Franciszek Jelski (ur. 1738, zm. 23 marca 1821) – polski działacz polityczny w czasach stanisławowskich, dwukrotny poseł na Sejm. W latach 18121813 członek Komisji Rządu Tymczasowego Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Franciszek Jelski
Ilustracja
Herb
Pielesz
Data urodzenia

1738

Data śmierci

23 marca 1821

Ojciec

Władysław Jelski

Matka

Helena Brzostowska

Żona

Amelia ks. Sapieha

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Życiorys

edytuj

Syn Władysława Wojciecha Jelskiego, starosty pińskiego. Początkowo piastował urzędy lokalne - podstolego grodzieńskiego (1777), potem podkomorzego starodubskiego (1780). Wybierany posłem na Sejm w latach: 1778, 1780. Dzięki staraniom swojej żony, która miała wpływy na dworze królewskim, został w 1784 marszałkiem Trybunału Litewskiego.

Przez Sejm Czteroletni (w którym posłem był jego brat Konstanty) powołany do deputacji, która miała się zająć kodyfikacją prawa cywilnego i karnego. W okresie konfederacji targowickiej przyjął stanowisko członka Komisji Skarbu Litewskiego, a następnie Komisji Wojskowej Litewskiej. Mimo to, wziął aktywny udział w przygotowaniach do insurekcji kościuszkowskiej. W trakcie powstania, 16 sierpnia 1794 otrzymał od Kościuszki stanowisko zastępcy radcy w Wydziale Skarbu Rady Najwyższej Narodowej. Po klęsce insurekcji wyemigrował, ale po ogłoszeniu amnestii wkrótce powrócił na Litwę, już pod rosyjskim zaborem.

Po inwazji Napoleona na Rosję otrzymał 1 lipca 1812 z rąk cesarza powołanie na członka Komisji Rządu Tymczasowego Wielkiego Księstwa Litewskiego, w którym odpowiadał za wydział (resort) sprawiedliwości. Po odwrocie Wielkiej Armii z Rosji ewakuował się z nią do Drezna, tam zakończył urzędowanie w Komisji w lipcu 1813. Dzięki ogłoszeniu amnestii mógł po 1815 wrócić do kraju i odzyskać skonfiskowane przez Rosjan posiadłości. Zmarł w 1821.

Potomstwo

edytuj

Z żoną Amelią z Sapiehów (1762-1835), córką hetmana Aleksandra Michała Sapiehy miał siedmioro dzieci[1]:

Odznaczenia

edytuj

Literatura

edytuj

Przypisy

edytuj