Franck Piccard
Franck Piccard (ur. 17 września 1964 w Les Saisies) – francuski narciarz alpejski, trzykrotny medalista olimpijski, brązowy medalista mistrzostw świata oraz mistrz świata juniorów.
Data i miejsce urodzenia |
17 września 1964 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
Les Saisies | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
182 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
10.12 1983, Val d’Isère (4. miejsce – super G) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
10.12 1983, Val d’Isère (4. miejsce – super G) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
10.01 1988, Val d’Isère | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
13.03 1988, Beaver Creek | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
}
|
Kariera
edytujPierwszy sukces w karierze Franck Piccard osiągnął w 1982 roku, kiedy zdobył złoty medal w biegu zjazdowym podczas mistrzostw świata juniorów w Auron. Na tych samych mistrzostwach zajął także dziesiąte miejsce w slalomie. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 10 grudnia 1983 roku w Val d’Isère, gdzie zajął czwarte miejsce w supergigancie. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. Był to jednak jego jedyny start w sezonie 1983/1984, który ukończył ostatecznie na 37. pozycji. W lutym 1984 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, gdzie był dwudziesty w zjeździe, a rywalizacji w slalomie gigancie nie ukończył.
Na podium zawodów Pucharu Świata Piccard po raz pierwszy stanął 10 stycznia 1988 roku w Val d’Isère, zajmując drugie miejsce w supergigancie. W kolejnych zawodach sezonu 1987/1988 Francuz jeszcze trzykrotnie stawał na podium: 16 stycznia w Bad Kleinkirchheim był trzeci w zjeździe, dzień później w tej samej miejscowości był trzeci w kombinacji, a 13 marca 1988 roku w Beaver Creek odniósł swoje pierwsze zwycięstwo wygrywając supergiganta. W klasyfikacji generalnej dało mu to siódme miejsce, a w klasyfikacjach supergiganta i kombinacji był trzeci. W klasyfikacji supergiganta wyprzedzili go tylko Pirmin Zurbriggen ze Szwajcarii i Markus Wasmeier z RFN, a w kombinacji lepsi byli dwaj reprezentanci Austrii: Hubert Strolz i Günther Mader. W lutym 1988 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie zdobył dwa medale. Najpierw zajął trzecie miejsce w zjeździe, plasując się za Zurbriggenem i jego rodakiem Peterem Müllerem. Sześć dni później wywalczył złoty medal w supergigancie, wyprzedzając bezpośrednio Austriaka Helmuta Mayera i Larsa-Börje Erikssona ze Szwecji. Był to debiut tej konkurencji w programie igrzysk, Piccard został tym samym pierwszym w historii mistrzem olimpijskim w supergigancie. Na tych samych igrzyskach Francuz startował także w kombinacji, jednak nie ukończył rywalizacji. Po zjeździe zajmował drugą pozycję, jednak podczas slalomu wypadł z trasy.
W latach 1985–1987 w zawodach PŚ notował przeciętne wyniki, w klasyfikacji generalnej plasując się poza czołową dziesiątką. Wystąpił jednak na mistrzostwach świata w Bormio w 1985 roku, gdzie był piętnasty w zjeździe i szósty w kombinacji. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Crans-Montana zajmował dziesiątą pozycję w kombinacji i supergigancie. Dziesiątą pozycję w supergigancie wywalczył także podczas rozgrywanych w 1989 roku mistrzostw świata w Vail. W zawodach Pucharu Świata w sezonie 1988/1989 kilkukrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, jednak na podium stanął tylko raz: 27 listopada 1988 roku w Schladming był drugi w supergigancie. W efekcie w klasyfikacji generalnej był dopiero szesnasty, jednak w klasyfikacji supergiganta zajął trzecie miejsce. Uległ tylko Zurbriggenowi i Larsowi-Börje Erikssonowi.
