Frank Luck

biathlonista niemiecki

Frank Luck (ur. 5 grudnia 1967 w Schmalkalden) – niemiecki biathlonista reprezentujący też NRD, pięciokrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Frank Luck
Ilustracja
Frank Luck (2005)
Data i miejsce urodzenia

5 grudnia 1967
Schmalkalden

Klub

WSV Oberhof

Wzrost

179 cm

Debiut w PŚ

18.01 1987, Anterselva (3. miejsce - sztafeta)

Pierwsze punkty w PŚ

24.01 1987, Ruhpolding
(5. miejsce - sprint)

Pierwsze podium w PŚ

17.12 1988, Les Saisies (1. miejsce - sprint)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  NRD
Mistrzostwa świata
złoto Feistritz 1989 sprint
złoto Feistritz 1989 sztafeta
złoto Oslo 1990 b.drużynowy
brąz Kontiolahti 1990 sztafeta
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Falun 1986 sztafeta
srebro Falun 1986 b.indywidualny
srebro Lahti 1987 b.indywidualny
srebro Lahti 1987 sprint
srebro Lahti 1987 sztafeta
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
złoto Lillehammer 1994 sztafeta
złoto Nagano 1998 sztafeta
srebro Lillehammer 1994 b.indywidualny
srebro Salt Lake City 2002 b.indywidualny
srebro Salt Lake City 2002 sztafeta
Mistrzostwa świata
złoto Lahti 1991 sztafeta
złoto Borowec 1993 b.drużynowy
złoto Anterselva 1995 sztafeta
złoto Osrblie 1997 sztafeta
złoto Kontiolahti 1999 sprint
złoto Oslo 2000 b.pościgowy
złoto Chanty-Mansyjsk 2003 sztafeta
złoto Oberhof 2004 sztafeta
srebro Lahti 1991 sprint
srebro Ruhpolding 1996 sztafeta
srebro Osrblie 1997 b.drużynowy
srebro Hochfilzen 1998 b.drużynowy
srebro Kontiolahti 1999 b.pościgowy
brąz Borowec 1993 sztafeta
brąz Oslo 2000 b.indywidualny
brąz Oslo 2000 sztafeta
Puchar Świata
3. miejsce
1993/1994
3. miejsce
1998/1999
Puchar Świata (Bieg indywidualny)
Mała kryształowa kula
1999/2000
Mała kryształowa kula
2001/2002
Puchar Świata (Sprint)
2. miejsce
1998/1999
Strona internetowa

Kariera

edytuj

Na początku trenował biegi narciarskie, jednak w 1980 roku zaczął uprawiać biathlon. Pierwsze sukcesy osiągnął w 1986 roku, zdobywając złoty medal w sztafecie i srebrny w biegu indywidualnym podczas mistrzostw świata juniorów w Falun. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Lahti zajął drugie miejsce w obu tych konkurencjach i sprincie.

W Pucharze Świata zadebiutował 18 stycznia 1987 roku w Anterselvie, zajmując trzecie miejsce w sztafecie. Pierwsze punkty wywalczył 24 stycznia 1987 roku w Ruhpolding, kończąc sprint na piątej pozycji. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanął 17 grudnia 1988 roku w Les Saisies, wygrywając sprint. W zawodach tych wyprzedził Norwega Eirika Kvalfossa i swego rodaka Birka Andersa. W kolejnych startach jeszcze 38 razy plasował się w pierwszej trójce, odnosząc przy tym 12 zwycięstw: 17 grudnia 1988 roku w Les Saisies, 11 lutego 1989 roku w Feistritz, 2 lutego 1991 roku Oberhofie, 6 marca 1993 roku w Lillehammer, 22 stycznia 1994 roku w Anterselvie, 6 grudnia 1997 roku w Lillehammer, 5 marca 1998 roku w Pokljuce, 12 lutego 1999 roku w Kontiolahti i 21 marca 2002 roku w Oslo był najlepszy w sprincie, 14 marca 1999 roku w Oslo i 20 lutego 2000 w tym samym mieście wygrywał w biegach pościgowych, a 19 grudnia 2001 roku w Osrblie triumfował w biegu indywidualnym. Najlepsze wyniki osiągał w sezonach 1993/1994 i 1998/1999, kiedy zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. Najpierw wyprzedzili go Francuz Patrice Bailly-Salins i Sven Fischer, a następnie Fischer i Norweg Ole Einar Bjørndalen. Ponadto w sezonach 1999/2000 i 2001/2002 zdobywał Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji biegu indywidualnego, a w sezonie 1998/1999 był drugi w klasyfikacji sprintu.

