Fiodar Anisimawicz Surhanau (biał. Фёдар Анісімавіч Сурганаў; ros. Фёдор Анисимович Сурганов, Fiodor Anisimowicz Surganow; ur. 25 maja?/7 czerwca 1911 we wsi Sudniki w obwodzie witebskim, zm. 26 grudnia 1976 w obwodzie brzeskim) – radziecki i białoruski polityk, przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Białoruskiej SRR (1971–1976).

Fiodar Surhanau
Фёдар Анісімавіч Сурганаў
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1911
Sudniki, obwód witebski

Data i miejsce śmierci

26 grudnia 1976
obwód brzeski

I sekretarz obwodowego komitetu KPB w Mińsku
Okres

od październik 1955
do sierpień 1956

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Białorusi

II sekretarz Komitetu Centralnego KPB
Okres

od 30 marca 1965
do 16 lipca 1971

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Białorusi

Przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Białoruskiej SRR
Okres

od 16 lipca 1971
do 26 grudnia 1976

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Białorusi

Poprzednik

Sergiusz Prytycki

Następca

Iwan Palakou

Odznaczenia
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Życiorys edytuj

Od 1931 roku pracował jako agronom w Kołchoz-Centrum Rady Komisarzy Ludowych Białoruskiej SRR. W 1937 roku wskutek donosu został aresztowany, jednak dzięki wstawiennictwu swoich towarzyszy uniknął dalszych represji i został zwolniony. W 1939 roku skończył Białoruski Państwowy Instytut Rolnictwa i podjął pracę w aparacie Komsomołu, od 1942 do 1945 roku sekretarz KC Komsomołu Białorusi. Podczas II wojny światowej organizował na Białorusi komunistyczną partyzantkę i konspiracyjne organizacje komsomolskie. W listopadzie 1943 jako pełnomocnik Centralnego Sztabu Ruchu Partyzanckiego przybył do sztabu Zgrupowania Baranowickiego partyzantki sowieckiej, wraz z którym zorganizował rozbrojenie batalionu stołpeckiego AK, z którego część żołnierzy rozstrzelano, część przymusowo wcielono do szeregów sowieckiego zgrupowania. Komendę nad niedobitkami objął wówczas ppor. Adolf Pilch ps. „Góra”/„Dolina”, który za zgodą przełożonych zawarł tymczasowy rozejm z Niemcami.

W latach 1945–1947 w Komitecie Centralnym Komunistycznej Partii Białorusi (KPB). W latach 1947–1956 II sekretarz i przewodniczący obwodowego komitetu wykonawczego w Mińsku, później I sekretarz obwodowego komitetu KPB w Mińsku. Od 1956 roku kandydat na członka, od 1961 roku członek KC KPB. W latach 1956–1959 i 1962–1965 sekretarz KC, a w latach 1959–1962 i 1965–1971 II sekretarz KC KPB. Od 1965 do 1971 roku zastępca przewodniczącego, a od 16 lipca 1971 roku do śmierci przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Białoruskiej SRR i zastępca przewodniczącego Prezydium Rady Najwyższej ZSRR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 4 do 9 kadencji. Odznaczony pięcioma Orderami Lenina (15 sierpnia 1944, 1958, 1966, 1971 i 1973) i dwoma Orderami Czerwonego Sztandaru Pracy (1948 i 1961). Zginął w wypadku samochodowym w rejonie Puszczy Białowieskiej wraz z generałem Leonidem Biedą. Pochowany w Mińsku.

Jego nekrolog podpisali m.in. Leonid Breżniew, Nikołaj Podgorny i Aleksiej Kosygin. Jego imieniem nazwano ulicę w Mińsku.

Bibliografia edytuj