Francesco da Milano

Francesco da Milano, także Milanese, właśc. Francesco Canova[1] (ur. 18 sierpnia 1497 w Monzy, zm. 15 kwietnia 1543 w Mediolanie[2]) – włoski kompozytor, lutnista i wiolista.

Francesco da Milano
Ilustracja
Przypuszczalny portret kompozytora, zbiory Pinakoteki Ambrozjańskiej w Mediolanie
Imię i nazwisko

Francesco Canova

Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1497
Monza

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

15 kwietnia 1543
Mediolan

Instrumenty

lutnia, viola

Gatunki

muzyka poważna, muzyka renesansu

Zawód

kompozytor, lutnista, wiolista

Życiorys edytuj

Był uczniem Giovanniego Testagrossy[1][2]. Między 1513 a 1521 rokiem działał w Rzymie, spotykając się z uznaniem papieża Leona X[1]. Około 1528 roku przebywał w Piacenzy, następnie ponownie w Rzymie w służbie w służbie kardynała Hipolita Medyceusza[1]. Po śmierci kardynała w 1535 roku wstąpił na służbę u papieża Pawła III, który powierzył mu wychowanie swojego wnuka, Oktawiusza Farnese[1]. W 1538 roku towarzyszył papieżowi podczas spotkania w Nicei z cesarzem Karolem V i królem Franciszkiem I[1]. W późniejszych latach przebywał w służbie kardynała Alessandra Farnese[2]. Jego uczniem był Perino Fiorentino[1].

Twórczość edytuj

Był autorem ponad 40 tabulatur na lutnię (wyd. 1536–1603), zawierających ricercary, fantazje i opracowania utworów wokalnych[1]. Należał do najwybitniejszych lutnistów swojego pokolenia, realizując na lutni fakturę polifoniczną powyżej 3 głosów, wbrew wcześniejszej praktyce nie redukując ich liczby[1]. Część utworów Francesca da Milano należy do najwcześniejszych przykładów kształtowania autonomicznej architektoniki muzycznej, opartej na proporcjach liczbowych między poszczególnymi częściami a całością, nie uzależnionej od formy tekstu słownego czy gestów tanecznych[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 137. ISBN 83-224-0344-5.
  2. a b c Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1168. ISBN 0-02-865527-3.

Linki zewnętrzne edytuj