Fenelzyna

związek chemiczny

Fenelzyna (łac. Phenelzinum) – nieselektywny, nieodwracalny inhibitor monoaminooksydazy (IMAO). Pochodna hydrazyny o budowie zbliżonej do fenyloetyloaminy. Obecnie bardzo rzadko stosowana w leczeniu zaburzeń depresyjnych (preparaty fenelzyny nie są zarejestrowane w Polsce). Wywołuje, podobnie jak inne nieselektywne IMAO, groźne interakcje z innymi lekami oraz niektórymi pokarmami, wymaga stosowania diety ubogiej w tyraminę.

Fenelzyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C8H12N2

Masa molowa

136,19 g/mol

Wygląd

bezbarwny olej o nieprzyjemnym zapachu[1]

Identyfikacja
Numer CAS

51-71-8

PubChem

3675

DrugBank

DB00780

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

N06 AF03

Stosowanie w ciąży

kategoria C

Uważa się, że fenelzyna, podobnie jak inne inhibitory MAO, wykazuje zauważalnie wyższą skuteczność przeciw depresji i lękom w porównaniu z bardziej popularnymi lekami, np. SSRI. O ile jej skuteczność jako leku 'pierwszego rzutu' jest nie większa od innych leków, o tyle znajduje zastosowanie w leczeniu depresji atypowej (skuteczność wyższa od imipraminy[5]), fobii społecznej oraz wtedy, kiedy inne antydepresanty są nieskuteczne. W USA, Hiszpanii, krajach Ameryki Łacińskiej, Kanadzie, Wielkiej Brytanii fenelzyna jest stosowana (nazwy handlowe Nardil, Nardelzine), mimo dobrego dostępu do innych leków.[potrzebny przypis]

Skutki uboczne stosowania fenelzyny powodują, że jest ona traktowana, podobnie jak inne nieselektywne i nieodwracalne inhibitory MAO, jako lek 'ostatniej szansy', jednakże ma stałe miejsce w terapii zaburzeń depresyjnych (firma Pfizer szacuje, że 'Nardil' przyjmuje przynajmniej 80 000 osób na świecie[potrzebny przypis]), szczególnie przebiegających z lękiem, z uwagi na jej unikatowy sposób działania (wpływ na układ GABA).

W lecznictwie zamkniętym, pod ścisłą kontrolą lekarską, u pacjentów z depresją oporną na leczenie, stosuje się niekiedy inhibitory MAO razem z innymi lekami przeciwdepresyjnymi, lecz grozi to wystąpieniem zespołu serotoninowego (jeśli połączono z lekami serotoninergicznymi), przełomu nadciśnieniowego (w przypadku połączenia z lekami adrenergicznymi) lub delirium. Zazwyczaj hydrazynowe IMAO łączy się z amitryptyliną, przy czym albo dodaje się IMAO do amitryptyliny albo zaczyna przyjmować oba leki jednocześnie, dołączenie amitryptyliny do rozpoczętego wcześniej leczenia IMAO niesie ze sobą szczególne ryzyko powikłań[6].

Bibliografia edytuj

  • Małgorzata Rzewuska: Leczenie zaburzeń psychicznych. Wyd. 3. Warszawa: PZWL, 2006. ISBN 83-200-3354-3.

Przypisy edytuj

  1. a b K.H. Linke, R. Taubert, K. Bister, W. Bornatsch, B.J. Liem. Reaktionen von Bariumhydrazid. „Z. Naturforschg.”. 26b, s. 296–298, 1971. (niem.). 
  2. a b c d e Fenelzyna. [martwy link] The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-08-15]. (ang.).[niewiarygodne źródło?]
  3. Phenelzine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-08-15] (ang.).
  4. Phenelzine, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00780 (ang.).
  5. Arch Gen Psychiatry – Abstract: Phenelzine v Imipramine in Atypical Depression: A Preliminary Report, July 1984, Liebowitz et al. 41 (7): 669.
  6. „Review of psychiatry” Allan Tasman, Stephen M. Goldfinger. American Psychiatric Pub, 1990. ISBN 0-88048-248-6, 9780880482486. Strona 85.