Górna Kanada
Górna Kanada (ang. Upper Canada, fr. Haut-Canada) – prowincja brytyjska istniejąca od 1791 do 1841 utworzona przez podział prowincji Quebecu. Obszar jej zajmował północną część niziny rozciągającej się wzdłuż górnego biegu Rzeki Świętego Wawrzyńca, jezior Ontario, Erie, Zatoki Georgian i Jeziora Huron i obejmował południową część dzisiejszej prowincji Ontario.
| ||
| 1791–1841 | ||
| Język urzędowy | angielski[a] | |
| Stolica | Newark 1792–1797 Toronto[b] 1798–1841 | |
| Ustrój polityczny | Monarchia | |
| Ostatnia głowa państwa | Królowa Wielkiej Brytanii Wiktoria Hanowerska | |
| Ustawa o Kanadzie | 26 grudnia 1797 | |
| Ustawa o Unii Kanadyjskiej | 10 lutego 1841 | |
 | ||
Górna Kanada | ||
W 1841 terytorium zostało połączone z Dolną Kanadą, by stworzyć Prowincję Kanady
Stolicą Górnej Kanady było Newark (dziś Niagara on the Lake) do 1 lutego 1796. Po tej dacie stolica została przeniesiona do miasta York (od 1834 Toronto).