Finał Pucharu Polski w piłce nożnej 1983

Finał Pucharu Polski w piłce nożnej 1983mecz piłkarski kończący rozgrywki Pucharu Polski 1982/1983 oraz mający na celu wyłonienie triumfatora tych rozgrywek, który został rozegrany 22 czerwca 1983 roku na Stadionie XXXV-lecia PRL w Piotrkowie Trybunalski, pomiędzy Lechią Gdańsk a Piastem Gliwice. Trofeum po raz 1. wywalczyła Lechia Gdańsk, która uzyskała tym samym prawo gry w Pucharze Zdobywców Pucharów 1983/1984.

Finał Pucharu Polski w piłce nożnej 1983
1982 1984
Dyscyplina

piłka nożna

Turniej

Puchar Polski 1982/1983

Lechia Gdańsk Piast Gliwice
2 1
Obiekt

Stadion XXXV-lecia PRL
Piotrków Trybunalski

Data

22 czerwca 1983

Sędzia

Edward Norek

Droga do finału edytuj

Lechia Gdańsk Runda Piast Gliwice
Przeciwnik Wynik Przeciwnik Wynik
Start Radziejów 3:2 pd. II runda MRKS Czechowice-Dziedzice 4:1
Olimpia Elbląg 2:1 III runda Motor Praszka 2:1
Widzew Łódź 1:1 (k. 5:4) 1/16 finału Gwardia Warszawa 4:2
Śląsk Wrocław 3:0 pd. 1/8 finału Bałtyk Gdynia 2:1
Zagłębie Sosnowiec 1:0 Ćwierćfinał Wisła Kraków 1:0
Ruch Chorzów 0:0 (k. 3:1) Półfinał Lech Poznań 1:0

Tło edytuj

W finale rozgrywek po raz trzeci w historii zmierzyły się ze sobą oba kluby spoza ekstraklasy: składająca się wówczas z młodych zawodników III-ligowa wówczas Lechia Gdańsk, która wówczas awansowała do II ligi w sezonie 1982/1983 oraz II-ligowy wówczas Piast Gliwice. Oba kluby sensacyjnie wygrały swoje mecze w półfinałach: drużyna Biało-Zielonych wyeliminowała po serii rzutów karnych 3:1 (0:0 po 120 minutach gry) ówczesnego lidera ekstraklasy, Ruch Chorzów, natomiast Piast Gliwice 1:0 obrońcę trofeum, a zarazem późniejszego mistrza Polski, Lecha Poznań[1].

Mecz edytuj

Przebieg meczu edytuj

Mecz odbył się 22 czerwca 1983 roku o godz. 17:00 na Stadion XXXV-lecia PRL w Piotrkowie Trybunalskim. Sędzią głównym spotkania był Edward Norek. Mecz był bardzo wyrównany. Wynik meczu został otwarty już w 9. minucie, kiedy po wykonaniu rzutu rożnego wykonanego przez zawodnika drużyny Biało-Zielonych, Dariusza Raczyńskiego, Krzysztof Górski przejął piłkę, potem niegroźnym pozornie strzałem w stronę bramki pokonał zasłoniętego bramkarza drużyny przeciwnej, Jana Szczecha.

Wkrótce Piast Gliwice przejęli inicjatywę, mając przez kilkanaście minut przewagę w grze, jednak ich nerwowość oraz dobra gra w bloku drużyny przeciwnej, stanęły na przeszkodzie realizacji ich celów[1]. W 39. minucie zawodnik drużyny Biało-Zielonych, Marek Kowalczyk ograł w prosty sposób obrońcę drużyny przeciwnej, Jana Mirkę i na polu karnym zdobył gola na 2:0.

W 42. minucie natarcie zawodnika drużyny Piasta Gliwice, Andrzeja Sliza zostało w nieprzepisowy sposób zatrzymane i za podcięcie go przez Lecha Kulwickiego, Edward Norek podyktował rzut karny, którego wykorzystał kapitan Piasta Gliwice, Ryszard Kałużyński[1].

Potem było jeszcze kilka ciekawych okazji na zdobycie gola, jednak wynik meczu nie uległ zmianie.

Szczegóły meczu edytuj

22 czerwca 1983
17:00
Lechia Gdańsk
Górski   9'
Kowalczyk   39'
2:1
2:1
Piast Gliwice
  42' (k.) Kałużyński
Stadion XXXV-lecia PRL, Piotrków Trybunalski
Widzów: 17 000
Sędzia:   Edward Norek (Kraków)
Lechia Gdańsk:
BR   Tadeusz Fajfer
OB   Andrzej Marchel
OB   Lech Kulwicki
OB   Andrzej Salach
PO   Dariusz Raczyński
PO   Zbigniew Kowalski   40'
PO   Dariusz Wójtowicz
PO   Jacek Grembocki
NA   Marek Kowalczyk
NA   Krzysztof Górski
NA   Ryszard Polak   65'
Zmiany:
PO   Roman Józefowicz   40'
NA   Jarosław Klinger   65'
Trener:
  Jerzy Jastrzębowski
Piast Gliwice:
BR   Jan Szczech
OB   Henryk Pałka
OB   Ryszard Kałużyński
OB   Adam Wilczek
OB   Jan Mirka
PO   Andrzej Sliz
PO   Marcin Żemajtis
PO   Zbigniew Żurek
PO   Marian Czernohorski
NA   Marek Majka
NA   Marian Brzezoń   76'
Zmiany:
NA   Henryk Tkocz   76'
Trener:
  Teodor Wieczorek
Puchar Polski w piłce nożnej
1982/1983 Zwycięzcy
Lechia Gdańsk
1. Tytuł

Po meczu edytuj

Lechia Gdańsk triumfowała w rozgrywkach, będąc tym samym pierwszą drużyną z trzeciej klasy rozgrywkowej triumfującą w tych rozgrywkach. Dla trenera Piasta Gliwice, Teodora Wieczorka był ostatnim meczem w karierze trenerskiej.

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj