Ferdinand Hompesch-Bollheim
Ferdinand Joseph Hermann Anton Hompesch-Bollheim (ur. 15 stycznia 1843 w Jaroslavicach na Morawach, zm. 27 października 1897 tamże) – ziemianin, poseł do austriackiej Rady Państwa, działacz społeczny, pionier wikliniarstwa.
| Ferdinand Joseph Hermann Anton | |
| |
 herb hrabiów Hompesch-Bolheim | |
| hrabia | |
| Rodzina |
Hompesch zu Bolheim, |
|---|---|
| Ojciec |
Wilhelm Hugo Graf Hompesch zu Bolheim |
| Matka |
Adolfine von Spiegel zum Diesenberg-Hanxleden |
| Żona |
Sophie zu Oettingen-Oettingen |
|
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| poseł do austriackiej Rady Państwa
kadencja VII, VIII i IX | |
| Okres |
od 22 września 1885 |
| Przynależność polityczna |
Koło Polskie – konserwatyści stańczycy |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytuj
Początkowo wzorem ojca wybrał karierę wojskową. Po ukończeniu szkoły wojskowej od 1859 służył w armii jako podporucznik. W 1863 po odziedziczeniu majątku rodzinnego przeszedł w stopniu porucznika w stan spoczynku. Już jako oficer rezerwy awansował kolejno na kapitana (1879), majora (1887) i podpułkownika (1891)[1].
Ziemianin, był właścicielem klucza dóbr Jaroslavice (niem. Joslowitz) w pow. Znojno na Morawach oraz Rudnika nad Sanem i Łętowni w pow. niskim w Galicji. W swych majątkach prowadził wzorcową gospodarkę, kontynuując w dużej mierze poczynania swego ojca. W lasach wprowadził regulacje wodne i założył liczne stawy rybne, a także wybudował tartak parowy. Był członkiem Rady Powiatowej w Nisku (1871-1897) a w latach 1888–1897 prezesem Wydziału Powiatowego w Nisku[1]. Pełniąc te funkcje przyczynił się do wybudowania drogi bitej z Niska do Leżajska oraz linii kolejowej z Przeworska do Rozwadowa. W pamięci obywateli Rudnika do którego sprowadził m.in. pierwszego lekarza i aptekarza zapisał się jednak przede wszystkim jako "ojciec" tamtejszego wikliniarstwa. Był założycielem a potem hojnym donatorem miejscowej szkoły koszykarskiej (1872)[2]. Po wielkim pożarze miasta w 1896 wsparł je finansowo i materialnie[3].
Poseł do austriackiej Rady Państwa w Wiedniu VII kadencji (22 września 1885 – 23 stycznia 1891), VIII kadencji (13 kwietnia 1891 – 22 stycznia 1897) i IX kadencji (6 kwietnia 1897 – 27 października 1897) wybieranym w kurii IV (gmin wiejskich), w okręgu wyborczym nr 9 (Łańcut-Przeworsk-Leżajsk-Nisko-Ulanów). Po jego śmierci w wyborach uzupełniających mandat otrzymał Stanisław Stojałowski[4]. W parlamencie należał frakcji konserwatywnej (stańczycy) Koła Polskiego w Wiedniu[1].
Rodzina i życie prywatne
edytujPochodził z austriackiej rodziny arystokratycznej zamieszkującej na Morawach. Syn hr. Wilhelma (1800-1861) i Adolfiny von Spiegel zum Diesenberg (1812-1858). Legitymował się tytułem hrabiego. W 1866 poślubił Sophie księżniczkę Oettingen-Wallerstein (1846-1928), dzieci nie mieli[5][6]. Został pochowany w Jaroslavicach[7]. Był szwagrem Franza hr. Falkenhayna.
Odznaczenia i upamiętnienie
edytujW 1891 został odznaczony Orderem Korony Żelaznej III klasy[8]. W 1866 otrzymał godność szambelana[8].
W 1887 został Honorowym Obywatelem Miasta Leżajska[9]. W Rudniku w 1904 został postawiony pomnik w formie popiersia Ferdinanda Hompescha, autorstwa Juliusza Bełtowskiego[10][11].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Parlament Österreich Republik, Franz Adlgasser, Kurzbiografie Hompesch, Ferdinand Graf – Parlamentarier 1848-1918 online [13.10.2019]
- ↑ Maria Zygmunt, Hr Ferdynand Hompesch – założyciel koszykarstwa w Rudniku 1872 r. - Miejski Ośrodek Kultury w Rudniku nad Sanem, online [17.03.2016]
- ↑ Aneta Ślusarczyk, Ferdynand Hompesch – założyciel wikliniarstwa, online [17.03.2016]
- ↑ Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848-1918, Warszawa 1996, s. 393, 401, 404, 409.
- ↑ Genealogisches Handbuch des Adels, Adelslexikon Band V, Seite 346, band 84 der Gesamtreihe, C. A. Starke Verlag, Limburg (Lahn) 1984
- ↑ Maria Zygmunt: Krótka historia rodziny Hompeschów, online pedlowski.pl. [17.03.2016].
- ↑ Bartłomiej Pucko: Rudnik nad Sanem: to dzięki hrabiemu pleciemy wiklinę. nowiny24.pl, 2008-05-05. [dostęp 2016-03-17].
- ↑ a b Kronika. Zmarli. „Kuryer Rzeszowski”, nr 44 z 31 października 1897, s. 3, online [17.03.2016]
- ↑ HONOROWI OBYWATELE MIASTA. [dostęp 2016-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-18)].
- ↑ Pomnik – popiersie hrabiego Ferdynanda Hompescha. ekomuzeum.eu. [dostęp 2016-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-25)].
- ↑ Pomnik Ferdynanda Hompescha. polskaniezwykla.pl. [dostęp 2016-03-17].