Farerska Partia Ludowa

Farerska Partia Ludowa (far. Fólkaflokkurin, wł. Farerska Partia Ludowa – radykalna niepodległość, far. Hin Føroyski Fólkaflokkurin – Radikalt sjálvsstýri[1]) – partia polityczna, działająca na terenie Wysp Owczych, reprezentująca poglądy centroprawicowe, liberalno-konserwatywne oraz separatystyczne[2]. Używa barwy zielonej.

Farerska Partia Ludowa
Fólkaflokkurin
Państwo

 Dania

Terytorium zależne

 Wyspy Owcze

Skrót

FF

Lider

Jørgen Niclasen

Data założenia

1939

Adres siedziby

J. Broncksgøta 29
FO-100 Tórshavn

Ideologia polityczna

konserwatyzm, separatyzm, konserwatywny liberalizm

Poglądy gospodarcze

liberalizm

Członkostwo
międzynarodowe

AECR

Młodzieżówka

HUXA

Barwy

     zielony

Strona internetowa
Jóannes Patursson, jeden z założycieli partii.
Hákun Djurhuus, premier z ramienia partii w latach 1963–1967.
Anfinn Kallsberg, premier z ramienia partii w latach 1998–2004.
Przewodniczący partii od 2007 roku Jørgen Niclasen.

Historia

edytuj

Partia powstała w 1939 roku, jako Vinnuflokkurin[3]. Założyła ją część dawnych polityków Sjálvstýrisflokkurin, która opuściła partię w efekcie niezgody dotyczącej reformy rolnej na Wyspach oraz polityki gospodarczej i społecznej[4]. Był między nimi Jóannes Patursson, który sprawował funkcję pierwszego przewodniczącego partii do swojej śmierci w 1946. Jego następcą został Thorstein Petersen. W 1940 roku partia zmieniła nazwę na Fólkaflokkurin i wzięła udział w pierwszych w swojej historii wyborach parlamentarnych[4]. Zdobyła wówczas 2 084 głosy (24,8%), co dało jej sześć mandatów w Løgting[5]. Trzy lata później partia polepszyła swój wynik do 12 na 25 posłów, a w 1945 jedenastu[4].

Po wyborach z 1950 roku partia weszła, wraz z Sambandsflokkurin w koalicję, w której uczestniczyła do roku 1959 (od 1954 także z Javnaðarflokkurin)[4]. W 1951 roku partia ponownie zmieniła lidera, którym stał się Hákun Djurhuus. Ponownie władzę objęła w 1962 roku, kiedy Djurhuus, jako pierwszy premier z ramienia Partii Ludowej na czele koalicji z Tjóðveldisflokkurin, Sjálvstýrisflokkurin oraz Framburðsflokkurin[4]. Utrzymała się ona do kolejnych wyborów. Kolejny raz partia znalazła się u władzy: po elekcji w roku 1974 i sprawowała ją wraz z innymi ugrupowaniami do wyborów w 1984[4]. Na stanowisku lidera w 1980 roku Hákuna Djurhuusa zastąpił Jógvan Sundstein. Partia ponownie stanęła u władzy, wraz z Tjóðveldisflokkurin, Kristiligi Fólkaflokkurin oraz Sjálvstýrisflokkurin, a na czele rządu stanął prezes partii Jógvan Sundstein[4]. Koalicja trwała do roku 1991 (już w 1989 odeszła z niej Kristiligi Fólkaflokkurin), a następnie, po kolejnych wyborach, Partia Ludowa zaczęła współrządzić z Javnaðarflokkurin do 1993 roku. W tym czasie na stanowisku prezesa Fólkaflokkurin zasiadł Anfinn Kallsberg[4].

