Franciszek Pawłowski (biskup)

Franciszek Pawłowski (ur. 29 marca 1774, zm. 6 lipca 1852 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy warszawski w latach 1827–1829, biskup koadiutor płocki w latach 1829–1836, biskup diecezjalny płocki w latach 1836–1852.

Franciszek Pawłowski
Kraj działania

Polska

Data urodzenia

29 marca 1774

Data i miejsce śmierci

6 lipca 1852
Warszawa

Miejsce pochówku

Bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku

Biskup diecezjalny płocki
Okres sprawowania

1836–1852

Biskup koadiutor płocki
Okres sprawowania

1829–1836

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

9 kwietnia 1827

Sakra biskupia

27 maja 1827

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

27 maja 1827

Konsekrator

Wojciech Józef Skarszewski

Współkonsekratorzy

Adam Michał Prażmowski
Józef Marceli Dzięcielski

Życiorys edytuj

W 1827 mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej. W 1829 był dziekanem włocławskiej kapituły katedralnej[1]. W 1829 został biskupem koadiutorem biskupa płockiego Adama Michała Prażmowskiego[2], a 7 czerwca 1836 biskupem diecezjalnym diecezji płockiej. Przebywał przeważnie w Pułtusku.

Zmarł w Warszawie, został pochowany w katedrze płockiej.

Przypisy edytuj

  1. Nowy Kalendarzyk Polityczny na Rok 1830, Warszawa 1829, s. 135.
  2. Nota biograficzna Franciszka Pawłowskiego na stronie diecezji Koziebrody (poz. 70). koziebrody.w.interia.pl (arch.). [dostęp 2018-05-11].

Linki zewnętrzne edytuj