Fennek – czterokołowy bojowy wóz rozpoznawczy produkowany przez niemieckie zakłady Krauss-Maffei Wegmann oraz holenderskie zakłady Defence Vehicle Systems. Fennek nosi nazwę fenka (małego lisa pustynnego). Pojazd został stworzony na potrzebę Bundeswehry oraz armii holenderskiej w celu zastąpienia używanych przez nie wozów rozpoznawczych starszego typu.

Fennek
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Niemcy
 Holandia

Producent

Krauss-Maffei Wegmann,
Defence Vehicle Systems

Typ pojazdu

samochód pancerny

Trakcja

kołowa (4x4)

Załoga

3 osoby

Historia
Prototypy

2000

Dane techniczne
Silnik

177 kW

Poj. zb. paliwa

230 dm³

Długość

5,71 m

Szerokość

2,49 m

Wysokość

1,79 m

Masa

10 t (maksymalna)
9,7 t (bojowa)

Osiągi
Prędkość

115 km/h (maksymalna)
23 km/h (na biegu wstecznym)

Zasięg pojazdu

860 km (po drodze)
400 km (w terenie)

Pokonywanie przeszkód
Kąt podjazdu

60%

Przechył boczny

35%

Dane operacyjne
Uzbrojenie
12,7 mm wkm (w wersji holenderskiej), 40 mm granatnik automatyczny HK GMG (w wersji niemieckiej)
Użytkownicy
Bundeswehr, Koninklijke Landmacht

Opis konstrukcji

edytuj

Najważniejszym założeniem konstruktorów było zapewnienie Fennkowi możliwości skrytego działania, co ma ułatwić spełnienie zadań określonych w wymaganiach, w myśl zasady – "widzieć, nie będąc widzianym". Zupełnie inaczej jak w przypadku bojowych wozów rozpoznawczych, które są skomponowane bardziej pod rozpoznanie walką i samą walkę.

Pojazd jest opancerzony, boki przedziału załogowego i kadłub wykonane są z aluminiowych płyt pancernych o grubości 28 mm, które zapewniają ochronę przed pociskami przeciwpancernymi kalibru 7,62 mm. Pojazd wyposażony jest w system ochrony przed bronią ABC. Szczególną uwagę poświęcono zabezpieczeniu załogi przed skutkami wybuchów min oraz obniżeniu emitowanego promieniowania podczerwonego i odbiciu promieniowania radarowego poprzez zainstalowanie specjalnych filtrów siatkowych na szybach kuloodpornych i wykorzystanie niektórych, przydatnych także dla wozów bojowych, elementów technologii stealth.

Początkowo zakładano, że pojazd będzie pływał, jednak ostatecznie, nie udało się pogodzić zadowalającego stopnia ochrony wnętrza z wymaganą masą, więc z pływalności zrezygnowano.

Modułowe opancerzenie zapewnia ochronę przed przeciwpancernymi pociskami karabinowymi 7,62 mm ze wszystkich stron. Do montażu ceramiczno-stalowych modułów pancerza dodatkowego, samonośny aluminiowy kadłub jest przystosowany fabrycznie.

Załoga składa się z trzech osób: kierowcy siedzącego z przodu pośrodku, dowódcy – z tyłu po lewej oraz celowniczego/operatora łączności – po prawej. Dobrze przeszklony kadłub zapewnia kierowcy niezakłóconą obserwację w sektorze 180 stopni. Ma on do dyspozycji również kamerę z tyłu pojazdu (w przyszłości być może noktowizyjną z przodu), której obraz wyświetla się na monitorze na prawo od zegarów. Pomiędzy siedzeniem dowódcy i celowniczego znajdują się półki na urządzenia łączności. Każdy członek załogi ma do dyspozycji niezależny właz w stropie. Fotele dowódcy i celowniczego są ruchome w pionie, dzięki czemu można siedzieć wysoko, mieć dostęp do podłużnych okienek bocznych lub wolantów uzbrojenia bądź nisko i obsługiwać panele wektroniki. Przedział załogi jest klimatyzowany przez wysokowydajną klimatyzację, spełniającą swe zadanie w zakresie temperatur od -31 do 49 °C.

Uzbrojenie

edytuj

Uzbrojenie montowane w napędzanej elektrycznie wieży, obracanej w zakresie 360° w poziomie i od -10° do +40° w pionie stanowi: w wersji niemieckiej 40-mm granatnik automatyczny GMG, a wersji holenderskiej karabin maszynowy kalibru 7,62 mm lub 12,7 mm oraz trzy wyrzutnie granatów dymnych. Uzbrojenie kierowane jest z wnętrza wozu za pomocą celownika optycznego PERI Z17 lub (po montażu) celownika noktowizyjnego.

Wyposażenie

edytuj

Kluczowym elementem wyposażenia jest głowica elektrooptyczna BAA firmy STN Atlas Electronic (obecnie Rheinmetall Defence Electronic) wyposażona w kamerę termowizyjną, kamerę dzienną CCD oraz dalmierz laserowy. Całkowicie chowana w kadłubie głowica, została umieszczona na wysuwanym maszcie o wysokości 1,5 m, czyli może się znaleźć 3,3 m nad ziemią. Głowica obraca się w zakresie 220°, zakres podniesienia wynosi od -30° do 30°. Co istotne, głowica oraz dalmierz laserowy współpracują z pokładowym systemem TCCS.

Pojazd wyposażony jest w taktyczny system rozpoznania i dowodzenia TCCS (Tactical Command and Control System). W 2006 r. wszedł do użycia nowy system dowodzenia FuWES, który daje lepsze zobrazowanie sytuacji taktycznej w czasie zbliżonym do rzeczywistego. Dzięki temu nie tylko załoga, ale również dowództwo mogą śledzić poczynania przeciwnika oraz mieć podgląd na aktualny kierunek rozpoznania. Obecnie FuWES zastępuje TCCS w starszych pojazdach. Pojazd może automatycznie współpracować z systemem dystrybucji danych taktycznych i kierowania ogniem Adler. W wersji holenderskiej wyposażenie radiowe stanowi radiostacja VHF TRC 9500 francuskiej firmy Thomson-CSF, w niemieckiej radiostacja VHF typu SEM 80/90 i radiostacja HF typu HRM 7400, obie firmy Alcatel SEL AG.

Galeria

edytuj

Bibliografia

edytuj