Forma dźwiękowa prozy polskiej i wiersza polskiego (monografia)
Forma dźwiękowa prozy polskiej i wiersza polskiego – monografia Kazimierza Wóycickiego z dziedziny teorii wiersza, opublikowana w 1912[1].
Charakterystyka ogólna edytuj
Książka Wóycickiego jest pozycją dosyć obszerną. Liczy prawie dwieście pięćdziesiąt stron. Dzieli się na dwie części, zatytułowane Proza i Wiersz. Zostały w niej szczegółowo omówione zagadnienia rytmu, metrum i eufonii (instrumentacji głoskowej) w polskiej prozie i poezji. Wóycicki zajął się między innymi relacją między antycznym heksametrem daktylicznym a heksametrem polskim[2].
Wznowienie edytuj
Monografia została wznowiona w 1960 ze wstępem Stanisława Furmanika[3]. We wprowadzeniu do dzieła Furmanik stwierdził, że studium Wóycickiego wyznacza początek polskich badań wersologicznych. Tym samym przyznał omawianemu dziełu status pozycji o znaczeniu historycznym. Furmanik powoływał się zresztą na autorytet Wóycickiego, zabierając głos w dyskusji toczonej na temat polskiego sylabotonizmu, którą rozpoczął Kazimierz Budzyk książką Spór o polski sylabotonizm[4].
Znaczenie edytuj
Zdaniem Piotra Gierowskiego książka Kazimierza Wóycickiego stała się fundamentem rozwoju polskiej teorii wiersza[5]. Badacz podkreśla, że praca ta mieści się w głównym nurcie strukturalizmu. Jak zauważa Gierowski, Wóycicki wyprzedzał późniejszych strukturalistów w kwestii podstawowej, to znaczy w postrzeganiu dzieła literackiego właśnie jako struktury, w której ramach wszystkie elementy mają swoje miejsce i funkcję[5]. Studium Wóycickiego docenił jeden z głównych przedstawicieli praskiej szkoły strukturalnej Roman Jakobson[6]. Książka Wóycickiego jest wymieniana jako jedna z najważniejszych polskich prac z dziedziny wersologii, obok dzieł Jana Łosia, Marii Dłuskiej i Lucylli Pszczołowskiej[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b wersologia, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-02-16].
- ↑ Zdzisława Kopczyńska, Lucylla Pszczołowska: Heksametr polski: właściwości rytmiczne i funkcje znakowe. bazhum.muzhp.pl, 1983. [dostęp 2017-02-16]. (pol.).
- ↑ Furmanik Stanisław, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-02-16].
- ↑ Stanisław Furmanik: O sylabotonizmie. bazhum.muzhp.pl, 1956. [dostęp 2017-02-27]. (pol.).
- ↑ a b Piotr Gierowski: Struktury historii: O czeskim projekcie dziejów literatury na tle recepcji praskiego strukturalizmu w Polsce. books.google.pl. s. 71-72. [dostęp 2017-02-16]. (pol.).
- ↑ Roman Jakobson: Bádání o českém verši, w: Roman Jakobson, Selected Writings. IX. Completion Volume Two. Edited, with an Introduction by Jindřich Toman. books.google.pl, 2014. s. 135. [dostęp 2017-02-16]. (cz.).
Bibliografia edytuj
- Kazimierz Wóycicki: Forma dźwiękowa prozy polskiej i wiersza polskiego. Archive.org, 1912. [dostęp 2017-02-16]. (pol.).