Frank Vandenbroucke (polityk)

Frank Ignace Georgette Vandenbroucke (ur. 21 października 1955 w Leuven) – belgijski i flamandzki polityk, minister federalny i regionalny, wicepremier, w latach 1989–1994 przewodniczący Partii Socjalistycznej.

Frank Vandenbroucke
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 października 1955
Leuven

Przewodniczący Partii Socjalistycznej
Okres

od 1989
do 1994

Przynależność polityczna

Partia Socjalistyczna

Poprzednik

Karel Van Miert

Następca

Louis Tobback

Życiorys edytuj

Ukończył magisterskie studia ekonomiczne na Katholieke Universiteit Leuven. Kształcił się następnie w zakresie filozofii w Cambridge (1982), a w 1999 uzyskał stopień naukowy doktora filozofii na University of Oxford. Od 1978 do 1980 pracował jako asystent naukowy na KUL, później został członkiem zespołu SEVI (departamentu naukowego flamandzkiej Partii Socjalistycznej).

W 1985 po raz pierwszy wybrano go na posła do federalnej Izby Reprezentantów, uzyskiwał reelekcję w 1987, 1991 i 1995. W 1989 stanął na czele Partii Socjalistycznej, kierował nią do 1994, kiedy to objął urzędy wicepremiera i ministra spraw zagranicznych w pierwszym rządzie Jean-Luka Dehaene. Zajmował te stanowiska przez kilka miesięcy (od października 1994 do marca 1995), po czym był przewodniczącym klubu deputowanych SP.

Rezygnacja z funkcji rządowych i odejście z parlamentu w 1996 wiązały się z jego udziałem w aferze korupcyjnej Case Agusta-Dassault, w ramach której czołowi socjalistyczni politycy przyjmowali korzyści majątkowe od włoskiego producenta śmigłowców. Frank Vandenbroucke nie został w tej sprawie nigdy oskarżony, na trzy lata wycofał się jednak z polityki, przebywał wówczas na stażu naukowym w Oksfordzie. W 1999 powrócił do Izby Reprezentantów, a następnie w tym samym roku do rządu. Guy Verhofstadt powierzył mu wówczas resort spraw społecznym i emerytur, którym kierował do 2003. Później do 2004 był ministrem zatrudnienia w drugim gabinecie tego samego premiera.

W 2004 przeszedł do flamandzkiego rządu regionalnego, gdzie został zastępcą ministra-prezydenta oraz ministrem pracy, edukacji i szkoleń zawodowych. W 2009 wybrano go do Parlamentu Flamandzkiego ze znacznym poparciem, jednak przewodnicząca jego partii nie zgodziła się na jego ponowną nominację do władz wykonawczych Flandrii. W rezultacie Frank Vandenbroucke pozostał deputowanym regionalnym, rozpoczął też prowadzenie wykładów na Uniwersytecie w Antwerpii. W 2010 uzyskał mandat w federalnym Senacie, w którym zasiadał do 2011.

W 2020 powrócił do rządu federalnego. W gabinecie, na czele którego stanął Alexander De Croo, został wicepremierem oraz ministrem spraw społecznych i zdrowia[1].

Odznaczony Orderem Leopolda II klasy (2009).

Przypisy edytuj

  1. Prestation de serment du nouveau gouvernement fédéral. belgium.be, 1 października 2020. [dostęp 2020-10-01]. (fr.).

Bibliografia edytuj