Feliks Bołsunowski
Feliks Bołsunowski (ur. 1 czerwca?/13 czerwca 1881 w Pryłukach koło Kijowa, zm. 13 lipca 1929 w Warszawie) – pułkownik pilot i obserwator balonowy Wojska Polskiego.
| |
 pułkownik pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 czerwca 1881 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 lipca 1929 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
szef wydziału |
| Główne wojny i bitwy |
wojna rosyjsko-japońska |
| Odznaczenia | |
  
| |
.svg){kind=small}
Życiorys edytuj
Był synem Tytusa i Konstancji z domu Piotrowskiej. W 1900 ukończył Korpus Kadetów w Kijowie i wstąpił do armii rosyjskiej. Wziął udział w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904–1905 jako dowódca kompanii saperów. W latach 1907–1908 dowodził kompanią aeronautyczną w Irkucku. W następnym roku ukończył Oficerską Szkołę Aeronautyczną w Petersburgu. Po wybuchu I wojny światowej dowodził dywizjonem aeronautycznym.
W lutym 1918 wstąpił do formujących się wojsk polskich na froncie rumuńskim II Korpusu Polskiego, dowodzonego wówczas przez generała Sylwestra Stankiewicza, i przystąpił do formowania oddziału aeronautycznego. Z powodu niemożliwości zorganizowania tego oddziału, pełnił służbę w oddziałach saperów. Wraz z II Korpusem w maju 1918 wziął udział w bitwie pod Kaniowem. Z dużą częścią żołnierzy Korpusu dostał się do niewoli niemieckiej i został internowany w Brześciu nad Bugiem. Tutaj organizował wykłady z zakresu lotnictwa i teoretyczne szkolenia przyszłych pilotów wojsk balonowych.
Po rozbrojeniu Niemców 17 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego i został wyznaczony na zastępcę szefa Sekcji Żeglugi Napowietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych. W grudniu objął dowództwo I Lotniczego batalionu uzupełnień. W kwietniu 1919 został oddelegowany do Poznania w celu sformowania oddziałów aeronautycznych (balonowych). W 1 maja 1919 z polecenia podpułkownika Aleksandra Wańkowicza przystąpił do organizowania Oficerskiej Szkoły Aeronautycznej (inauguracja: 21 maja), a 11 czerwca został zatwierdzony na stanowisku komendanta szkoły. Na czele utworzonych przez siebie oddziałów balonowych wziął udział w wojnie z bolszewikami i został odznaczony Krzyżem Walecznych.
Po zakończeniu działań wojennych powrócił do prowadzenia Szkoły Aeronautycznej w Poznaniu. W 1922 został awansowany na pułkownika. Z dniem 1 listopada 1923 został przydzielony do Departamentu IV Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko szefa Wydziału Balonowego[1]. Na stanowisku tym pozostał do czasu przejścia w stan spoczynku. Zmarł 13 lipca 1929 w Warszawie[2].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych[3]
- Médaille commémorative de la Grande Guerre (Francja)[3]
- Medal międzysojuszniczy „Médaille Interalliée” (zezwolenie Naczelnika Państwa w 1921)[4]
- Odznaka „Obsarvateur en Ballon” (zezwolenie Wodza Naczelnego z dn. 13.10.1921)[5]
- Odznaka „Obsarvateur en Avion” (zezwolenie Wodza Naczelnego z dn. 13.10.1921)[5]
Przypisy edytuj
- ↑ Informacje. Przydziały. „Polska Zbrojna”. 313, s. 5, 1923-11-15. Warszawa.
- ↑ Zmarli. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 97, Nr 7 z 25 marca 1930. Ministerstwo Spraw Wojskowych.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 938, 943, 1529. [dostęp 2015-04-22].
- ↑ Decyzja Naczelnika Państwa z 12 grudnia 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 268)
- ↑ a b Dziennik Personalny, „Dziennik Personalny”, R.2, nr 42, 24 grudnia 1921, s. 1679.
Bibliografia edytuj
- Marian Marian Romeyko: Ku czci poległych lotników. Księga pamiątkowa. Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Poległych Lotników, 1933, s. 383.
- Zygmunt Kozak, Zbigniew Moszumański, Płk Feliks Kościesza-Bołsunowski (1881–1929), „Aeroplan” 2007, nr 2, s. 28–30.