Francesco Cosentino
Francesco Cosentino (ur. 22 lipca 1922 w Palermo, zm. 4 marca 1985 w Rzymie[1]) – włoski urzędnik państwowy i menedżer, wieloletni sekretarz generalny Izby Deputowanych, w 1984 poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji.
 Francesco Cosentino (po prawej) razem z przewodniczącym Izby Deputowanych Brunetto Bucciarellim Duccim | |
| Data i miejsce urodzenia |
22 lipca 1922 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 sierpnia 1990 |
| Zawód, zajęcie |
urzędnik państwowy, menedżer |
| Stanowisko |
poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji (1984) |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Jego ojciec Ubaldo Cosentino także był wysokim urzędnikiem parlamentarnym oraz sekretarzem generalnym Izby Deputowanych od 1944 do 1951. Ukończył studia prawnicze, opublikował około 20 prac naukowych z zakresu prawa konstytucyjnego oraz komentarz do Konstytucji Włoch[2]. Przez pewien czas służył w marynarce. Między 1945 a 1947 pozostawał osobistym sekretarzem Vittorio Emanuele Orlando i Enrico De Nicoli, później został doradcą ds. kontaktów z parlamentem i rządem prezydentów Luigiego Einaudi oraz Giovanniego Gronchi. Objął stanowisko zastępcy sekretarza Zgromadzenia Parlamentarnego Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, uczestniczył jako ekspert w pracach nad uchwaleniem Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą. Od 1964 do 1976 zajmował stanowisko sekretarza generalnego Izby Deputowanych, odszedł po wybuchu skandalu związanego z funkcjonowaniem izby. Następnie zajmował kierownicze stanowiska w różnych koncernach, w tym w federacji turystyczno-hotelarskiej FAIAT[3] oraz związku sportów motorowodnych. Przez wiele lat kierował też przedsiębiorstwem hotelarskim Ciga[1][4].
Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Chrześcijańskiej Demokracji, został bliskim współpracownikiem Giulio Andreottiego. W 1979 kandydował do Parlamentu Europejskiego, mandat uzyskał 16 stycznia 1984 w miejsce Mario Sassano. Przystąpił do Europejskiej Partii Ludowej[5].
Kontrowersje edytuj
Począwszy od lat 80. regularnie pojawiały się oskarżenia o związki Cosentino z nielegalną lożą masońską Propaganda Due (w której miał zajmować wysoką pozycję) oraz włoską mafią[6].
Odznaczenia edytuj
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (1964) oraz Orderem za Zasługi dla Kultury i Sztuki (1976)[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b La scomparsa di Francesco Cosentino. repubblica.it, 7 marca 1985. [dostęp 2021-10-27]. (wł.).
- ↑ "Interno Montecitorio": passi perduti, persone e pagine "simboliche". isimbolidelladiscordia.it, 19 stycznia 2014. [dostęp 2021-10-27]. (wł.).
- ↑ Biogram. camera.it. [dostęp 2021-10-27]. (wł.).
- ↑ a b Cosentino, Francesco. quirinale.it. [dostęp 2021-10-27]. (wł.).
- ↑ Francesco Cosentino. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-10-26].
- ↑ “Dalla Chiesa, il mandante fu il deputato Cosentino”. ilfattoquotidiano.it, 4 kwietnia 2017. [dostęp 2021-10-27]. (wł.).