Fluorek platyny(VI)

Fluorek platyny(VI)
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	heksafluorek platyny, fluorek platyny(6+), fluorek platyny(VI)
	Inne nazwy i oznaczenia
Stocka	fluorek platyny(VI)
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	PtF; 6
Masa molowa	309,07 g/mol
Wygląd	ciemnoczerwone, regularne kryształy
	Identyfikacja
Numer CAS	13693-05-5
SMILES
	F[Pt-4](F)(F)(F)(F)F
Właściwości
	Gęstość
	ok. 4.0 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	gwałtownie reaguje
Temperatura topnienia	61,3 °C
Temperatura wrzenia	69,1 °C
Budowa
Układ krystalograficzny	regularny
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Podobne związki
Inne kationy	SF; 6, UF; 6
Podobne związki	XePtF; 6
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Fluorek platyny(VI), heksafluorek platyny, PtF
6 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy fluorków, w którym platyna występuje na +6 stopniu utlenienia. Jest paramagnetykiem.

Związek ten można otrzymać w wyniku reakcji fluoru i platyny^[2]:

Pt + 3F
2 → PtF
6

Heksafluorek platyny można też otrzymać w wyniku dysproporcjonowania PtF
5, które powstaje w wyniku reakcji chlorku platyny(II) i fluoru:

2PtCl
2 + 5F
2 → 2PtF
5 + 2Cl
2

2PtF
5 → PtF
6 + PtF
4

Jest bardzo silnym utleniaczem – może utlenić ditlen do formy O+
2 i reagować z ksenonem, dając XePtF
6. Przechowuje się go w niklowych naczyniach lub ze stopu Monela, ponieważ związek ten może reagować ze szkłem, nawet w temperaturze pokojowej^[2].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 95, Boca Raton: CRC Press, 2014, s. 4-81, ISBN 978-1-4822-0867-2 (ang.).
↑ ^a ^b AdamA. Bielański AdamA., Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 6, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 980–981, ISBN 978-83-01-16282-5 .

[CRC-1] CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 95, Boca Raton: CRC Press, 2014, s. 4-81, ISBN 978-1-4822-0867-2 (ang.).

[Bielański-2] AdamA. Bielański AdamA., Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 6, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 980–981, ISBN 978-83-01-16282-5 .

[1]

[2]