Frederik Nielsen

duński tenisista

Frederik Løchte Nielsen (ur. 27 sierpnia 1983 w Kongens Lyngby) – duński tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa oraz Pucharze Hopmana, zwycięzca wielkoszlemowego Wimbledonu 2012 w grze podwójnej.

Frederik Nielsen
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Frederik Løchte Nielsen

Państwo

 Dania

Data i miejsce urodzenia

27 sierpnia 1983
Kongens Lyngby

Wzrost

188 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2001

Zakończenie kariery

2022

Trener

Patrik Langvardt

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

190 (15 sierpnia 2011)

Australian Open

1R (2012)

Roland Garros

2Q (2011)

Wimbledon

3Q (2007)

US Open

1Q (2010, 2011)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

17 (1 kwietnia 2013)

Australian Open

3R (2019)

Roland Garros

QF (2020)

Wimbledon

W (2012)

US Open

2R (2012, 2013, 2016, 2021)

Wnuk duńskiego tenisisty – Kurta Nielsena.

Kariera tenisowa edytuj

Grę rozpoczął jako pięciolatek w Lyngby Tennis Club. Był mistrzem Danii w singlu i w deblu, zarówno w hali, jak i na otwartym terenie. Nielsen uzyskał status profesjonalny w 2001 roku. Od tego czasu wielokrotnie wygrywał i osiągał finały w zmaganiach rang ATP Challenger Tour i ITF Futures w grze podwójnej, natomiast w grze pojedynczej w kategorii ATP Challenger Tour dwa razy dochodził do finału, lecz za każdym razem przegrywał. W narodowym zespole w Pucharze Davisa wystąpił po raz pierwszy w 2003 roku.

Najwyższe – 190. miejsce w singlu osiągnął podczas notowania 15 sierpnia 2011 roku. Dnia 1 kwietnia 2013 roku zanotował 17. pozycję w deblu, co było jego najwyższą lokatą.

W styczniu 2012 roku, po udanym przebrnięciu kwalifikacji, Duńczyk zadebiutował w imprezie wielkoszlemowej. W I rundzie Australian Open przegrał w trzech setach z Kevinem Andersonem. W grze podwójnej również swój udział zakończył na pierwszej rundzie.

Podczas Wimbledonu 2012 zwyciężył w zawodach gry podwójnej mężczyzn. W zawodach wystąpił dzięki dzikiej karcie przyznanej przez organizatorów. Razem z partnerem, którym był Jonathan Marray, pokonali rozstawione pary, w tym m.in. najbardziej utytułowanych deblistów – braci Bryan. W meczu o mistrzostwo zmierzyli się z Robertem Lindstedtem oraz Horią Tecău, z którymi wygrali 4:6, 6:4, 7:6(5), 6:7(5), 6:3[1]. Łącznie w cyklu ATP Tour zwyciężył w trzech turniejach z sześciu rozegranych finałów.

W 2022 roku zakończył karierę zawodową[2].

Finały w turniejach ATP Tour edytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra podwójna (3–3) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 7 lipca 2012 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Jonathan Marray   Robert Lindstedt
  Horia Tecău
4:6, 6:4, 7:6(5), 6:7(5), 6:3
Finalista 1. 23 września 2012 Metz Twarda (hala)   Johan Brunström   Nicolas Mahut
  Édouard Roger-Vasselin
6:7(3), 4:6
Finalista 2. 12 stycznia 2013 Auckland Twarda   Johan Brunström   Colin Fleming
  Bruno Soares
6:7(1), 6:7(2)
Zwycięzca 2. 5 stycznia 2014 Ćennaj Twarda   Johan Brunström   Marin Draganja
  Mate Pavić
6:2, 4:6, 10–7
Finalista 3. 13 kwietnia 2019 Marrakesz Ceglana   Matwé Middelkoop   Jürgen Melzer
  Franko Škugor
4:6, 6:7(6)
Zwycięzca 3. 5 maja 2019 Monachium Ceglana   Tim Pütz   Marcelo Demoliner
  Divij Sharan
6:4, 6:2

Przypisy edytuj

  1. Polska Agencja Prasowa: Wimbledon. Marray i Nielsen najlepsi w deblu. [w:] Wimbledon [on-line]. sport.pl, 2012-07-07. [dostęp 2012-07-07]. (pol.).
  2. Andy West: Wimbledon Champ Frederik Nielsen: ‘A Hell Of A Ride’. Association of Tennis Professionals, 2022-03-03. [dostęp 2022-06-28]. (ang.).

Bibliografia edytuj