Góra Świętej Anny (Nowa Ruda)
Góra Świętej Anny (niem. Annaberg) – część miasta Nowa Ruda w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim.
| część miasta Nowa Ruda | |
 Kościół św. Anny w Nowej Rudzie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Miasto | |
| SIMC |
0984309 |
| Wysokość |
647 m n.p.m. |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
57-400 |
| Tablice rejestracyjne |
DKL |
Położenie na mapie Nowej Rudy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
 50°33′53″N 16°30′02″E/50,564764 16,500519
| |
Położenie edytuj
Góra Świętej Anny położona jest w Sudetach Środkowych, w paśmie Wzgórz Włodzickich, na stokach Góry Świętej Anny, na wysokości do 647 m n.p.m.[1].
Podział administracyjny edytuj
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Historia edytuj
W XV wieku poniżej szczytu wzniesiono drewnianą kaplicę św. Anny, od której wzięła nazwę góra i małe osiedle, jakie przy niej powstało[1]. W 1664 roku zbudowano nową kaplicę, tym razem murowaną, przy której w roku 1655 powstała pustelnia. W niej przez wiele lat mieszkali pustelnicy[1]. W 1825 roku w osadzie było 20 domów, a w roku 1840 ich liczba wzrosła do 24[1]. Stan taki utrzymywał się przez wiele lat[1]. W związku z nasileniem ruchu turystycznego i pielgrzymkowego w 1903 roku w sąsiedztwie kaplicy wzniesiono duże schronisko turystyczne „Annabaude”[1]. W roku 1911 zbudowano na szczycie góry wieże widokową[1].
Zabytki edytuj
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[2]:
- kościół św. Anny z XVIII wieku,
- wieża widokowa z lat 1906–1907.
Inne zabytki:
- budynek schroniska turystycznego pochodzący z 1903 roku[1].
Szlaki turystyczne edytuj
Przez Górę Świętej Anny prowadzą dwa znakowane szlaki turystyczne[1]:
z Nowej Rudy na Górę Wszystkich Świętych,
z Sarn do Nowej Rudy.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-Bis, 1994, s. 141-145. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 79. [dostęp 2017-03-11].
Bibliografia edytuj
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wyd: I-Bis 1995, ISBN 83-85773-12-6.