Fliegerfaustprzenośna wyrzutnia przeciwlotniczych niekierowanych pocisków rakietowych, konstrukcji niemieckiej, z okresu II wojny światowej.

Fliegerfaust-B

Opis konstrukcji edytuj

Broń ta składała się z 9 luf połączonych ze sobą obejmami, dwóch chwytów pistoletowych, prostego celownika mechanicznego i kolby do oparcia na ramię. W tylną część wyrzutni wkładało się ładownik mieszczący dziewięć niekierowanych rakiet. Były to przerobione standardowe pociski przeciwlotnicze kalibru 20 mm, których modyfikacja polegała na domontowaniu silnika rakietowego z jedną centralną i czterema skośnie ustawionymi do osi pocisku dyszami, mieszczącej laskę bezdymnego materiału pędnego oraz elektryczny zapłonnik.

Naciśnięcie spustu powodowało uruchomienie indukcyjnego generatora elektrycznego, który powodował odpalenie 4 rakiet z co drugiej lufy i pozostałych 0,1 sekundy później. Działo się tak, gdyż gdyby odpalane były wszystkie rakiety jednocześnie, płomienie wylotowe dysz rakiet powodowałyby ich wzajemne uszkodzenie i zmianę toru lotu oraz stwarzałoby to większy odrzut przy wystrzale i przez to mniejszą celność broni.

Zasięg skuteczny Fliegerfausta wynosić miał ok. 500 m, czego nie udało się w praktyce osiągnąć ze względu na nadmierny rozrzut pocisków.

Historia edytuj

Projekt broni zatwierdzono w styczniu 1945 r. i zamówiono na początek 10 000 sztuk. Wyprodukowano ich jednak niewiele, dostarczając do jednostki doświadczalnej na froncie zachodnim. Wiadome jest, że zachowały się jeden lub dwa egzemplarze, zdobyte przez aliantów.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj