 .
- ↑ Józef Oleński , Roman Sawiński , Mały rocznik statystyczny 1993, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1993, s. 61 .
- ↑ Tadeusz Toczyński , Janina Pawlik , Rocznik statystyczny 1995, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 1995, s. 73, ISSN 0079-2780 .
- ↑ Tadeusz Toczyński , Janina Pawlik , Rocznik statystyczny 1996, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 1996, s. 73, ISSN 0079-2780 .
- ↑ Tadeusz Toczyński , Halina Dmochowska , Rocznik statystyczny 1997, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 1997, s. 116, ISSN 0079-2780 .
- ↑ Halina Dmochowska , Rocznik Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej 1999, Zakład Wydawnictw Statystycznych, 1999, s. 116, ISSN 0867-082X .
- ↑ a b c d e f Paweł Ciecieląg , Wyznania religijne w Polsce w latach 2019–2021, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2022, s. 146, ISBN 978-83-67087-17-9 [dostęp 2025-02-06] .
- ↑ Tadeusz Toczyński , Halina Dmochowska , Rocznik Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej 2002, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2002, s. 122, ISSN 1506-0632 .
- ↑ Tadeusz Toczyński , Halina Dmochowska , Rocznik Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej 2004, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2004, s. 217, ISSN 1506-0632 .
- ↑ Tadeusz Toczyński , Halina Dmochowska , Rocznik Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej 2005, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2005, s. 218, ISSN 1506-0632 .
- ↑ a b c Grzegorz Gudaszewski , Mariusz Chmielewski , Wyznania Religijne - Stowarzyszenia Narodowościowe i Etniczne w Polsce 2006-2008, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2010, s. 79, ISBN 978-83-7027-456-6 [dostęp 2025-02-08] .
- ↑ a b c Paweł Ciecieląg , Mikołaj Haponiuk , Wyznania religijne i stowarzyszenia narodowościowe i etniczne w Polsce 2009-2011, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2013, s. 86, ISBN 978-83-7027-519-8 [dostęp 2025-02-08] .
- ↑ a b c Paweł Ciecieląg , Wyznania religijne w Polsce 2012-2014, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2016, s. 90, ISBN 978-83-7027-612-6 [dostęp 2025-02-06] .
- ↑ a b c Paweł Ciecieląg , Wyznania religijne w Polsce w latach 2015–2018, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2019, s. 178, ISBN 978-83-66466-00-5 [dostęp 2025-02-06] .
- ↑ Dominik Rozkrut , Mały Rocznik Statystyczny Polski 2023, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2023, s. 118, ISSN 1640-3630 .
- ↑ Grzegorz Gudaszewski , Struktura narodowo-etniczna, językowa i wyznaniowa ludności Polski - Narodowy Spis Powszechny Ludności i Mieszkań 2011, Waszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2015, s. 230, ISBN 978-83-7027-597-6 .
- ↑ Przynależność wyznaniowa - dane NSP 2021 dla kraju i jednostek podziału terytorialnego [online], stat.gov.pl .