Florian Dąbrowski (żołnierz)
Florian Dąbrowski (ur. 23 kwietnia 1911 w Pietwałdzie[1], zm. 21 listopada 1944[2] w okolicach Ankony) – polski żołnierz.
 kapral-podchorąży
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 listopada 1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki |
XIII Brygada Międzynarodowa im. Jarosława Dąbrowskiego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
Ojciec Michał zginął w górniczym wypadku. Po śmierci ojca rodzina Floriana przeniosła się do Cieszyna, gdzie ukończył on szkołę powszechną im. Marii Konopnickiej i wstąpił do terminu w drukarni Henryka Nowaka. Uczęszczał też do wieczorowej szkoły handlowej, wyuczył się siedmiu obcych języków, zdobył zawód linotypisty[3].
Był harcerzem IV Rzemieślniczej DH im. Jana Kilińskiego[4], inspiratorem jej wypraw, na przykład pieszego rajdu z Cieszyna na Narodowy Zlot ZHP w Poznaniu (1929 r.)[4], wyprawę szczytami gór do Tatr i Pienin w 1930 roku oraz rok później „spacer” przez Kraków do Baranowa.
Jako ochotnik zaciągnął się w 1936 roku[5] do Brygady im. Jarosława Dąbrowskiego, by po stronie Republiki Hiszpanii walczyć przeciw siłom generała Franco[6]. Później trafił w szeregi Legii Cudzoziemskiej.
Był jednym z pierwszych, którzy stawili się w szeregach organizowanych przez gen. Władysława Sikorskiego Polskich Sil Zbrojnych we Francji. Walczył w obronie zaatakowanej przez Hitlera Francji (1940 r.), za co został odznaczony Croix de Guerre oraz brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Po upadku Francji trafił do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Za okazywane męstwo 20 listopada 1941 r., za nienaganną żołnierską postawę, został odznaczony Krzyżem Walecznych. Rozkazem nr 40 z 2 kwietnia 1943 r. uzyskał prawo noszenia Odznaki Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Kolejnym wyróżnieniem wojskowym było przyznanie Pamiątkowej Odznaki 3. Dywizji Strzelców Karpackich (rozkaz nr 5710/157)[3].
Pod Monte Cassino walczył jako kapral-podchorąży i jak zwykle nie oszczędzał się w boju. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy[7] i Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino (15 lutego 1945 r. nr leg. 40).
Zginął opodal Ancony[8] we Włoszech śmiertelnie ugodzony zabłąkaną kulą[2]. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Bolonii[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Polski Cmentarz Wojenny w Bolonii, lista pochowanych [online] [dostęp 2016-08-12].
- ↑ a b Alfons Mrowiec, Przez Monte Cassino do Polski, 1944-1946, Katowice: Wydawnictwo "Śląsk,", s. 194.
- ↑ a b Tadeusz Kopoczek, Harcerstwo Śląska Cieszyńskiego: ważniejsze fakty z lat 1912-1945, Cieszyn: Macierz Ziemi Cieszyńskiej, 1998, s. 73, ISBN 978-83-909864-0-1.
- ↑ a b Krzysztof Kleczek, Kresowe stanice [online], Książnica Cieszyńska, 2012 [dostęp 2016-08-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-23].
- ↑ Stanisław Wroński (red.), Polsko- Czechosłowackie braterstwo broni w Drugiej Wojnie Światowej, 1939-1945, Warszawa: Wydawn. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1960, s. 58.
- ↑ Michał Bron, Polacy w wojnie hiszpańskiej, 1936-1939, Warszawa: Wydawn. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1963, s. 239.
- ↑ Zbigniew Kapała, Ślązacy i Zagłębiacy pod Monte Casino, [w:] Jan Drabina (red.), Silesia Superior: śląskie zeszyty humanistyczne t. 2, Katowice: Ośrodek Badań Społeczno-Kulturowych Towarzystwa Zachęty Kultury, 1995, s. 23.
- ↑ Andrzej Szefer (red.), Śląsk i Zagłębie Dąbrowskie w walce z okupantem hitlerowskim 1939 – 1945, 1970, s. 86.