W sezonach 1989/1990 i 1990/1991 łącznie pięć razy stawał na podium, odnosząc przy tym dwa zwycięstwa: 11 stycznia 1990 roku w Schladming wygrał zjazd, a 2 grudnia 1990 roku w Valloire był najlepszy w supergigancie. W klasyfikacji generalnej obu sezonów plasował się poza dziesiątką, ale w klasyfikacji supergiganta był czwarty. Na przełomie stycznia i lutego 1991 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm, zajmując trzecie miejsce w supergigancie. W zawodach tych wyprzedzili go Austriak Stephan Eberharter oraz Norweg Kjetil André Aamodt. Na tych samych mistrzostwach Francuz był też piętnasty w slalomie i trzynasty w gigancie. Ostatni medal zdobył na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Albertville, zajmując drugie miejsce w zjeździe. Rozdzielił tam na podium dwóch reprezentantów Austrii: Patricka Ortlieba i Günthera Madera. Wystąpił tam także w gigancie, zajmując osiemnaste miejsce oraz w supergigancie, którego jednak nie ukończył.
Kolejne podium w zawodach pucharowych, i zarazem ostatnie w karierze, Francuz wywalczył 30 października 1993 roku w Sölden, wygrywając giganta. W pozostałych startach sezonu 1993/1994 kilkukrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, w tym czterokrotnie był czwarty. Pozwoliło mu to zająć trzynaste miejsce w klasyfikacji generalnej oraz trzecie w klasyfikacji giganta, za Austriakiem Christianem Mayerem i Kjetilem André Aamodtem. Francuz startował w cyklu PŚ do sezonu 1995/1996, jednak bez większych sukcesów. W tym czasie wystąpił jeszcze na igrzyskach w Lillehammer, zajmując trzynaste miejsce w gigancie i 23. miejsce w supergigancie. Brał także udział w mistrzostwach świata w Sierra Nevada w 1996 roku, zajmując piętnastą pozycję w gigancie. W zawodach międzynarodowych startował do 2000 roku, kiedy to postanowił zakończyć karierę.
Piccard dwukrotnie był mistrzem Francji: w 1987 roku zwyciężył w supergigancie, a w 1993 roku był najlepszy w slalomie gigancie.
Jego brat Ian oraz siostra Leïla również uprawiali narciarstwo alpejskie, a najmłodszy brat Ted uprawiał narciarstwo dowolne.
Osiągnięcia
edytujMiejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
DNF | 14 lutego | 1984 | Sarajewo | Gigant | 2:41,18 | - | Max Julen |
20. | 16 lutego | 1984 | Sarajewo | Zjazd | 1:45,59 | +2,47 | Bill Johnson |
3. | 15 lutego | 1988 | Calgary | Zjazd | 1:59,63 | +1,61 | Pirmin Zurbriggen |
1. | 21 lutego | 1988 | Calgary | Supergigant | 1:39,66 | - | - |
DNF | 17 lutego | 1988 | Calgary | Kombinacja | 36,55 pkt | - | Hubert Strolz |
2. | 9 lutego | 1992 | Albertville | Zjazd | 1:50,37 | +0,05 | Patrick Ortlieb |
DNF | 16 lutego | 1992 | Albertville | Supergigant | 1:13,04 | - | Kjetil André Aamodt |
18. | 18 lutego | 1992 | Albertville | Gigant | 2:06,98 | +4,95 | Alberto Tomba |
23. | 17 lutego | 1994 | Lillehammer | Supergigant | 1:32,53 | +2,22 | Markus Wasmeier |