Pierwszą seniorską imprezą w jego karierze były igrzyska olimpijskie w Calgary w 1988 roku. Wystartował tam tylko w sprincie, kończąc rywalizację na szóstym miejscu. Już rok później, podczas mistrzostw świata w Feistritz w tej samej konkurencji zdobył złoty medal. Wyprzedził tam Eirika Kvalfossa i Jurija Kaszkarowa z ZSRR. Na tej samej imprezie reprezentacja NRD w składzie: André Sehmisch, Frank-Peter Roetsch, Birk Anders i Frank Luck zwyciężyła w sztafecie. W barwach NRD zdobył też złoto w biegu drużynowym i brąz w sztafecie na mistrzostwach świata w Mińsku/Oslo/Kontiolahti w 1990 roku.

Po zjednoczeniu Niemiec pierwsze medale zdobył już na mistrzostwach świata w Lahti w 1991 roku. Był tam drugi w sprincie, rozdzielając rodaka Marka Kirchnera i Eirika Kvalfossa. Parę dni później razem z Ricco Großem, Markiem Kirchnerem i Fritzem Fischerem zwyciężył w sztafecie. Z powodu choroby nie znalazł się w kadrze Niemiec na igrzyska olimpijskie w Albertville w 1992 roku.

Indywidualnie nie zdobył medalu podczas mistrzostw świata w Borowcu, za to zwyciężył w biegu drużynowym, a w sztafecie był trzeci. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Lillehammer także zdobył dwa medale. W biegu indywidualnym zajął drugie miejsce, plasując się między Rosjaninem Siergiejem Tarasowem a Svenem Fischerem. Ponadto wspólnie z Großem, Fischerem i Kirchnerem zdobył złoty medal w sztafecie. Z kolejnych czterech imprez ponownie wrócił bez indywidualnego medalu, za każdym razem zdobywając medale drużynowo. Na MŚ w Anterselvie (1995) zwyciężył w sztafecie, na MŚ w Ruhpolding (1996) był drugi w tej konkurencji, na MŚ w Osrblie (1997) wygrał sztafetę i był drugi w biegu drużynowym, a na igrzyskach olimpijskich w Nagano (1998) Niemcy w składzie: Ricco Groß, Peter Sendel, Sven Fischer i Frank Luck zdobyli kolejne złoto w sztafecie. W tym czasie indywidualnie był między innymi siódmy w sprincie podczas MŚ 1997 i ZIO 1998. Ponadto w 1998 roku zdobył też srebrny medal w biegu drużynowym na mistrzostwach świata w Hochfilzen/Pokljuce.

Kolejny medal indywidualny wywalczył dopiero na mistrzostwach świata w Kontiolahti/Oslo w 1999 roku. Zwyciężył tam w sprincie, wyprzedzając Włocha Patricka Favre i Norwega Frode Andresena. W biegu pościgowym nie utrzymał pierwszej pozycji i rywalizację ukończył na drugiej pozycji, za Ricco Großem. W sztafecie Niemcy tym razem zajęli czwarte miejsce. Następne trzy medale zdobył podczas mistrzostw świata w Oslo/Lahti w 2000 roku. Starty rozpoczął od czwartego miejsca w sprincie, w którym walkę o podium przegrał z Włochem René Cattarinussim. W biegu pościgowym zwyciężył, mimo dwóch pomyłek na strzelnicy, wyprzedzając o 3,3 sekundy Pawła Rostowcewa z Rosji i o 15,1 sekundy Francuza Raphaëla Poirée. Następnie zajął trzecie miejsce w biegu indywidualnym, ulegając jedynie Austriakom: Wolfgangowi Rottmannowi i Ludwigowi Gredlerowi. Trzeci był tam również w sztafecie.

Mistrzostwa świata w Pokljuce w 2001 roku były pierwszą od 13 lat imprezą, na której nie stanął na podium w żadnej z konkurencji. Jednak na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City zdobył dwa medale. W biegu indywidualnym po raz drugi w karierze zdobył srebrny medal, tym razem plasując się między Ole Einarem Bjørndalenem i Rosjaninem Wiktorem Majgurowem. Następnie razem z Großem, Sendelem i Fischerem zajął też drugie miejsce w sztafecie. Poza tym zdobył jeszcze złote medale w sztafecie podczas mistrzostw świata w Chanty-Mansyjsku w 2003 roku i rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Oberhofie, gdzie był to jego jedyny start.

Luck trzykrotnie wygrywał Holmenkollen ski festival, dwa razy w biegu na dochodzenie (1999 i 2002) oraz w sprincie (2002).

W 2009 roku podczas udzielania wywiadu w telewizji Luck przyznał, że nieświadomie przyjmował doping (Oral Turinabol).

Osiągnięcia

edytuj
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1988 Calgary 6. nd. nd. nd.
1994 Lillehammer 2. 6. nd. nd. 1. nd.
1998 Nagano 7. nd. nd. 1. nd.
2002 Salt Lake City 2. 11. nd. nd. 2. nd.
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1989 Feistritz 4. 1. nd. nd. 1. nd.
1990 Mińsk/Oslo/Kontiolahti 6. 5. nd. nd. 3. nd.
1991 Lahti 2. nd. nd. 1. nd.
1993 Borowec 10. nd. nd. 3. nd.
1995 Anterselva 11. 7. nd. nd. 1. nd.
1996 Ruhpolding 8. 33. nd. nd. 2. nd.
1997 Osrblie 7. 9. nd. 1. nd.
1998 Pokljuka/Hochfilzen nd. nd. 16. nd. nd. nd.
1999 Kontiolahti/Oslo 24. 1. 2. 20. 4. nd.
2000 Oslo/Lahti 3. 4. 1. 17. 3. nd.
2001 Pokljuka 11. 17. 22. 12. nd.
2002 Oslo nd. nd. nd. 6. nd. nd.
2003 Chanty-Mansyjsk 36. 30. 5. 17. 1. nd.
2004 Oberhof 1. nd.
Sezon Miejsce
1986/1987 44.
1987/1988 31.
1988/1989 11.
1989/1990 4.
1990/1991 4.
1991/1992 32.
1992/1993 13.
1993/1994 3.
1994/1995 10.
1995/1996 8.
1996/1997 11.
1997/1998 7.
1998/1999 3.
1999/2000 5.
2000/2001 12.
2001/2002 6.
2002/2003 17.
2003/2004 39.

