Film krótkometrażowy

film krótszy od pełnometrażowego (do 30–40 minut)

Film krótkometrażowyfilm, którego czas projekcji nie przekracza 30–60 minut. Granica ta nie jest ściśle określona. Niegdyś za filmy krótkometrażowe uznawano filmy o długości do 20–30 minut, co było związane z tym, że prezentowano je głównie jako dodatki do filmów długometrażowych w kinach. Obecnie filmy te są zazwyczaj prezentowane przez stacje telewizyjne, które preferują metraż zbliżony do pełnej godziny.

Kadr z filmu krótkometrażowego

Granica 60 minut jest używana między innymi w czasie selekcji filmów podczas Krakowskiego Festiwalu Filmowego. Także International Documentary Filmfestival Amsterdam różnicuje filmy na trwające do 60 minut i powyżej tej długości. Z kolei Internationale Kurzfilmtage Oberhausen przyjmuje do selekcji filmy nie dłuższe niż 35 minut w konkursie międzynarodowym i nie dłuższe niż 45 minut w konkursie niemieckim. Natomiast Oscar dla najlepszego filmu krótkometrażowego jest przyznawany filmom trwającym nie dłużej niż 40 minut[1].

Jako filmy krótkometrażowe są realizowane zarówno filmy animowane, dokumentalne, eksperymentalne, jak i fabularne.

Pierwszym filmem krótkometrażowym była Scenka ogrodu z Roundhay (1888); obraz przedstawia rodzinę reżysera filmu, Louisa Aimé Augustina Le Prince'a. We Włoszech pierwszy film krótkometrażowy i zarazem fabularny pokazany szerszej publiczności nakręcił pionier kina Filoteo Alberini. Był to obraz historyczny La presa di Roma, którego premiera odbyła się 16 września 1905 roku[2].

W historii kina krótki metraż odegrał dużą rolę. Niskobudżetowe formy inspirowały bardziej znanych twórców i przesuwały granice przyzwoitości dopuszczalną w filmie. Ważne nazwiska związane z powstawaniem filmów krótkometrażowych pochodzą przede wszystkim ze środowiska amerykańskiego undegroundu działającego głównie w latach 60. i znanego amerykańskiej opinii publicznej ze swych skandalicznych produkcji, m.in. (w chronologicznym porządku):

  • Meshes of the Afternoon (1943) – Maya Deren i Alexander Hammid
  • Dog Star Man: Part I (1962) – Stan Brakhage
  • Blonde Cobra (1963) – Ken Jacobs
  • Eat (1963) – Andy Warhol
  • Scorpio Rising (1964) – Kenneth Anger
  • Hold Me While I’m Naked (1967) – George Kuchar
  • Report (1967) – Bruce Conner

Ważną rolę także odgrywała francuska scena niezależna, tytuły:

Słynne polskie filmy krótkometrażowe:

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Metraż filmu wg. Amerykańskiej Akademii Filmowej określony w zasadach i warunkach kwalifikacji filmów do nagrody Oscara[1][dostęp 2023-07-21]
  2. Giovanni Lasi. Garibaldi e l'epopea garibaldina nel cinema muto italiano. Dalle origini alla I guerra mondiale. „Storicamente”. 7, 2011-03-04. Bologna. ISSN 1825-411X. (wł.). 
  3. Muzeum Literatury w Warszawie https://zamoyski.muzeumliteratury.pl/22/?fbclid=IwAR1zhlCdGRsIbS1NOLBPQDF0x5vpNIWFm-hzvuNVE7Ek_hmQE52xystWx5s
  4. Rekonstrukcja | NInA, nina.gov.pl [dostęp 2019-07-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-29].