13. | 23 lutego | 1994 | Lillehammer | Gigant | 2:52,46 | +1,51 | Markus Wasmeier |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
15. | 3 lutego | 1985 | Bormio | Zjazd | 2:06,68 | +2,51 | Pirmin Zurbriggen |
6. | 5 lutego | 1985 | Bormio | Kombinacja | 7,67 pkt | +47,47 pkt | Pirmin Zurbriggen |
28.[1] | 31 stycznia | 1987 | Crans-Montana | Zjazd | 2:07,80 | +3,10 | Peter Müller |
10.[2] | 1 lutego | 1987 | Crans-Montana | Kombinacja | 28,27 pkt | +59,15 pkt | Marc Girardelli |
10. | 2 lutego | 1987 | Crans-Montana | Supergigant | 1:19,93 | +2,58 | Pirmin Zurbriggen |
DNF2[3] | 4 lutego | 1987 | Crans-Montana | Gigant | 2:32,38 | - | Pirmin Zurbriggen |
DNS2[4] | 3 lutego | 1989 | Vail | Kombinacja | 4,72 pkt | - | Marc Girardelli |
23.[5] | 6 lutego | 1989 | Vail | Zjazd | 2:10,39 | +2,48 | Hansjörg Tauscher |
10. | 8 lutego | 1989 | Vail | Supergigant | 1:38,81 | +1,28 | Martin Hangl |
3. | 23 stycznia | 1991 | Saalbach | Supergigant | 1:26,73 | +1,82 | Stephan Eberharter |
15. | 27 stycznia | 1991 | Saalbach | Zjazd | 1:54,91 | +2,15 | Franz Heinzer |
13. | 3 lutego | 1991 | Saalbach | Gigant | 2:29,94 | +3,64 | Rudolf Nierlich |
13. | 3 lutego | 1996 | Sierra Nevada | Gigant | 1:58,63 | +5,95 | Alberto Tomba |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 4 marca | 1982 | Auron | Zjazd | 1:36,11 | - | - |
10. | 7 marca | 1982 | Auron | Slalom | 1:27,89 | +2,41 | Johan Wallner |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj- sezon 1983/1984: 37.
- sezon 1984/1985: 45.
- sezon 1985/1986: 30.
- sezon 1986/1987: 55.
- sezon 1987/1988: 7.
- sezon 1988/1989: 16.
- sezon 1989/1990: 14.
- sezon 1990/1991: 18.
- sezon 1991/1992: 21.
- sezon 1992/1993: 39.
- sezon 1993/1994: 13.
- sezon 1994/1995: 62.
- sezon 1995/1996: 70.
Zwycięstwa w zawodach
edytuj- Beaver Creek – 13 marca 1988 (supergigant)
- Schladming – 11 stycznia 1990 (zjazd)
- Valloire – 2 grudnia 1990 (supergigant)
- Sölden – 30 października 1993 (gigant)
- 4 wygrane (2 supergiganty, 1 gigant i 1 zjazd)
Pozostałe miejsca na podium
edytuj- Val d’Isère – 10 stycznia 1988 (supergigant) – 2. miejsce
- Bad Kleinkirchheim – 16 stycznia 1988 (zjazd) – 3. miejsce
- Bad Kleinkirchheim – 17 stycznia 1988 (kombinacja) – 3. miejsce
- Schladming – 27 listopada 1988 (supergigant) – 2. miejsce
- Val d’Isère – 10 grudnia 1989 (supergigant) – 2. miejsce
- Sestriere – 12 grudnia 1989 (supergigant) – 3. miejsce
- Mount Hutt – 9 sierpnia 1990 (gigant) – 3. miejsce
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-28)]. (ang.).
- Profil na Alpine Ski Database (ang.)
Przypisy
edytuj- ↑ alpineskiworld.net: 31.01.1987. Crans-Montana Downhill, men (ang.)
- ↑ alpineskiworld.net: 27.01-01.02.1987. Crans-Montana Alpine Combined, men (ang.)
- ↑ alpineskiworld.net: 04.02.1987. Crans-Montana Giant Slalom, men (ang.)
- ↑ alpineskiworld.net: 30.01-03.02.1989. Beaver Creek/Vail Alpine Combined, men (ang.)
- ↑ alpineskiworld.net: 06.02.1989. Vail Downhill, men (ang.)