Fiodor Dawydowicz Kułakow, ros. Фёдор Давы́дович Кулако́в (ur. 4 lutego 1918 w miejscowości Fitiż k. Kurska, zm. 17 lipca 1978 w Moskwie) – radziecki polityk, sekretarz Komitetu Centralnego (1965–1978) i członek Biura Politycznego KC KPZR (1971–1978), Bohater Pracy Socjalistycznej (1978).

Fiodor Kułakow
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 lutego 1918
Fitiż k. Kurska

Data i miejsce śmierci

17 lipca 1978
Moskwa

sekretarz Komitetu Centralnego
Okres

od 1965
do 1978

Przynależność polityczna

KPZR

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy Medal „Za pracowniczą dzielność” (ZSRR)

Życiorys edytuj

Pochodził z rodziny chłopskiej, z zawodu był agronomem. Do WKP(b) został przyjęty w 1940, od lutego 1950 do sierpnia 1955 był przewodniczącym Obwodowego Komitetu Wykonawczego w Penzie, gdzie został bliskim współpracownikiem Konstantina Czernienki[1]. Później został wiceministrem rolnictwa ZSRR, a w latach 1959–1960 był ministrem produktów zbożowych ZSRR. W latach 1960–1964 był sekretarzem Komitetu Obwodowego KPZR w Stawropolu, od 31 października 1961 był członkiem, a od 29 września 1965 do śmierci sekretarzem KC KPZR ds. rolnictwa. Podczas swojego urzędowania w Stawropolu wspierał Michaiła Gorbaczowa, co było ważnym krokiem na drodze kariery tego drugiego[2]. 9 kwietnia 1971 został członkiem Biura Politycznego KC KPZR, którym również pozostawał do śmierci. Urnę z jego prochami pochowano w murach Kremla; w pogrzebie wzięli udział Leonid Breżniew, Aleksiej Kosygin, Michaił Susłow, Wiktor Griszyn i Andriej Kirilenko.

Jego imieniem nazwano ulice w Stawropolu, Penzie i Moskwie.

Odznaczenia edytuj

I medale.

Przypisy edytuj

  1. Jerry F. Hough, Democratization and revolution in the USSR, 1985–1991 (1997).
  2. Seweryn Bialer, The Soviet paradox: external expansion, internal decline (1986).

Linki zewnętrzne edytuj