Franciszek Ziółkowski (podoficer)

Franciszek Ziółkowski (ur. 2 października 1893 w Mlewie, zm. 23 września 1920 w Dywinie) – żołnierz armii niemieckiej, sierżant Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Franciszek Ziółkowski
Ilustracja
sierżant[1] sierżant[1]
Data i miejsce urodzenia

2 października 1893
Mlewo

Data i miejsce śmierci

23 września 1920
Dywin

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Jednostki

64 pułk piechoty

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Życiorys edytuj

Urodził się 2 października 1893 w Mlewie, w rodzinie Stanisława i Marii z Orłowiczów. Absolwent szkoły ludowej. W czasie pobierania nauki brał udział w strajku szkolnym. Po zakończeniu edukacji pracował w cegielni[1]. W 1913 wcielony do niemieckiego 16 pułku piechoty i w jego szeregach walczył na frontach I wojny światowej[1]. W lipcu 1919 ochotniczo wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 64 Grudziądzkiego pułku piechoty. Walczył na froncie polsko-bolszewickim. Podczas walk odwrotowych nad Dnieprem, na czele swego plutonu pod Nachowem wydostał się z okrążenia, ratując także 2 i 3 kompanię[1]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2]. Od 1 sierpnia do 1 września 1920 dowodził 3. kompanią I batalionu[3]. Poległ 23 września 1920 pod Dywinem[1][4][5].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj