Franciszek Szyszka (oficer)
Franciszek Szyszka (ur. 30 listopada 1884 w Donatowie, zm. 4 kwietnia 1940 w Częstochowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
30 listopada 1884 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1932 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
60 Pułk Piechoty Wielkopolskiej |
| Stanowiska |
dowódca batalionu piechoty |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 30 listopada 1884[1] w Donatowie, pow. kościańskim[2], w rodzinie Stanisława i Zofii ze Stachowiaków[3]. W styczniu 1919 roku był dowódcą pododcinka Boguszyn w składzie Grupy Leszno, która 6 marca została przekształcona w 6 pułk Strzelców Wielkopolskich, późniejszy 60 pułk piechoty wielkopolskiej[4]. 23 maja 1919 roku został formalnie przyjęty do Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim z byłej armii niemieckiej i mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1917 roku[5]. 3 czerwca 1919 roku nadano mu starszeństwo w stopniu porucznika z dniem 1 października 1915 roku. 6 czerwca 1919 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 marca 1919 roku[6]. Od 18 do 31 lipca 1920 roku pełnił obowiązki dowódcy pułku w zastępstwie chorego majora Bernarda Śliwińskiego. W czasie walk odwrotowych pułku został ranny[7][8]. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii niemieckiej[9].
1 czerwca 1921 roku nadal pełnił służbę w 60 pułku piechoty[10]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 419. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był wciąż 60 pułk piechoty[11]. 10 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu[12]. W latach 1923–1924 był dowódcą III batalionu, a w 1925 roku kwatermistrzem puku[13][14][15]. 5 maja 1927 roku został przeniesiony do 39 pułku piechoty Strzelców Lwowskich w Jarosławiu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[16][17]. Z dniem 30 listopada 1932 roku został przeniesiony w stan spoczynku[18].
W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Bydgoszcz Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[19].
W 1937 roku był ławnikiem w Zarządzie Głównym i I wiceprezesem Zarządu Okręgowego Związku Powstańców Wielkopolskich[20].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[21]
- Krzyż Niepodległości (9 listopada 1932)[22]
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[23]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Przypisy edytuj
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 256 sprostowano datę urodzenia z 30 września 1894 roku na 30 listopada 1884 roku.
- ↑ Franciszek Szyszka [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-08-29].
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 148.
- ↑ Smoleń 1930 ↓, s. 9-10.
- ↑ Tygodnik Urzędowy Naczelnej Rady Ludowej Nr 16 z 4 czerwca 1919 roku, s. 71.
- ↑ Tygodnik Urzędowy Naczelnej Rady Ludowej Nr 23 z 24 czerwca 1919 roku, s. 115, 119.
- ↑ Smoleń 1930 ↓, s. 21.
- ↑ Księga chwały 1992 ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 600.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 181.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 34.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 551.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 296, 403.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 268, 347.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 272.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 127.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 55, 167.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 288.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 1011.
- ↑ Sprawy organizacyjne ↓.
- ↑ Smoleń 1930 ↓, s. 31.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Bogusław Makary Smoleń: Zarys historii wojennej 60-go pułku piechoty wielkopolskiej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.Sprawy organizacyjne. „Jutro”. 50 (67), s. 3–4, 1937-12-26. Poznań: Zarząd Główny Związku Weteranów Powstań Narodowych RP.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Księga chwały piechoty. Bronisław Prugar-Ketling (red.). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992.