Franciszek Kupidłowski
Franciszek Kupidłowski (ur. 18 stycznia 1911[1][2][3], zm. 12 września 1939 w Miękiszu Starym) – porucznik obserwator Wojska Polskiego.
 porucznik
| |
| Data urodzenia |
18 stycznia 1911 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 września 1939 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1932–1939 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
obserwator |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.svg){kind=small}
Życiorys edytuj
Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Komorowie. Na stopień podporucznik został mianowany ze starszeństwem z 15 października 1935 i 330. lokatą w korpusie oficerów piechoty[1][4], a następnie zgłosił się ochotniczo na organizowany przez Centrum Wyszkolenia Lotnictwa nr 1 w Dęblinie kurs obserwatorów[5]. Po ukończeniu został wcielony do 1 Pułku Lotniczego w Warszawie, jednocześnie został otrzymując przeniesienie korpusu oficerów lotnictwa. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 23. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[6][7][2][8]. W tym samym czasie pełnił służbę w 211 eskadrze bombowej na stanowisku obserwatora[9].
W składzie 211 eskadrze bombowej walczył w kampanii wrześniowej[10]. 12 września 1939, jako dowódca załogi samolotu PZL P-37B Łoś wystartował z lotniska Gnojno-Owadno na lot bojowy, aby zbombardować hitlerowską kolumnę pancerną, która znajdowała się na szosie z Radymna do Jaworowa. Podczas powrotu samolot został zaatakowany przez niemieckie myśliwce Messerschmitt Me-109 i trafiony płonąc spadł na pola wsi Miękisz Stary. Zginął śmiercią lotnika razem z pozostałymi członkami załogi: podporucznikiem pilotem Stanisławem Sierpińskim oraz kapralami strzelcami radiotelegrafistami Henrykiem Koniuszewskim i Klemensem Mazurem[11].
Został pochowany na cmentarzu we wsi Charytany[12][13][14].
Franciszek Kupidłowski został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych[5].
We wsi Miękisz Stary, po zachodniej stronie drogi do wsi Charytany, znajduje się pomnik upamiętniający członków załogi porucznika Kupidłowskiego[15].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 9, 515.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 219.
- ↑ Księga lotników ↓, s. 94, tu 19 stycznia 1911.
- ↑ Księga lotników ↓, s. 94, wg autora był absolwentem Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu.
- ↑ a b Księga lotników ↓, s. 94.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 217.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 515.
- ↑ Księga lotników ↓, s. 94, tu błędnie 15 sierpnia 1938.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 775.
- ↑ Pawlak 1982 ↓, s. 102.
- ↑ Pawlak 1982 ↓, s. 106, 108.
- ↑ Pawlak i Nowakowski 1983 ↓, s. 239.
- ↑ Cumft i Kujawa 1989 ↓, s. 128, tu błędnie „Choryłany”.
- ↑ Księga lotników ↓, s. 94 wg autora członkowie załogi zostali pochowani w bratniej mogile na miejscu upadku maszyny, ale po 1945 zostali ekshumowani, a miejsce ich pochówku nie jest znane.
- ↑ Cmentarze i pomniki wojny obronnej (1939r.).
Bibliografia edytuj
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5.
- Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych w latach 1939-1946. T. I: Polegli w kampanii wrześniowej, pomordowani w ZSRR i w innych okolicznościach podczas okupacji.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. T. 14. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1982, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. ISBN 83-206-0281-5.
- Jerzy Pawlak, Walerian Nowakowski: Brygada Bombowa kurs bojowy!. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1983. ISBN 83-11-06852-6.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.