Miejsca na podium chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Lokata Pudła Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 17 grudnia 1988   Les Saisies Sprint na 10 km 1. 1+0 30:06,5
2. 11 lutego 1989   Feistritz Sprint na 10 km 1. 0+0 28:08,7
3. 25 stycznia 1990   Ruhpolding Bieg indywidualny na 20 km 2. 1 58:19,7 +2:19,1 Siergiej Czepikow
4. 3 lutego 1990   Walchsee Sprint na 10 km 2. 1+0 26:59,1 +0,05 Jurij Kaszkarow
5. 15 grudnia 1990   Les Saisies Sprint na 10 km 2. 1+0 29:40,9 +1,4 Siergiej Czepikow
6. 31 stycznia 1991   Oberhof Bieg indywidualny na 20 km 2. 0+0+0+2 56:39,2 +48,3 Mark Kirchner
7. 2 lutego 1991   Oberhof Sprint na 10 km 1. 0+1 25:22,3
8. 19 lutego 1991   Lahti Sprint na 10 km 2. 1+0 30:48,1 +24,7 Mark Kirchner
9. 6 marca 1993   Lillehammer Sprint na 10 km 1. 0+0 29:51,0
10. 20 stycznia 1994   Anterselva Bieg indywidualny na 20 km 3. 0+0+0+2 55:32,0 +1:11,9 Sven Fischer
11. 22 stycznia 1994   Anterselva Sprint na 10 km 1. 0+0 26:47,0
12. 20 lutego 1994   Lillehammer Bieg indywidualny na 20 km 2. 0+2+1+0 57:25,3 +3,4 Siergiej Tarasow
13. 10 marca 1994   Hinton Bieg indywidualny na 20 km 3. 0+0+1+0 56:07,6 +59,2 Wilfried Pallhuber
14. 12 marca 1994   Hinton Sprint na 10 km 3. 0+1 24:29,8 +29,1 Sven Fischer
15. 16 grudnia 1994   Bad Gastein Sprint na 10 km 3. 0+0 29:41,5 +16,8 Sylfest Glimsdal
16. 6 grudnia 1997   Lillehammer Sprint na 10 km 1. 0+0 25:22,1
17. 5 marca 1998   Pokljuka Sprint na 10 km 1. 0+0 26:47,5
18. 9 stycznia 1999   Oberhof Bieg pościgowy na 12,5 km 3. 0+0+1+0 34:21,0 +1:04,2 Ole Einar Bjørndalen
19. 13 stycznia 1999   Ruhpolding Bieg masowy na 15 km 2. 0+1+0+0 41:08,1 +12,1 Raphaël Poirée
20. 22 stycznia 1999   Anterselva Sprint na 10 km 2. 1+0 26:40,4 +52,1 René Cattarinussi
21. 12 lutego 1999   Kontiolahti Sprint na 10 km 1. 0+0 28:05,6
22. 13 lutego 1999   Kontiolahti Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 0+0+1+2 35:37,8 +27,2 Ricco Groß
23. 14 marca 1999   Oslo Bieg pościgowy na 12,5 km 1. 0+0+1+0 36:19,4
24. 2 grudnia 1999   Hochfilzen Bieg indywidualny na 20 km 3. 1+0+0+0 50:35,9 +1:21,5 Ole Einar Bjørndalen
25. 4 grudnia 1999   Hochfilzen Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 0+0+0+2 31:54,5 +50,4 Ole Einar Bjørndalen
26. 15 grudnia 1999   Pokljuka Bieg indywidualny na 20 km 3. 0+1+0+0 51:49,4 +54,6 Raphaël Poirée
27. 17 grudnia 1999   Pokljuka Sprint na 10 km 3. 0+0 26:41,6 +29,3 Frode Andresen
28. 6 stycznia 2000   Oberhof Sprint na 10 km 2. 0+0 25:49,9 +7,9 Ole Einar Bjørndalen
29. 20 lutego 2000   Oslo Bieg pościgowy na 12,5 km 1. 1+0+0+1 33:21,9
30. 23 lutego 2000   Oslo Bieg indywidualny na 20 km 3. 0+0+0+1 53:36,2 +1:21,9 Wolfgang Rottmann
31. 14 stycznia 2001   Ruhpolding Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 0+0+0+0 34:21,2 +22,8 Raphaël Poirée
32. 2 marca 2001   Soldier Hollow Sprint na 10 km 3. 0+0 22:40,8 +32,7 Ole Einar Bjørndalen
33. 6 grudnia 2001   Hochfilzen Sprint na 10 km 3. 0+0 27:23,1 +1:10,5 Ole Einar Bjørndalen
34. 9 grudnia 2001   Hochfilzen Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 0+0+1+0 34:27,5 +22,3 Ole Einar Bjørndalen
35. 19 grudnia 2001   Osrblie Bieg indywidualny na 20 km 1. 0+1+0+0 54:08,2
36. 20 stycznia 2002   Ruhpolding Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 0+0+0+0 37:21,2 +7,6 Sven Fischer
37. 11 lutego 2002   Salt Lake City Bieg indywidualny na 20 km 2. 0+0+0+0 51:03,3 +36,1 Ole Einar Bjørndalen
38. 21 marca 2002   Oslo Sprint na 10 km 1. 0+0 26:23,8
39. 19 stycznia 2003   Ruhpolding Bieg pościgowy na 12,5 km 3. 0+0+0+0 36:46,3 +1:31,7 Ole Einar Bjørndalen

Bibliografia

edytuj