Franck Piccard

francuski narciarz alpejczyk

Franck Piccard (ur. 17 września 1964 w Les Saisies) – francuski narciarz alpejski, trzykrotny medalista olimpijski, brązowy medalista mistrzostw świata oraz mistrz świata juniorów.

Franck Piccard
Data i miejsce urodzenia

17 września 1964
Les Saisies

Klub

Les Saisies

Wzrost

182 cm

Debiut w PŚ

10.12 1983, Val d’Isère (4. miejsce – super G)

Pierwsze punkty w PŚ

10.12 1983, Val d’Isère (4. miejsce – super G)

Pierwsze podium w PŚ

10.01 1988, Val d’Isère
(2. miejsce – super G)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

13.03 1988, Beaver Creek
(super G)

Dorobek medalowy
}
Reprezentacja  Francja
Igrzyska olimpijskie
złoto Calgary 1988 narciarstwo alpejskie
(supergigant)
srebro Albertville 1992 narciarstwo alpejskie
(zjazd)
brąz Calgary 1988 narciarstwo alpejskie
(zjazd)
Mistrzostwa świata
brąz Saalbach 1991 supergigant
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Auron 1982 zjazd
Puchar Świata (Slalom gigant)
3. miejsce
1993/1994
Puchar Świata (Supergigant)
3. miejsce
1987/1988
3. miejsce
1988/1989
Puchar Świata (Kombinacja)
3. miejsce
1987/1988
Zakończenie kariery: 2000 r.

Kariera

edytuj

Pierwszy sukces w karierze Franck Piccard osiągnął w 1982 roku, kiedy zdobył złoty medal w biegu zjazdowym podczas mistrzostw świata juniorów w Auron. Na tych samych mistrzostwach zajął także dziesiąte miejsce w slalomie. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 10 grudnia 1983 roku w Val d’Isère, gdzie zajął czwarte miejsce w supergigancie. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. Był to jednak jego jedyny start w sezonie 1983/1984, który ukończył ostatecznie na 37. pozycji. W lutym 1984 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, gdzie był dwudziesty w zjeździe, a rywalizacji w slalomie gigancie nie ukończył.

Na podium zawodów Pucharu Świata Piccard po raz pierwszy stanął 10 stycznia 1988 roku w Val d’Isère, zajmując drugie miejsce w supergigancie. W kolejnych zawodach sezonu 1987/1988 Francuz jeszcze trzykrotnie stawał na podium: 16 stycznia w Bad Kleinkirchheim był trzeci w zjeździe, dzień później w tej samej miejscowości był trzeci w kombinacji, a 13 marca 1988 roku w Beaver Creek odniósł swoje pierwsze zwycięstwo wygrywając supergiganta. W klasyfikacji generalnej dało mu to siódme miejsce, a w klasyfikacjach supergiganta i kombinacji był trzeci. W klasyfikacji supergiganta wyprzedzili go tylko Pirmin Zurbriggen ze Szwajcarii i Markus Wasmeier z RFN, a w kombinacji lepsi byli dwaj reprezentanci Austrii: Hubert Strolz i Günther Mader. W lutym 1988 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie zdobył dwa medale. Najpierw zajął trzecie miejsce w zjeździe, plasując się za Zurbriggenem i jego rodakiem Peterem Müllerem. Sześć dni później wywalczył złoty medal w supergigancie, wyprzedzając bezpośrednio Austriaka Helmuta Mayera i Larsa-Börje Erikssona ze Szwecji. Był to debiut tej konkurencji w programie igrzysk, Piccard został tym samym pierwszym w historii mistrzem olimpijskim w supergigancie. Na tych samych igrzyskach Francuz startował także w kombinacji, jednak nie ukończył rywalizacji. Po zjeździe zajmował drugą pozycję, jednak podczas slalomu wypadł z trasy.

W latach 1985–1987 w zawodach PŚ notował przeciętne wyniki, w klasyfikacji generalnej plasując się poza czołową dziesiątką. Wystąpił jednak na mistrzostwach świata w Bormio w 1985 roku, gdzie był piętnasty w zjeździe i szósty w kombinacji. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Crans-Montana zajmował dziesiątą pozycję w kombinacji i supergigancie. Dziesiątą pozycję w supergigancie wywalczył także podczas rozgrywanych w 1989 roku mistrzostw świata w Vail. W zawodach Pucharu Świata w sezonie 1988/1989 kilkukrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, jednak na podium stanął tylko raz: 27 listopada 1988 roku w Schladming był drugi w supergigancie. W efekcie w klasyfikacji generalnej był dopiero szesnasty, jednak w klasyfikacji supergiganta zajął trzecie miejsce. Uległ tylko Zurbriggenowi i Larsowi-Börje Erikssonowi.

W sezonach 1989/1990 i 1990/1991 łącznie pięć razy stawał na podium, odnosząc przy tym dwa zwycięstwa: 11 stycznia 1990 roku w Schladming wygrał zjazd, a 2 grudnia 1990 roku w Valloire był najlepszy w supergigancie. W klasyfikacji generalnej obu sezonów plasował się poza dziesiątką, ale w klasyfikacji supergiganta był czwarty. Na przełomie stycznia i lutego 1991 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm, zajmując trzecie miejsce w supergigancie. W zawodach tych wyprzedzili go Austriak Stephan Eberharter oraz Norweg Kjetil André Aamodt. Na tych samych mistrzostwach Francuz był też piętnasty w slalomie i trzynasty w gigancie. Ostatni medal zdobył na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Albertville, zajmując drugie miejsce w zjeździe. Rozdzielił tam na podium dwóch reprezentantów Austrii: Patricka Ortlieba i Günthera Madera. Wystąpił tam także w gigancie, zajmując osiemnaste miejsce oraz w supergigancie, którego jednak nie ukończył.

