Wikipedia

Fiodor Jarygin

Fiodor Dmitrijewicz Jarygin, ros. Фёдор Дмитриевич Ярыгин – radziecki oficer.

Fiodor Jarygin
Фёдор Дмитриевич Ярыгин
pułkownik pułkownik
Data urodzenia

?

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

258 pułk 140 Syberyjskiej Dywizji Piechoty

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Życiorys edytuj

Podczas II wojny światowej w stopniu podpułkownika służył w Armii Czerwonej w trakcie walk na froncie wschodnim. O świcie 3 sierpnia 1944 dowodzony przez niego 258 pułk w składzie 140 Syberyjskiej Dywizji Piechoty na lewym skrzydle sforsował rzekę San i wjechał do Sanoka od strony jego północno-wschodnich przedmieść ulicą Jagiellońską[1]. Został komendantem wojennym miasta i wówczas ustanowił swoją komendanturę przy ul. Stanisława Konarskiego w domu położonym naprzeciw miejscowego szpitala[2][3][4]. Dzień później, 4 sierpnia nastąpił kontratak niemieckiej 1 Dywizji Pancernej, atakującej transporterami i czołgami od strony wschodniej (od miast Zagórz i Lesko)[3] i południowej[5]. Ostrzał prowadzili niemieccy fizylierzy[6]. Wówczas w miejscowym szpitalu pozostali radzieccy ranni[7]. Niemcy utrzymali się w mieście kilka dni[8] i według różnych źródeł, po odbiciu Sanoka, pozostawali w mieście: trzy dni[9], od 3 do 7[10], 6-7 dni[11], około tydzień[12]. Po kilku dniach, 9 sierpnia 1944 wojska radzieckie przejęły ponownie miasto[3]. Jarygin kierując Wojenną Komendanturą Miasta Sanoka 10 sierpnia 1944 mianował na stanowisko burmistrza Sanoka Józefa Bubellę[13][14][15][16][17]. W tym czasie jako pielęgniarka („medsiestra”) w służbie sanitarnej batalionu sanitarnego w Sanoku pracowała jego żona, Maria Francewna Witinska-Jarygina (wraz z innymi radzieckimi siostrami pozostawała w sanockim szpitalu przez kilka dni ponownego zajęcia miasta przez Niemców na początku sierpnia 1944; wówczas ukrywały się one w przebraniu cywilnym)[18][3].

W latach 70. zamieszkiwał wraz żoną we Lwowie jako pułkownik w stanie spoczynku[19].

Powiązane edytuj

W trakcie I wojny światowej podczas okupacji rosyjskiej komendantem placu w Sanoku był Iwan Jarygin (ur. 1887), który zmarł w tym mieście jako jeniec wojenny 17 listopada 1918 i został pochowany na miejscowym cmentarzu wojskowym[20].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Kardin. Odsłonięte skrzydło 1978 ↓, s. 139, 179, 227-229.
  2. ↑ Kardin. Odsłonięte skrzydło 1978 ↓, s. 179, 229.
  3. ↑ a b c d Witold Szymczyk. Powrót lejtnantów. „Nowiny”. Nr 37, s. 7, 17-18 lutego 1979. 
  4. ↑ Józef Ząbkiewicz. Pierwszy dzień wolności. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 22 (279), s. 4, 10-20 sierpnia 1983. 
  5. ↑ Kardin. Odsłonięte skrzydło 1978 ↓, s. 179, 183.
  6. ↑ Kardin. Odsłonięte skrzydło 1978 ↓, s. 130.
  7. ↑ Kardin. Odsłonięte skrzydło 1978 ↓, s. 140.
  8. ↑ Kardin. Odsłonięte skrzydło 1978 ↓, s. 183.
  9. ↑ Kardin. Odsłonięte skrzydło 1978 ↓, s. 184 (relacje dowódcy 258 pułku Fiodora Jarygina oraz szefa sztabu 140 dywizji, Siergieja Grigorjewicza Samuelsona..
  10. ↑ Kardin. Odsłonięte skrzydło 1978 ↓, s. 184-185 (relacje mieszkańców Sanoka, którzy podawali 3 lub 4 lub 6 lub 7 dni..
  11. ↑ Kardin. Odsłonięte skrzydło 1978 ↓, s. 241 (relacja Zdzisława Beksińskiego).
  12. ↑ Kardin. Odsłonięte skrzydło 1978 ↓, s. 184 (relacje Emila Kardina i Marii Witinskiej.
  13. ↑ 30 lat w służbie narodu. Historia walką zapisywana. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 14, s. 4, 1-15 października 1974. [dostęp 2015-09-12]. 
  14. ↑ Jan Łuczyński, Edward Zając. Rozwój Sanoka w Polsce Ludowej (I). „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 19 (148), s. 1, 1-10 lipca 1979. 
  15. ↑ Jan Łuczyński, Edward Zając: Zarys dziejów Sanoka w latach 1944–1978. W: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 64.
  16. ↑ Andrzej Brygidyn: W latach powojennych. Życie polityczne. Początek „nowego ładu”. w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 755.
  17. ↑ Stanisław Dobrowolski. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Kształtowanie się władzy w Sanoku w latach 1944-1950. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 119, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  18. ↑ Kardin. Odsłonięte skrzydło 1978 ↓, s. 184, 198.
  19. ↑ Kardin. Odsłonięte skrzydło 1978 ↓, s. 183, 184.
  20. ↑ Karty ewidencyjne zmarłych żołnierzy w układzie alfabetycznym: Rychwałd - Sierakowice. szukajwarchiwach.gov.pl. s. 1311. [dostęp 2021-07-04].

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fiodor_Jarygin&oldid=68057155”