Ferdynand Chaber
Ferdynand Chaber (ur. 16 kwietnia 1907 w Tarnowie, zm. 7 maja 2005 w Warszawie) – polski działacz komunistyczny pochodzenia żydowskiego.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
prawnik, ekonomista |
| Alma Mater | |
| Partia | |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Urodził się jako Efraim Haber w rodzinie Izaaka (następnie Józefa) i Bronisławy Haberów[1]. Studiował prawo i ekonomię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od marca 1929 był członkiem Komunistycznej Partii Polski (pseudonimy „Krzysiek”, „Bolek”). Za działalność w KPP został skazany na karę 4 lat pozbawienia wolności i relegowany z uczelni[1]. Następnie pracował w Komitecie Centralnym Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom[1]. Okres II wojny światowej spędził w Związku Radzieckim. W 1944 wstąpił do Związku Patriotów Polskich[1].
Od kwietnia 1945 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[1]. W kwietniu 1945 został skierowany do pracy w cenzurze prasowej Polski Ludowej, po jej wydzieleniu z Wydziału Propagandy. Został kierownikiem wydziału w Centralnym Biurze Kontroli Prasy w II Departamencie Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego[2]. Od września 1947 do listopada 1948 pełnił funkcję zastępcy kierownika Wydziału Propagandy i Prasy KC PPR[1]. Od grudnia 1948 do stycznia 1954 był zastępcą kierownika Wydziału Prasy i Wydawnictw, a od stycznia 1954 do września 1969 pełnił tę funkcję w Wydziale Agitacji i Propagandy KC PZPR[1]. W 1969 przeszedł na emeryturę[1]. Według jego późniejszych opinii została ona wymuszona przez władze w związku „z antypaństwową działalnością” jego dzieci.
Pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 2)[3].
Odznaczenia edytuj
Za, działalność powojenną przy utrwaleniu demokratycznych form państwowości polskiej na terenie całego kraju, uchwałą Prezydium KRN z 19 lipca 1946 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[4]. W lipcu 1964 odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II klasy (1964)[5].
Życie prywatne edytuj
Ferdynand Chaber był ojcem Heleny Łuczywo[6][7].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2009-02-18].
- ↑ Katalog pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2018-03-07].
- ↑ Grób Ferdynanda Chabra w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie.
- ↑ Monitor Polski 1947 r. nr 52, poz. 393 [online], monitorpolski.gov.pl [dostęp 2020-08-19] (pol.).
- ↑ Odznaczenia dla pracowników partyjnych [w:] "Trybuna Robotnicza, nr 171, 21 lipca 1964, s. 5.
- ↑ Pani na Agorze. Sylwetka Heleny Łuczywo – legendy Gazety Wyborczej, „Dziennik Polska-Europa-Świat”, 14 lutego 2009.
- ↑ Chaber, Dorota i Ferdynand. wyborcza.pl, 9 grudnia 2006.
Bibliografia edytuj
- Daria Nałęcz: Główny Urząd Kontroli Prasy 1945-1949: 1945-1949. Częstochowa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 1994, s. 27, 47, 79.
- Antoni Dudek, Aleksander Kochański, Krzysztof Persak: Centrum władzy. Protokoły posiedzeń kierownictwa PZPR. Wybór z lat 1949-1970. Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2000, s. 96. ISBN 83-88490-04-4.
- Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański, Krzysztof Persak: Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR, 1948-1990. Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2000, s. 130, 132, 154.