Fabio Cannavaro

włoski piłkarz

Fabio Cannavaro (ur. 13 września 1973 w Neapolu) – włoski trener i piłkarz grający na pozycji obrońcy. Zdobywca Złotej Piłki dla najlepszego piłkarza roku 2006, drugi pod względem liczby występów w reprezentacji Włoch (więcej ma tylko bramkarz, Gianluigi Buffon). Jego młodszy brat – Paolo – także był piłkarzem.

Fabio Cannavaro
Ilustracja
Fabio Cannavaro (2019)
Data i miejsce urodzenia

13 września 1973
Neapol

Wzrost

175 cm

Pozycja

środkowy obrońca (stoper)

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1992–1995 SSC Napoli 68 (1)
1995–2002 Parma Calcio 1913 289 (5)
2002–2004 Inter Mediolan 74 (3)
2004–2006 Juventus F.C. 94 (7)
2006–2009 Real Madryt 116 (1)
2009–2010 Juventus F.C. 33 (0)
2010–2011 Shabab Al-Ahli Dubaj 16 (2)
W sumie: 690 (19)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1993–1996  Włochy U-21 21 (0)
1997–2010  Włochy 136 (2)
W sumie: 157 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2011–2013 Shabab Al-Ahli Dubaj (reprezentant klubu)
2011–2013 Shabab Al-Ahli Dubaj (doradca strategiczny)
2013–2014 Shabab Al-Ahli Dubaj (asystent trenera)
2014–2015 Guangzhou FC
2015–2016 Al-Nassr
2016–2017 Tianjin Tianhai
2017–2021 Guangzhou FC
2019 Chiny (tymczasowo)
2022–2023 Benevento Calcio
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
I miejsce Niemcy 2006 piłka nożna
Mistrzostwa Europy
II miejsce Belgia/Holandia 2000 piłka nożna
Strona internetowa

Kariera edytuj

Klubowa edytuj

W Serie A zadebiutował 7 marca 1993 w drużynie SSC Napoli. Skuteczna gra w defensywie zaowocowała transferem do Parmy, gdzie spędził aż 7 sezonów i ugruntował swoją pozycję prawdziwej gwiazdy i jednego z najlepszych środkowych obrońców świata. W sierpniu 2002 przeniósł się do Mediolanu, do drużyny Interu[1][2]. W sierpniu 2004 trafił do Juventusu[3][4]. W lipcu 2006, po spadku Juventusu do Serie B w związku z aferą korupcyjną[5] przeszedł na zasadzie transferu łączonego razem z Emersonem do Realu Madryt[6][7]. Jego nowym numerem na koszulce było 5, którą zostawił kończący karierę Zinédine Zidane[8][9]. Po zakończeniu sezonu 2008/2009 Cannavaro powrócił do Juventusu[10], jednak grał w nim tylko jeden sezon. Na początku czerwca 2010 roku na mocy wolnego transferu Cannavaro dołączył do dubajskiego klubu Al-Ahli[11]. W lipcu 2011 zakończył karierę zawodniczą ze względu na powtarzające się problemy zdrowotne[12].

Reprezentacyjna edytuj

W reprezentacji Włoch środkowy obrońca zadebiutował w styczniu 1997 roku[13]. Ma na swoim koncie udział w Mistrzostwach Świata (w 1998, 2002 i 2006 roku) oraz Mistrzostwach Europy (2000 i 2004). Jest wicemistrzem Europy z 2000 roku i mistrzem świata z 2006 roku. Został uznany najlepszym obrońcą Mundialu w Niemczech.

Na porannym treningu w bazie Włochów przed Euro 2008 – Badenie, Fabio doznał kontuzji naderwania więzadeł stawu skokowego. Na mistrzostwach zastąpił go Alessandro Gamberini, a Cannavaro pozostał z zespołem na czas mistrzostw. Jednocześnie zapowiedział, że nie zamierza kończyć międzynarodowej kariery w tak negatywny sposób i wyraził chęć gry dla reprezentacji Włoch aż do Mistrzostw Świata 2010[14].
Po przegranej Włochów ze Słowacją (2:3) na MŚ 2010 Fabio Cannavaro, w wieku 36 lat ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej.

Na mundialu w 2010 roku Włosi zakończyli turniej już na fazie grupowej, zajmując ostatnie miejsce w grupie. Po tym słabym występie zdecydował się zakończyć reprezentacyjną karierę.

Trenerska edytuj

W listopadzie 2014 został trenerem Guangzhou Evergrande[15], jednakże w czerwcu 2015 opuścił ten klub[16]. W październiku 2015 objął posadę szkoleniowca Al-Nassr[17][18][19], jednakże w lutym 2016 został zwolniony[20][21].

Sukcesy edytuj

W roku 2006 otrzymał nagrodę Złotej Piłki dla najlepszego piłkarza Europy w plebiscycie tygodnika France Football. 18 grudnia 2006 roku podczas gali w Zurychu Fabio Cannavaro został wybrany przez Międzynarodowy Związek Piłkarski FIFA piłkarzem 2006 roku. Włoski obrońca pokonał w tym plebiscycie między innymi Zinedine’a Zidane, Thierry’ego Henry i Ronaldinho.

Reprezentacja edytuj

Parma edytuj

Real Madryt edytuj

Indywidualnie edytuj

Przypisy edytuj

  1. L’Inter piazza il colpo preso Cannavaro. repubblica.it, 2002-08-07. [dostęp 2015-10-27]. (wł.).
  2. Cannavaro joins Inter. bbc.co.uk, 2002-08-08. [dostęp 2015-10-27]. (ang.).
  3. Cannavaro alla Juve, è fatta Jorgensen e Chiellini in viola. repubblica.it, 2004-08-31. [dostęp 2015-10-27]. (wł.).
  4. Juve get Cannavaro and Ibrahimovic. cnn.com, 2004-08-31. [dostęp 2015-10-27]. (ang.).
  5. Italian trio relegated to Serie B. bbc.co.uk, 2006-07-14. [dostęp 2015-10-27]. (ang.).
  6. Real sign Cannavaro and Emerson. bbc.co.uk, 2006-07-19. [dostęp 2015-10-27]. (ang.).
  7. El Real Madrid ficha a Cannavaro y Emerson. elpais.com, 2006-07-19. [dostęp 2015-10-27]. (hiszp.).
  8. Cannavaro lucirá el número 5 de Zidane en el Real Madrid. elpais.com, 2006-07-25. [dostęp 2015-10-27]. (hiszp.).
  9. Cannavaro conquista il Real Madrid: „Avere il 5 di Zidane non mi fa paura”. repubblica.it, 2006-07-25. [dostęp 2015-10-27]. (wł.).
  10. Italy captain rejoins Juventus. cnn.com, 2009-05-19. [dostęp 2015-10-27]. (ang.).
  11. Italy captain Cannavaro makes shock move to Dubai side Al Ahli. cnn.com, 2010-06-02. [dostęp 2015-10-27]. (ang.).
  12. Fabio Cannavaro kończy karierę.
  13. Fabio Cannavaro – Century of International Appearances. rsssf.com. [dostęp 2015-10-27]. (ang.).
  14. Cannavaro has Italy future.
  15. 图说巨星卡纳瓦罗与教练新人法比奥. sina.com.cn, 2014-11-05. [dostęp 2015-10-26]. (chiń.).
  16. Luis Felipe Scolari to replace Fabio Cannavaro at Guangzhou Evergrande. espnfc.com, 2015-06-04. [dostęp 2015-10-26]. (ang.).
  17. فابيو كانافارو مدرباً للنصر حتى نهاية الموسم. al-jazirahonline.com, 2015-10-26. [dostęp 2015-10-26]. (arab.).
  18. Maciej Kmita: Oficjalnie: Fabio Cannavaro trenerem Adriana Mierzejewskiego. sportowefakty.pl, 2015-10-26. [dostęp 2015-10-26]. (pol.).
  19. Fabio Cannavaro becomes new Al Nassr coach on short-term contract. espnfc.com, 2015-10-26. [dostęp 2015-10-26]. (ang.).
  20. Fabio Cannavaro: Italian defender sacked as Al Nassr manager. bbc.com, 2016-02-12. [dostęp 2016-02-12]. (ang.).
  21. Al Nassr pull plug on Cannavaro reign after four months. the-afc.com, 2016-02-12. [dostęp 2016-02-12]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj