FIBA Intercontinental Cup

FIBA Intercontinental Cup
FIBA Club World Cup
FIBA World Cup for Champion Clubs
	2016/17
Państwo	członkowie FIBA
Dyscyplina	koszykówka
Organizator rozgrywek	FIBA
Data założenia	1966
	Rozgrywki
Liczba drużyn	2
	Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca	Varese
Obecny zwycięzca	Iberostar Teneryfa
Najwięcej zwycięstw	Real Madryt (5)
	Strona internetowa

FIBA Intercontinental Cup – powszechnie określany FIBA World Cup for Champion Clubs (Puchar Świata FIBA dla mistrzów klubowych) lub FIBA Club World Cup (Klubowy Puchar Świata FIBA), to profesjonalny turniej koszykarski zatwierdzony przez FIBA, FIBA Ameryka oraz Euroleague Basketball Company. Został stworzony w celu umożliwienia rywalizacji czołowym klubom koszykarskim bez względu na ich położenie geograficzne. Jego zwycięzca jest uznawany oficjalnie za klubowego mistrza świata. W turnieju World Cup for Clubs biorą udział głównie mistrzowie poszczególnych kontynentów lub stref geograficznych reprezentujący najwyższy poziom koszykówki w danym obszarze świata.

Aktualnie mistrzowie ligi amerykańskiej FIBA stają do konfrontacji z mistrzem Euroligi w dwumeczu. W ten sposób wyłaniany jest najlepszy klub koszykarski na świecie. Do tej pory mistrzowie NBA, jako najlepsze kluby strefy Ameryki Północnej nadal odmawiają udziału w turnieju.

FIBA planuje rozszerzyć turniej o zwycięskie zespoły z FIBA Africa Clubs Champions Cup, FIBA Asia Champions Cup, NBL (FIBA Oceania) i prawdopodobnie drużyny NBA^[1]^[2].

Poprzednie nazwy zawodów

FIBA Intercontinental Cup (lub FIBA World Cup for Champion Clubs): (1966–1980)
FIBA Club World Cup: (1981)
FIBA Intercontinental Cup (lub FIBA World Cup for Champion Clubs): (1982–1984)
FIBA Club World Cup: (1985–1987)
FIBA Intercontinental Cup (lub FIBA World Cup for Champion Clubs): (1996, 2013–present)
- Od 1973 roku turniej jest również nazywany ku pamięci Renato Williama Jonesa – FIBA Intercontinental Cup "William Jones", lub FIBA Club World Cup "William Jones".
- Turniej jest także nazywany FIBA Intercontinental Cup of Clubs, nie należy go mylić z 1972 FIBA Intercontinental Cup of National Teams.

Zwycięzcy

1966 Varèse (Ignis)
1967 Akron Wingfoots
1968 Akron Wingfoots
1969 Akron Wingfoots
1970 Varèse (Ignis)
1971–1972 Nie rozgrywano
1973 Varèse (Ignis)
1974 Maryland Terrapins
1975 Cantù (Forst)
1976 Real Madryt
1977 Real Madryt
1978 Real Madryt
1979 Sírio
1980 Maccabi Tel Awiw (Elite)
1981 Real Madryt
1982 Cantù (Ford)
1983 Obras Sanitarias
1984 Virtus Rzym (Banco di Roma)
1985 FC Barcelona
1986 Žalgiris
1987 Olimpia Mediolan (Tracer)
1988–1995 Nie rozgrywano
1996 Panathinaikos
1997–2012 Nie rozgrywano
2013 Olympiacos
2014 Flamengo
2015 Real Madryt
2016 Guaros de Lara
2017 Iberostar Teneryfa

