Fratelli Alinari
Fratelli Alinari (z wł. Bracia Alinari) – włoska firma fotograficzna założona w roku 1852 (lub 1854, jak podają inne źródła)[1] we Florencji przez braci Alinarich: Romualda (1830-1890), Leopolda (1832-1865) i Giuseppe (1836-1890). Zakład specjalizował się w wykonywaniu fotografii dzieł sztuki: architektury, rzeźby i malarstwa, przede wszystkim tych znajdujących we Włoszech i we włoskich muzeach[2].
_-_(Moise_by_Michael_Angelo,_central_sculpture_of_the_Tomb_of_Julius_the_Second)_-_Google_Art_Project.jpg)
Historia edytuj
Leopoldo początkowo pracował w zakładzie graficznym Luigiego Bardiego, gdzie nauczył się techniki fotografii. W 1852 r. otworzył własną działalność pod nazwą „Alinari”; dwa lata później powstała firma „Fratelli Alinari”[3], od samego początku koncentrującą się na widokach i zabytkach Toskanii, a zwłaszcza Florencji, Pizy, Sieny i Arezzo. Od 1858 r. zajmowali się także reprodukowaniem dzieł sztuki; działalność tę rozpoczęli od wykonania fotografii 50 rysunków ze zbiorów Galerii Uffizi. W tym samym roku książę Albert, mąż królowej Wiktorii, zamówił u Alinarich zdjęcia rysunków Rafaela. Wykonywali także portrety, w tym włoskiej rodziny panującej.
Alinari regularnie wydawali katalogi swoich prac. Swoje fotografie prezentowali na różnych wystawach, np. w 1855 r. na wystawie światowej w Paryżu, gdzie otrzymali drugą nagrodę. Początkowo posługiwali się techniką kolodionową, w której negatywy wykonywane są na szklanych płytach – Alinari używali płyt o wymiarach osiągających nawet 105 × 76 cm[4]. Pod koniec XIX w. zaczęli używać techniki bromo-żelatynowej, a na początku XX wieku – fotografii barwnej.
Po śmierci Leopolda pozostali bracia kontynuowali działalność firmy, sukcesywnie fotografując kolejne włoskie miasta i dzieła sztuki. Do 1881 r. firma Alinarich wykonała 12 945 negatywów[4]. Gdy w 1890 r. zmarli dwaj pozostali bracia, przedsiębiorstwo przejął syn Leopolda, Vittorio (1859-1932). Jej działalność pod jego kierunkiem poszerzyła się o szeroko rozumianą dokumentację włoskich wsi i życia w miastach. W 1899 r. firma ukończyła fotografowanie Kaplicy Sykstyńskiej, co stało się jej ważnym osiągnięciem[4].
W 1920 r. Vittorio Alinari sprzedał firmę grupie przedsiębiorców, na czele których stał baron Luigi Ricasoli Firidolfi; kontynuowała ona działalność pod nazwą Fratelli Alinari I. D. E. A. (Istituto di Edizioni Artistiche). Przedsiębiorstwo przejęło archiwa kilku fotografów, a w 1958 r. zainicjowało powstanie Museo di Storia della Fotografia (Muzeum Historii Fotografii) w Palazzo Rucellai we Florencji.
Przypisy edytuj
- ↑ Datę 1854 podaje np. Encyclopedia of nineteenth-century photography (red. J. Hannavy, New York 2008, s. 25) oraz Istituto di edizioni artistiche. Firenze. Centenario della fondazione. 1854-1954, Firenze [1954]. Z kolei datę 1852 wymienia np. Dominique de Font-Réaulx, Peinture & photographie. Les enjeux d'une rencontre, 1839-1914, Paris 2012, s. 102.
- ↑ Dominique de Font-Réaulx, Peinture & photographie. Les enjeux d'une rencontre, 1839-1914, Paris 2012, s. 102.
- ↑ The Chronology. alinari.it. [dostęp 2013-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-27)]. (ang.).
- ↑ a b c Silvia Paoli, Fratelli Alinari [w:] Encyclopedia of nineteenth-century photography, red. J. Hannavy, New York 2008, ISBN 0-415-97235-3, s. 26
Bibliografia edytuj
- Dominique de Font-Réaulx, Peinture & photographie. Les enjeux d'une rencontre, 1839-1914, Paris 2012.
- Silvia Paoli, Fratelli Alinari [w:] Encyclopedia of nineteenth-century photography, red. J. Hannavy, New York 2008, ISBN 0-415-97235-3, s. 25-27.
Linki zewnętrzne edytuj
- Fotografia z zakładu Fratelli Alinari w bibliotece Polona