Flawian (patriarcha Konstantynopola)

Flawian, gr. Φλαβιανός (zm. 449 w Hypaipie) – patriarcha konstantynopolitański (446–449), wyznawca (cs. Swiatitiel Fławian ispowiednik, patriarch Konstantinopolskij), święty Kościoła prawosławnego i katolickiego.

Flawian

Φλαβιανός

Patriarcha Konstantynopola
Kraj działania	Cesarstwo Bizantyńskie
Data urodzenia	IV wiek
Data i miejsce śmierci	449 Hypaipa w Lidii
Patriarcha Konstantynopola
Okres sprawowania	446–449
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	Konstantynopolitański
Sakra biskupia	do 446
Wybór patriarchy	446

Hagiografia

Od bardzo wczesnych lat poświęcił się służbie Bogu. Przez pewien czas był proboszczem soboru Mądrości Bożej (Sofijskim) w Konstantynopolu. W 446 r. wybrano go patriarchą konstantynopolitańskim.

Flawian był gorliwym i oddanym obrońcą czystości wiary chrześcijańskiej. Sprawując urząd patriarchy popadł w konflikt z cesarskim urzędnikiem Chryzatem, który spodziewał się, że za udzielone biskupowi poparcie otrzyma kosztowny prezent. Nie doczekawszy się podarunku swymi intrygami próbował go usunąć. Na synodzie zwołanym przez Flawiana w 448 r. z powodu głoszenia błędnej nauki o Chrystusie z urzędu opata odwołano Eutychesa, ojca chrzestnego Chryzata. Eutyches odwołał się do Rzymu. W odpowiedzi papież Leon skierował list do Flawiana, w którym wyłożył doktrynę ortodoksji.

Celem omówienia spornej kwestii cesarz Teodozjusz II zwołał w 449 r. w Efezie sobór, jak się później okazało bardzo burzliwy. Przewodniczył mu patriarcha Aleksandrii Dioskur. Dioskur poparł Eutychesa, a Flawiana odwołano z urzędu. Został potraktowany bardzo okrutnie. Najpierw żołnierze cesarscy pobili go, a następnie wtrącili do więzienia w Hypaipa w Lidii. Tam po trzech dniach zmarł. Z tego też powodu otrzymał tytuł wyznawcy. Na soborze tym (nazwanym później zbójeckim) starły się dwie frakcje: diofizytów i monofizytów. Flawian reprezentował tę pierwszą. Podstawą sporu między Flawianem a monofizytami była różnica w postrzeganiu natury Jezusa. Monofizyci uważali, że Jezus miał jedną, boską naturę, zaś Flawian oponował, twierdząc, że zbawiciel świata był wewnętrznie podzielony na boski i ludzki pierwiastek.

Na soborze w Chalcedonie w 451 r. patriarcha Flawian został zrehabilitowany. W tym samym roku św. Pulcheria sprowadziła jego prochy do Konstantynopola.

Kult

Jego wspomnienie liturgiczne w Cerkwi prawosławnej obchodzone jest 18 lutego/3 marca, tj. 3 marca (lub 2 marca w latach przestępnych) według kalendarza gregoriańskiego. W Kościele katolickim 18 lutego.

W ikonografii święty przedstawiany jest jako brodaty mężczyzna w biskupich szatach, prawą ręką błogosławi, w lewej trzyma Ewangelię.

Zobacz też

• Flawian
• Wstawiennictwo świętych
• Święci prawosławni

Bibliografia

• Biogram świętego Flawiana na www.cerkiew.pl, oprac. Jarosław Charkiewicz
• Philip Jenkins, Wojny w imieniu Jezusa, Warszawa, Bellona, 2011ISBN 978-83-11-11965-9.