Franciszek Gałecki (zm. 1760)
Franciszek Gałecki herbu Junosza (zm. 5 maja 1760) – kasztelan wieluński w latach 1750–1760, starosta bydgoski w latach 1710–1745[1].
 Junosza | |
| Data śmierci | |
|---|---|
| Rodzice | |
| Dzieci | |
| Administracja | |
Życiorys edytuj
Niezwykle skąpe są dane o jego życiu i działalności. Był synem Franciszka Zygmunta Gałeckiego.
6 września 1710 r. otrzymał drogą cesji, zatwierdzonej przez króla Augusta II Mocnego starostwo bydgoskie. Cesja nastąpiła w katastrofalnym dla Bydgoszczy okresie wojny północnej 1700–1721. Miasto znajdowało się na linii marszu wojsk różnych narodowości, które w czasie postojów i kwaterunków nakładały kontrybucje, dopuszczały się gwałtów i rabunków. Towarzyszące wojnie zarazy lat 1708–1711, najstraszniejsze w dziejach miasta, doprowadziły do jego wyludnienia. Tej postępującej ruinie nie był w stanie zapobiec starosta Franciszek Gałecki.
2 stycznia 1745 przekazał za zgodą króla Augusta III starostwo bydgoskie swojemu synowi Ignacemu. W 1750 r. otrzymał nominację na kasztelana wieluńskiego i urząd ten pełnił do 1760 r.
Przypisy edytuj
- ↑ Urzędnicy województw łęczyckiego i sieradzkiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Edward Opaliński i Hanka Żerek-Kleszcz. Kórnik 1993, s. 213, 253.
Bibliografia edytuj
- Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom V. Bydgoszcz 1998. ISBN 83-85327-42-7, str. 33