W wyborach w roku 1994 partia uzyskała 16% poparcia i 6 miejsc w parlamencie i znalazła się w opozycji[5]. Sytuacja odwróciła się ponownie po roku 1996, kiedy weszła w skład koalicji ze złożonej z: Sjálvstýrisflokkurin, Sambandsflokkurin oraz Verkamannafylkingin[4]. Od wyborów w 1998 stanęła na czele nowej frakcji (Sjálvstýrisflokkurin i Tjóðveldisflokkurin, od 2002 także Kristiligi Fólkaflokkurin), a premierem został Anfinn Kallsberg. W latach 20042015 (z przerwą w roku 2008) wchodziła w skład kolejnych koalicji (2004–2011: Javnaðarflokkurin i Sambandsflokkurin, 2011–2015: Sjálvstýrisflokkurin, Sambandsflokkurin i Miðflokkurin)[4]. Od 2007 roku partii przewodniczy Jørgen Niclasen.

W wyborach w roku 2015 partia zdobyła 6 102 głosy (18,7%), co dało jej sześć mandatów w farerskim parlamencie (o dwa mniej niż w poprzednich wyborach)[6]. Partia nie weszła do koalicji rządzącej. 9 września jej szeregi opuściła poseł Annika Olsen, która przeniosła się później do Framsókn[7][8]. Olsen ostatecznie zdecydowała o rezygnacji z mandatu co uczyni na koniec października, a jej miejsce w parlamencie zajmie kolejna osoba z listy Fólkaflokkurin Joen Magnus Rasmussen[9].

Organizacja Fólkaflokkurin

edytuj

Przewodniczący[10]:

Przewodniczący regionów[11]:

Przewodniczący Fólkaflokkurin

edytuj

Następujące osoby sprawowały funkcję przewodniczącego Partii Ludowej[4]:

Premierzy Wysp Owczych z ramienia partii

edytuj

Następujące osoby z Partii Ludowej sprawowały funkcję premiera Wysp Owczych[4]:

Obecni parlamentarzyści Fólkaflokkurin

edytuj

Ostatnie wybory odbyły się na Wyspach Owczych 1 września 2015 roku[6]. Partia Ludowa uzyskała w nich 18,9% głosów, co dało jej sześć mandatów w Løgtingu, czyli o dwa mniej względem poprzednich wyborów[6]. Lista posłów obecnie sprawujących urząd z ramienia Fólkaflokkurin przedstawia się następująco[12]:

Poparcie w wyborach

edytuj

Wybory parlamentarne

edytuj

Wyniki Partii Ludowej w wyborach parlamentarnych przedstawiały się następująco[4][13]:

Wybory Løgting Folketing
Głosy Mandaty Głosy Mandaty
Liczba % +/– Liczba +/– Liczba % +/– Liczba +/–
1940 2 084 24,7 (2.)
6/24
1943 (F) 4 010 41,5 (1.)   23,2
12/25
  6 3 452 48,2 (1.)
1/1
1945 (F) 5 725 43,4 (1.)   1,9
11/25
  1 3 990 46,2 (1.)   2,0
1/1
 
1946 5 396 40,9 (1.)   2,5
8/18
  3
1947 4 135 42,7 (1.)   3,5
1/1
 
1950 (F) 3 750 32,3 (1.)   8,6
8/25
  nie brała udziału
1953 nie brała udziału
1954 2 660 20,9 (3.)   11,3
6/27
  2
1957 2 574 37,6 (1.)
1/2
1958 2 467 17,8 (4.)   3,1
5/30
  1
1960 2 158 19,9 (3.)   17,7
0/2
  1
1962 3 068 20,2 (4.)   2,4
6/29
  1
1964 2 622 25,0 (3.)   5,1
1/2
  1
1966 (F) 3 811 21,6 (3.)   1,4
6/26
  3 549 33,6 (2.)   13,6
1/2
 