Kolejne podium w zawodach pucharowych, i zarazem ostatnie w karierze, Francuz wywalczył 30 października 1993 roku w Sölden, wygrywając giganta. W pozostałych startach sezonu 1993/1994 kilkukrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, w tym czterokrotnie był czwarty. Pozwoliło mu to zająć trzynaste miejsce w klasyfikacji generalnej oraz trzecie w klasyfikacji giganta, za Austriakiem Christianem Mayerem i Kjetilem André Aamodtem. Francuz startował w cyklu PŚ do sezonu 1995/1996, jednak bez większych sukcesów. W tym czasie wystąpił jeszcze na igrzyskach w Lillehammer, zajmując trzynaste miejsce w gigancie i 23. miejsce w supergigancie. Brał także udział w mistrzostwach świata w Sierra Nevada w 1996 roku, zajmując piętnastą pozycję w gigancie. W zawodach międzynarodowych startował do 2000 roku, kiedy to postanowił zakończyć karierę.

Piccard dwukrotnie był mistrzem Francji: w 1987 roku zwyciężył w supergigancie, a w 1993 roku był najlepszy w slalomie gigancie.

Jego brat Ian oraz siostra Leïla również uprawiali narciarstwo alpejskie, a najmłodszy brat Ted uprawiał narciarstwo dowolne.

Osiągnięcia

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DNF 14 lutego 1984   Sarajewo Gigant 2:41,18 -   Max Julen
20. 16 lutego 1984   Sarajewo Zjazd 1:45,59 +2,47   Bill Johnson
3.  15 lutego 1988   Calgary Zjazd 1:59,63 +1,61   Pirmin Zurbriggen
1.  21 lutego 1988   Calgary Supergigant 1:39,66 - -
DNF 17 lutego 1988   Calgary Kombinacja 36,55 pkt -   Hubert Strolz
2.  9 lutego 1992   Albertville Zjazd 1:50,37 +0,05   Patrick Ortlieb
DNF 16 lutego 1992   Albertville Supergigant 1:13,04 -   Kjetil André Aamodt
18. 18 lutego 1992   Albertville Gigant 2:06,98 +4,95   Alberto Tomba
23. 17 lutego 1994   Lillehammer Supergigant 1:32,53 +2,22   Markus Wasmeier
13. 23 lutego 1994   Lillehammer Gigant 2:52,46 +1,51   Markus Wasmeier
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
15. 3 lutego 1985   Bormio Zjazd 2:06,68 +2,51   Pirmin Zurbriggen
6. 5 lutego 1985   Bormio Kombinacja 7,67 pkt +47,47 pkt   Pirmin Zurbriggen
28.[1] 31 stycznia 1987   Crans-Montana Zjazd 2:07,80 +3,10   Peter Müller
10.[2] 1 lutego 1987   Crans-Montana Kombinacja 28,27 pkt +59,15 pkt   Marc Girardelli
10. 2 lutego 1987   Crans-Montana Supergigant 1:19,93 +2,58   Pirmin Zurbriggen
DNF2[3] 4 lutego 1987   Crans-Montana Gigant 2:32,38 -   Pirmin Zurbriggen
DNS2[4] 3 lutego 1989   Vail Kombinacja 4,72 pkt -   Marc Girardelli
23.[5] 6 lutego 1989   Vail Zjazd 2:10,39 +2,48   Hansjörg Tauscher
10. 8 lutego 1989   Vail Supergigant 1:38,81 +1,28   Martin Hangl
3.  23 stycznia 1991   Saalbach Supergigant 1:26,73 +1,82   Stephan Eberharter
15. 27 stycznia 1991   Saalbach Zjazd 1:54,91 +2,15   Franz Heinzer
13. 3 lutego 1991   Saalbach Gigant 2:29,94 +3,64   Rudolf Nierlich
13. 3 lutego 1996   Sierra Nevada Gigant 1:58,63 +5,95   Alberto Tomba
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
1.  4 marca 1982   Auron Zjazd 1:36,11 - -
10. 7 marca 1982   Auron Slalom 1:27,89 +2,41   Johan Wallner

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Zwycięstwa w zawodach

edytuj
  1.   Beaver Creek13 marca 1988 (supergigant)
  2.   Schladming11 stycznia 1990 (zjazd)
  3.   Valloire2 grudnia 1990 (supergigant)
  4.   Sölden30 października 1993 (gigant)
  • 4 wygrane (2 supergiganty, 1 gigant i 1 zjazd)

Pozostałe miejsca na podium

edytuj
  1.   Val d’Isère10 stycznia 1988 (supergigant) – 2. miejsce
  2.   Bad Kleinkirchheim16 stycznia 1988 (zjazd) – 3. miejsce
  3.   Bad Kleinkirchheim17 stycznia 1988 (kombinacja) – 3. miejsce
  4.   Schladming27 listopada 1988 (supergigant) – 2. miejsce
  5.   Val d’Isère10 grudnia 1989 (supergigant) – 2. miejsce
  6.   Sestriere12 grudnia 1989 (supergigant) – 3. miejsce
  7.   Mount Hutt9 sierpnia 1990 (gigant) – 3. miejsce

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj