Francisco de Saldanha da Gama
Francisco de Saldanha da Gama (ur. 20 maja 1713 w Lizbonie, zm. 1 listopada 1776 tamże[1]) – portugalski kardynał, patriarcha Lizbony.
| Kardynał prezbiter | |
.png)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 maja 1713 |
| Data i miejsce śmierci |
1 listopada 1776 |
| Patriarcha Lizbony | |
| Okres sprawowania |
1758-1776 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
1739 |
| Sakra biskupia |
5 sierpnia 1758 |
| Kreacja kardynalska |
5 kwietnia 1756 |
| Data konsekracji |
5 sierpnia 1758 | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Życiorys edytuj
Był siedemnastym dzieckiem wicekróla Indii, João de Saldanha da Gamy i Joany Bernarda de Noronha e Lancastre[1]. W młodości studiował prawo kanoniczne w Coimbrze i uzyskał tytuł doktora[1]. W 1739 przyjął święcenia kapłańskie[1]. W latach 50. został obserwatorem i reformatorem zakonu jezuitów w Portugalii, a także we wschodnich i zachodnich Indiach[1]. Dzięki temu, 5 kwietnia 1756 został kreowany kardynałem diakonem[2]. Biret został mu przekazany przez Andreę Corsiniego w Lizbonie, jednak Saldanha da Gama nigdy nie przyjechał do Rzymu i nie otrzymał kościoła tytularnego[1].
W 1758 roku na prośbę pierwszego ministra Portugalii, markiza de Pombala, papież Benedykt XIV wydał bullę In specula supremae dignitatis, w której umożliwił kardynałowi da Gamie dogłębne zbadanie zarzutów wobec jezuitów, którzy mieli łamać reguły zakonne[1]. Zarzuty przeciw jezuitom wystosował król Józef I, a działania kardynała spowodowały późniejszą nominację na patriarchę[1]. 29 maja 1758 został wybrany patriarchą Lizbony i jednocześnie podniesiony do rangi kardynała prezbitera[2]. Sakrę biskupią przyjął 5 sierpnia tego samego roku[2]. W październiku 1759 dokonał duszpasterskiej delegalizacji zakonu jezuitów, co doprowadziło w konsekwencji do zerwania stosunków dyplomatycznych pomiędzy Portugalią a Stolicą Apostolską[1]. W 1760 został członkiem Portugalskiej Rady Państwa, a wkrótce potem wielkim kapelanem i jałmużnikiem[1].
Nie uczestniczył w żadnym konklawe za swojego życia[1]. Zmarł w wyniku puchliny wodnej klatki piersiowej[1].