1968 4 294 34,4 (1.)   0,8
1/2
 
1970 3 617 20,0 (4.)   1,6
5/26
  1
1971 2 680 20,4 (3.)   14,0
1/2
 
1973 2 690 20,4 (3.)  
0/2
  1
1974 4 069 20,5 (3.)   0,5
5/26
 
1975 2 957 21,3 (4.)   0,9
0/2
 
1977 2 773 17,0 (4.)   4,3
0/2
 
1978 4 067 17,8 (4.)   2,7
6/32
  1
1979 3 005 16,1 (4.)   0,9
0/2
 
1980 4 399 18,9 (4.)   0,9
6/32
 
1981 3 073 18,5 (4.)   2,4
0/2
 
1984 (F) 5 446 21,6 (2.)   2,7
7/32
  1 4 605 25,1 (2.)   6,6
1/2
  1
1987 6 411 28,8 (1.)   3,7
1/2
 
1988 (F) 6 692 23,2 (1.)   1,6
8/32
  1 5 655 24,7 (2.)   0,4
1/2
 
1990 (F) 6 234 21,9 (2.)   1,3
7/32
  1 4 582 25,6 (2.)   0,9
1/2
 
1994 (F) 4 091 16,0 (2.)   5,9
6/32
  1 4 159 21,7 (2.)   3,9
1/2
 
1998 (F) 5 884 21,3 (2.)   5,3
8/32
  2 5 569 26,9 (1.)   5,2
1/2
 
2001 5 417 20,5 (4.)   6,4
0/2
  1
2002 6 352 20,8 (4.)   0,5
7/32
  1
2004 6 530 20,6 (4.)   0,2
7/32
 
2005 5 967 24,0 (2.)   3,5
1/2
  1
2007 4 782 20,5 (3.)   3,5
0/2
  1
2008 6 240 20,1 (3.)   0,5
7/33
 
2011 (F) 6 883 22,5 (2.)   2,4
8/33
  1 3 932 19,0 (4.)   1,5
0/2
 
2015 (F) 6 102 18,9 (3.)   3,6
6/33
  2 4 368 18,7 (4.)   0,3
0/2
 

Wybory samorządowe

edytuj

Wyniki Partii Ludowej w wyborach samorządowych przedstawiały się następująco[13][14]:

Wybory Rady gmin
Głosy Mandaty
% +/– Liczba +/–
1996
153/277
2000 36,2
137/272
  16
2004 37,1   0,9
106/220
  31
2008 30,1   7,0
79/210
  27
2012 37,6   7,5
120/203
  41

Przypisy

edytuj
  1. Bygnaður. Fólkaflokkurin. [dostęp 2015-10-21]. (far.).
  2. Legislative elections. parties-and-elections.eu. [dostęp 2015-10-21]. (ang.).
  3. Maria Ackrén: The Faroe Islands: Options for Independence. Wyd. 1. Island Studies Journal, s. 223-238. [dostęp 2015-10-21]. (ang.).
  4. a b c d e f g h i j k l m Søga. Fólkaflokkurin. [dostęp 2015-10-21]. (far.).
  5. a b Election for the Faroese Parlament by districts and parties. Hagstova. [dostęp 2015-10-21]. (ang.).
  6. a b c Løgtingsval 1. september 2015. Kringvarp Føroya. [dostęp 2015-10-19]. (far.).
  7. Hallur av Rana: Annika Olsen tikið seg úr Fólkaflokkinum. in.fo, 2015-09-09. [dostęp 2015-10-21]. (far.).
  8. Johnsigurd Johannesen: Annika farin upp í Framsókn. Kringvarp Føroya, 2015-09-17. [dostęp 2015-10-21]. (far.).
  9. Sverri Egholm: Annika Olsen tikið seg úr Framsókn. portal.fo, 2015-09-20. [dostęp 2015-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-22)]. (far.).
  10. Starvsnevndin. Fólkaflokkurin. [dostęp 2015-10-21]. (far.).
  11. Aðalstjórn. Tjóðveldi. [dostęp 2015-10-19]. (far.).
  12. Tingmenn. Løgting. [dostęp 2015-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-20)]. (far.).
  13. a b Valúrslit. Kringvarp Føroya. [dostęp 2015-10-21]. (far.).
  14. Kommunufrágreiðingar. W: Frágreiðing um kommunurnar. Helge Justinussen (red.). T. I. Cz. 2. Tórshavn: Føroya landsstýri, czerwiec 1998, s. 16-456. ISBN 99918-3-044-8. [dostęp 2015-10-21]. (far.).

Linki zewnętrzne

edytuj