Finaliści FIBA Intercontinental Cup

Rok	Miasto gospodarza	Mistrz	Pokonany	Finał
1966	Madryt	Varèse (Ignis)	Corinthians	66–59
1967	Varese, Neapol i Rzym	Akron Wingfoots (Goodyear)	Varèse (Ignis)	78–72
1968	Filadelfia	Akron Wingfoots (Goodyear)	Real Madryt	105–73
1969	Macon	Akron Wingfoots (Goodyear)	Spartak ZJŠ Brno	84–71
1970	Varese	Varèse (Ignis)	Real Madryt	Liga
1973	São Paulo	Varèse (Ignis)	Sírio	Liga
1974	Meksyk	Maryland Terrapins	Varèse (Ignis)	Liga
1975	Varese i Cantù	Cantù (Forst)	Franca (Amazonas)	Liga
1976	Buenos Aires	Real Madryt	Varèse (Mobilgirgi)	Liga
1977	Madryt	Real Madryt	Varèse (Mobilgirgi)	Liga
1978	Buenos Aires	Real Madryt	Obras Sanitarias	Liga
1979	São Paulo	Sírio	Bosna	Liga
1980	Sarajewo	Maccabi Tel Awiw (Elite)	Franca (Francana)	Liga
1981	São Paulo	Real Madryt	Sírio	109–83
1982	Den Bosch, Rotterdam i Amsterdam	Cantù (Ford)	Den Bosch (Nashua)	Liga
1983	Buenos Aires	Obras Sanitarias	Cantù (Jollycolombani)	Liga
1984	São Paulo	Virtus Rzym (Banco di Roma)	Obras Sanitarias	Liga
1985	Barcelona i Girona	FC Barcelona	Monte Líbano	93–89
1986	Buenos Aires	Žalgiris	Ferro Carril Oeste	84–78
1987	Mediolan	Olimpia Mediolan (Tracer)	FC Barcelona	100–84
1996	Rosario i Amarusi, Ateny	Panathinaikos	Olimpia	83–89 83–78 101–76
2013	Barueri, São Paulo	Olympiacos	Pinheiros (Sky)	81–70 86–69
2014	Rio de Janeiro	Flamengo	Maccabi Tel Awiw (Electra)	66–69 90–77
2015	São Paulo	Real Madryt	Bauru	90–91 91–79
2016	Frankfurt nad Menem	Guaros de Lara	Skyliners Frankfurt	74–69
2017	San Cristóbal de La Laguna	Iberostar Teneryfa	Guaros de Lara	76–71

Statystyki

Tytuły według klubu

Miejsce	Klub	Tytuły	Przegrane finały	Mistrzowskie lata
1.	Real Madryt	5	2	1976, 1977, 1978, 1981, 2015
2.	Varèse	3	4	1966, 1970, 1973
3.	Akron Wingfoots	3		1967, 1968, 1969
4.	Cantù	2	1	1975, 1982
5.	Sírio	1	2	1979
6.	Obras Sanitarias	1	2	1983
7.	Maccabi Tel Awiw	1	1	1980
8.	FC Barcelona	1	1	1985
9.	Maryland Terrapins	1		1974
10.	Virtus Rzym	1		1984
11.	Žalgiris	1		1986
12.	Olimpia Mediolan	1		1987
13.	Panathinaikos	1		1996
14.	Olympiacos	1		2013
15.	Flamengo	1		2014
16.	Franca		2
17.	Corinthians		1
18.	Brno		1
19.	Bosna		1
20.	Den Bosch		1
21.	Monte Líbano		1
22.	Ferro Carril Oeste		1
23.	Olimpia		1
24.	Pinheiros		1
25.	Bauru		1

Tytuły według kraju

Miejsce	Kraj	Tytuły	Przegrane finały
1.	Włochy	7	5
2.	Hiszpania	6	3
3.	Stany Zjednoczone	4
4.	Brazylia	2	8
5.	Grecja	2
6.	Argentyna	1	4
7.	Izrael	1	1
8.	Wenezuela	1	1
9.	ZSRR	1
10.	Czechosłowacja		1
11.	Jugosławia		1
12.	Holandia		1
13.	Niemcy		1

