Front Ludowy (Ukraina)

ukraińska partia polityczna

Front Ludowy (ukr. Народний фронт, NF) – ukraińska partia polityczna o profilu liberalno-demokratycznym i proeuropejskim[1] oraz nacjonalistycznym[2].

Front Ludowy
Народний фронт
Ilustracja
Państwo

 Ukraina

Skrót

NF

Lider

Arsenij Jaceniuk

Data założenia

2014

Adres siedziby

Kijów

Ideologia polityczna

nacjonalizm, liberalizm

Barwy

żółty, niebieska

Poparcie w wyborach parlamentarnych w 2014 – wyniki w obwodach

Historia

edytuj

Front Ludowy został zarejestrowany 31 marca 2014[3], jednak nie wykazywał jakiejkolwiek aktywności. W międzyczasie na tle przygotowań do przedterminowych wyborów parlamentarnych na Ukrainie doszło do rozłamu w ramach Batkiwszczyny, w wyniku czego ugrupowanie to opuścili m.in. premier Arsenij Jaceniuk, przewodniczący Rady Najwyższej Ołeksandr Turczynow, minister spraw wewnętrznych Arsen Awakow i komendant Euromajdanu Andrij Parubij[4]. 10 września 2014 Front Narodowy przeprowadził swój pierwszy kongres, wybierając premiera na swojego przewodniczącego, a spikerowi parlamentu powierzając kierownictwo partyjnej centrali[5].

Front Ludowy w swojej strukturze powołał tzw. radę wojskową, w skład której weszła m.in. grupa komendantów batalionów działających w ramach Specjalnych Pododdziałów Ochrony Porządku Publicznego na Ukrainie[6]. Ugrupowanie zaczęło stopniowo przejmować struktury i członków Batkiwszczyny[1]. Wyborczą listę NF otworzył Arsenij Jaceniuk, za nim znaleźli się aktywistka społeczna i dziennikarka śledcza Tetiana Czornowoł, Ołeksandr Turczynow, Andrij Parubij, dowódca batalionu „Myrotworeć”, Arsen Awakow, dziennikarka telewizyjna Wiktorija Siumar, były wicepremier Wjaczesław Kyryłenko, posłanka Lilija Hrynewycz oraz dowódca batalionu „Dnipro-1” Jurij Bereza[7].

Ostatecznie w głosowaniu z 26 października 2014 Front Ludowy otrzymał blisko 3,5 miliona głosów (22,14%), zajmując pierwsze miejsce wśród komitetów wyborczych i wyprzedzając nieznacznie Blok Petra Poroszenki[8]. Przełożyło się to na 64 mandaty poselskie z listy krajowej[9], ponadto 18 kandydatów NF zwyciężyło w okręgach jednomandatowych[8], zwiększając łączną liczbę deputowanych frontu do 82 osób. Partia dołączyła do koalicji rządowej współtworzącej powołany po wyborach gabinet Arsenija Jaceniuka. Poparcie dla niej stopniowo spadało (w lipcu 2015 w badaniach opinii publicznej wynosiło poniżej 2%)[10].

W 2016 Front Ludowy współtworzył nowy rząd, na czele którego stanął Wołodymyr Hrojsman z Bloku Petra Poroszenki[11]. Ugrupowanie nie brało pod swoim szyldem udziału w wyborach w 2019.

Przypisy

edytuj
  1. a b Tadeusz A. Olszański: Ukraine's political parties at the start of the election campaign. osw.waw.pl, 17 września 2014. [dostęp 2014-11-08]. (ang.).
  2. Parties and Elections in Europe. parties-and-elections.eu. [dostęp 2019-04-09]. (ang.).
  3. Політичні партії. drsu.gov.ua. [dostęp 2014-11-08]. (ukr.).
  4. Arsenij Jaceniuk na czele nowej partii. Żegnaj, Julio Tymoszenko. wyborcza.pl, 10 września 2014. [dostęp 2014-11-08].
  5. Yatseniuk elected head of political council of People’s Front Party – congress decision. interfax.com.ua, 10 września 2014. [dostęp 2014-11-08]. (ang.).
  6. Члени Військової ради. nfront.org.ua. [dostęp 2014-11-08]. (ukr.).
  7. Виборчий список партії „Народний фронт”. pravda.com.ua, 20 września 2014. [dostęp 2014-11-08]. (ukr.).
  8. a b Serwis CVK – Wybory 2014. [dostęp 2012-11-09]. (ukr.).
  9. ЦВК обробила 100% протоколів. „Свобода” не пройшла. pravda.com.ua, 7 listopada 2014. [dostęp 2014-11-08]. (ukr.).
  10. Yatsenyuk’s party drops in polls as scandals swirl around prime minister. kyivpost.com, 2 lipca 2015. [dostęp 2017-05-24]. (ang.).
  11. Wołodymyr Hrojsman premierem Ukrainy. osw.waw.pl, 14 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-14].

Linki zewnętrzne

edytuj