Franciszek IV Habsburg-Este

Franciszek IV d'Este[2] (wł. Francesco IV Giuseppe Carlo Ambrogio Stanislao d'Absburgo-Este) (ur. 6 października 1779 w Mediolanie, zm. 21 stycznia 1846 w Modenie) – książę Modeny, Reggio i Mirandoli (od 1815), książę Massy i książę Carrary (od 1829), arcyksiążę, książę Węgier i Czech, kawaler Orderu Złotego Runa, generał kawalerii Armii Cesarstwa Austriackiego. Syn arcyksięcia Ferdynanda Habsburga i Marii Beatrice d'Este, córki Herkulesa III d’Este.

Franciszek IV Habsburg-Este
Ilustracja
"
książę Modeny, Reggio i Mirandoli
Okres

od 1814
do 21 stycznia 1846

Następca

Franciszek V

Dane biograficzne
Dynastia

Dom Habsbursko-Lotaryński

Data i miejsce urodzenia

6 października 1779
Mediolan

Data i miejsce śmierci

21 stycznia 1846
Modena

Ojciec

Ferdynand Habsburg

Matka

Maria Beatrice d'Este

Żona

Maria Beatrycze Sabaudzka

Dzieci

Maria Teresa,
Franciszek V,
Ferdynand Karol,
Maria Beatrice

Odznaczenia
Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty)[1][a]
Herb rodziny Austria-Este

Życiorys edytuj

5 stycznia 1808 roku został mianowany na stopień generała kawalerii[3][4]. Od 1789 do śmierci był szefem Pułku Kirasjerów Nr 2, późniejszego Czeskiego Pułku Dragonów Nr 2[5].

W 1814 roku kongres wiedeński uznał prawa Franciszka IV, do tronu Księstwa Modeny. Książę był przeciwnikiem wszelkich ruchów rewolucyjnych i rządził w duchu absolutyzmu. Wszędzie wietrzył spisek. Był przeciwny zwłaszcza stowarzyszeniu Karbonariuszy, które swoją działalność kierowało przeciwko absolutyzmowi i klerowi, zwłaszcza rządom Habsburgów. W 1830 nie zaakceptował rewolucji lipcowej we Francji i odsunięcia od władzy Burbonów. Nie uznał też Monarchii Lipcowej oraz rządów Ludwika Filipa I, który był królem Francuzów, a nie królem Francji.

Udzielił schronienia Karolowi (V), pierwszemu karlistowskiemu pretendentowi do tronu Hiszpanii oraz Michałowi I królowi Portugalii i Algarve w latach 1828-1834.

Małżeństwo edytuj

W 1812 Franciszek ożenił się z księżniczką Marią Beatrycze Sabaudzką, która była najstarszą córką króla Sardynii Wiktora Emanuela I. Z małżeństwa pochodziło czworo dzieci:

Przypisy edytuj

  1. Federico Bona: I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. [w:] Blasonario subalpino [on-line]. (wł.).
  2. Tomasz Wituch: Zjednoczenie Włoch. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1987, s. 227.
  3. Schmidt-Brentano 2006 ↓, s. 72.
  4. Militär-Schematismus 1846 ↓, s. 37.
  5. Militär-Schematismus 1846 ↓, s. 17, 294.

Uwagi edytuj

  1. Nadany w 1833 r. przez Karola Alberta króla Sardynii.

Bibliografia edytuj

  • Militär-Schematismus des österreichischen Kaiserthums. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1846. (niem.).
  • Antonio Schmidt-Brentano: Kaiserliche und k.k. Generale (1618-1815). Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2006.