Czołowi strzelcy decydującego spotkania

Sezon	Czołowy strzelec	Klub	Punkty
1966	Giovanni Gavagnin	Ignis Varèse	20
1967	Tony Gennari	Ignis Varèse	25
1968	Miles Aiken	Real Madryt	23
1969	Jan Bobrovský	Spartak ZJŠ Brno	34
1970	Jiří Zídek Sr	Slavia Praga	20
1973	bd	bd	bd
1974	John Lucas II i Bob Morse	Maryland Terrapins i Ignis Varèse	24
1975	bd	bd	bd
1976	Rafael Rullán	Real Madryt	23
1977	Walter Szczerbiak	Real Madryt	29
1978	John Coughran	Real Madryt	26
1979	Oscar Schmidt	Sírio	42
1980	Earl Williams	Maccabi Elite	28
1981	Mirza Delibašić	Real Madryt	33
1982	Antonello Riva i Dan Cramer	Ford Cantù i Nashua Den Bosch	22
1983	bd	bd	bd
1984	Ray Townsend	Virtus Rzym	29
1985	Juan Antonio San Epifanio	FC Barcelona	39
1986	Arvydas Sabonis	Žalgiris	26
1987	Bob McAdoo	Tracer Mediolan	25
1996	Jorge Racca	Olimpia	28
2013	Shamell Stallworth	Pinheiros	27
2014	Jeremy Pargo	Maccabi Electra	28
2015	Ricardo Fischer	Bauru	26
2016	Zach Graham	Guaros de Lara	19

MVP

Sezon	Laureat	Klub
1977	Walter Szczerbiak	Real Madryt
1987	Juan Antonio San Epifanio	FC Barcelona
2013	Wasilis Spanulis^[3]^[4]	Olympiacos
2014	Nicolás Laprovíttola^[5]^[6]	Flamengo
2015	Sergio Llull	Real Madryt
2016	Zach Graham	Guaros de Lara
2017	Mike Tobey	Iberostar Teneryfa

Specjalna edycja turnieju 1972

W 1972 roku FIBA zorganizowała turniej z udziałem czterech reprezentacji narodowych – ZSRR, Polski, Brazylii i NABL All-Stars Team (drużyna zastąpiła w turnieju reprezentację narodową USA). Mimo iż ten turniej nie jest częścią aktualnego Klubowego Pucharu Świata widnieje w jego zapisach historycznych, jako edycja specjalna turnieju, gdyż on sam nie był rozgrywany w latach 1971–1972^[7].

Rok	Miasto gospodarza	Zwycięzca	2. miejsce	3. miejsce	4. miejsce
1972	São Paulo	NABL All-Stars	ZSRR	Brazylia	Polska

Przypisy

↑ Com Copa Intercontinental, Fiba ensaia Campeonato Mundial. esportes.opovo.com.br. [dostęp 2015-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 stycznia 2019)]. (port.).
↑ Pinheiros e Olympiacos começam a disputar o título da Intercontinental. esportes.estadao.com.br. [dostęp 2015-04-21]. (port.).
↑ O Herói e o Vilão de Olympiacos 86 x 69 Pinheiros, pelo Mundial de Clubes. FoxSports.com. [dostęp 2015-04-21]. (port.).
↑ Olympiacos bate Pinheiros e vence Copa Intercontinental. Gazetaesportiva.net. [dostęp 2015-04-21]. (port.).
↑ Fla derruba o Maccabi e fatura o maior título de sua história no basquete. globoesporte.globo.com. [dostęp 2015-04-21]. (port.).
↑ Con Nicolás Laprovittola como MVP, Flamengo se consagró campeón Intercontinental. canchallena.lanacion.com.ar. [dostęp 2015-04-21]. (hiszp.).
↑ VI Intercontinental Cup (São Paulo 1972). LinguaSport.com. [dostęp 2015-04-21]. (ang.).

[1] Com Copa Intercontinental, Fiba ensaia Campeonato Mundial. esportes.opovo.com.br. [dostęp 2015-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 stycznia 2019)]. (port.).

[2] Pinheiros e Olympiacos começam a disputar o título da Intercontinental. esportes.estadao.com.br. [dostęp 2015-04-21]. (port.).

[3] O Herói e o Vilão de Olympiacos 86 x 69 Pinheiros, pelo Mundial de Clubes. FoxSports.com. [dostęp 2015-04-21]. (port.).

[4] Olympiacos bate Pinheiros e vence Copa Intercontinental. Gazetaesportiva.net. [dostęp 2015-04-21]. (port.).

[5] Fla derruba o Maccabi e fatura o maior título de sua história no basquete. globoesporte.globo.com. [dostęp 2015-04-21]. (port.).

[6] Con Nicolás Laprovittola como MVP, Flamengo se consagró campeón Intercontinental. canchallena.lanacion.com.ar. [dostęp 2015-04-21]. (hiszp.).

[7] VI Intercontinental Cup (São Paulo 1972). LinguaSport.com. [dostęp 2015-04-21]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]