Francesco Francia, właśc. Francesco di Marco di Giacomo Raibolini (ur. ok. 1450 w Bolonii, zm. 5 stycznia 1517 tamże) – włoski malarz, rytownik i złotnik okresu renesansu.

Francesco Francia
Ilustracja
Francesco Francia (1568)
Data i miejsce urodzenia

ok. 1450
Bolonia

Data i miejsce śmierci

5 stycznia 1517
Bolonia

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

renesans

Święta Rodzina ze św. Franciszkiem Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, Warszawa (II poł. XV)
Portret Federiga Gonzagi Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork (1510)

Był uczniem Marca Zoppo. Początkowo zajmował się złotnictwem i medalierstwem. W 1506 został malarzem nadwornym w Mantui. Inspirował się sztukę Perugina i Rafaela. Malował głównie obrazy religijne, w których równomiernie oświetlone postacie, w tym lekko zaokrąglone wizerunki Madonny, odznaczają się słodyczą i miękkością linii[1]. Był też dobrym portrecistą. Wykonał freski w bolońskich kościołach San Martino oraz w oratorium św. Cecylii przy kościele San Giacomo Maggiore. Jego przyjacielem i współpracownikiem był Lorenzo Costa.

Dwaj synowie artysty – Giovanni Giacomo[2] (1486-1557) i Gulio (1487-1540) również byli malarzami. Jego uczniem był grafik Marcantonio Raimondi.

Wybrane dzieła edytuj

Przypisy edytuj

  1. Sztuka świata, t. 12, Leksykon A–K, Warszawa 1998, s. 245.
  2. Dwa obrazy Giacoma Francii – Madonna z Dzieciątkiem i św. Franciszkiem oraz Św. Prokul i św. Dominik znajdują się w Muzeum Narodowym w Poznaniu.

Bibliografia edytuj