Franciszek Mączyński
Franciszek Mączyński (ur. 21 września 1874 w Wadowicach, zm. 28 czerwca 1947 w Krakowie) – polski architekt tworzący m.in. w stylu secesji, konserwator zabytków.
|
||
 Pomnik Franciszka Mączyńskiego autorstwa Xawerego Dunikowskiego |
||
| Data i miejsce urodzenia | 21 września 1874 Wadowice |
|
| Data i miejsce śmierci | 28 czerwca 1947 Kraków |
|
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Salwatorski | |
| Zawód | Architekt | |
| Odznaczenia | ||
  |
||
Studia podjął w Wyższej Szkole Przemysłowej pod kierunkiem Sławomira Odrzywolskiego. W latach 1902–1904 kontynuował studia w krakowskiej ASP u Konstantego Laszczki, a następnie na dalszą naukę wyjechał do Wiednia i Paryża[1].
Był członkiem towarzystw: Stowarzyszenia Architektów RP, Towarzystwa „Polska Sztuka Stosowana” (1902), Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa i Warsztatów Krakowskich (1919–1926). Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1929)[2] i Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury (1936)[3].
Pochowany został na Cmentarzu Salwatorskim.
Spis treści
TwórczośćEdytuj
Projektował gmachy użyteczności publicznej np. Pałac Sztuki w Krakowie, Śląskie seminarium duchowne (1929, wspólnie z Zygmuntem Gawlikiem), Bazar Polski – późniejszy Pałac Prasy (wspólnie z Tadeuszem Stryjeńskim).
Był autorem projektu stadionu Klubu Sportowego Cracovia; w 2009 roku został on zburzony i wybudowano nowy obiekt.
Jest autorem projektów wielu kościołów i budynków sakralnych, m.in.
- kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie wraz z budynkami klasztornymi zakonu jezuitów przy ulicy Kopernika (przy tym kościele znajduje się pomnik autorstwa Xawerego Dunikowskiego z 1912 przedstawiający Franciszka Mączyńskiego);
- kościoła Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Krakowie z klasztorem karmelitów bosych przy ulicy Rakowickiej;
- kościoła św. Kazimierza w Krakowie, na Grzegórzkach (1934);
- kościoła w Straszęcinie (1950);
- kościoła w Brzeziu (1924).
Wznosił również wille i kamienice:
- willę Wojciecha Weissa z 1920 (wspólnie z Tadeuszem Stryjeńskim);
- gmach Teatru Starego w latach 1903-1906 (przebudowa wspólnie z T. Stryjeńskim);
- „Dom Pod Globusem”, wzniesiony na rogu ulic Długiej i Basztowej dla Izby Przemysłowo-Handlowej (wspólnie z Tadeuszem Stryjeńskim);
- budynek dawnej Lecznicy Związkowej z 1911, obecnie Centrum Onkologii;
- Wikarówkę z 1932 wzniesioną dla Kościoła Mariackiego;
- zespół domów przy placu Sikorskiego pod numerami 2,3,4. oraz kamienicę przy ul. Mikołajskiej 6.
Zaprojektował także kopiec Piłsudskiego oraz większą salę w Jamie Michalika (1911, wystrój niezachowany).
Jako konserwator brał udział w pracach w Kościele Mariackim, kościele św. Floriana, przy renowacji krużganków franciszkanów.
GaleriaEdytuj
-
Teatr Stary
-
Dom Pod Globusem w Krakowie
-
Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Krakowie
-
Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie
-
Pałac Prasy
-
Stadion KS Cracovia w Krakowie
-
Kościół w Brzeziu
-
Śląskie Seminarium Duchowne w Krakowie
_Theater,_5_Jagiellonska_street,_Old_Town,_Krakow,_Poland.jpg)
PrzypisyEdytuj
- ↑ Mączyński Franciszek. W: Encyklopedia Krakowa. Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 599. ISBN 83-01-13325-2.
- ↑ 27 listopada 1929 „za zasługi na polu pracy zawodowej w dziedzinie sztuki budowniczej” M.P. z 1929 r. Nr 278, poz. 644
- ↑ „za wybitne zasługi dla polskiej sztuki w ogóle” Rocznik Polskiej Akademii Literatury, Warszawa 1937, s. 263.
BibliografiaEdytuj
- M. Wallis, 1974: Secesja. Wydanie II. Wydawnictwo Arkady, Warszawa.
- Mączyński Franciszek. W: Encyklopedia Krakowa. Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 599. ISBN 83-01-13325-2.