SMS G 11

(Przekierowano z G 11)

G 11, później T 111niemiecki niszczyciel z okresu I wojny światowej. Piąta jednostka typu G 7. Służył także w okresie międzywojennym i jako okręt pomocniczy podczas II wojny światowej.

G 11
Ilustracja
G 7, okręt bliźniaczy G 11
Historia
Stocznia

Germania

Położenie stępki

1911

Wodowanie

23 kwietnia 1912

 Kaiserliche Marine
Wejście do służby

28 sierpnia 1912

 Reichsmarine
 Kriegsmarine
Nazwa

T 111 (od 1939)

Zatopiony

3 kwietnia 1945

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

projektowa 573t
pełna: 719 t

Długość

na linii wodnej: 71,0 m ,
pełna: 71,5 m

Szerokość

7,6 m

Zanurzenie

3,0 m

Napęd
4 kotły parowe
turbiny parowe Germania
2 śruby napędowe
16 000 KM
Prędkość

32 węzły

Zasięg

1150 Mm przy prędkości 17 w

Uzbrojenie
2 działa 88 mm KL/30
4 wyrzutnie torped 500 mm
- stan początkowy
Załoga

74

Podczas I wojny światowej brał udział w bitwie koło Helgolandu i bitwie jutlandzkiej. Był okrętem flagowym flotylli niszczycieli[1].

W okresie międzywojennym pozostawał w składzie Reichsmarine, przechodząc kilka modernizacji, m.in. w latach 1920-21 w Wilhelmshaven, w trakcie której zmieniono uzbrojenie i zwiększono zapas paliwa, a następnie w latach 1928-31, kiedy zamieniono kotły na nowoczesne, przy tym zwiększając długość okrętu i zmieniając jego sylwetkę. Od 1936 wykorzystywany jako okręt szkolny[1]. Po przeklasyfikowaniu na torpedowiec nazwę okrętu zmieniono 23 kwietnia 1939 z G 11 na T 111[1]. Służył także jako okręt pomocniczy w czasie II wojny światowej. Zatopiony podczas amerykańskiego nalotu 3 kwietnia 1945 roku w Kilonii[1].

Dane techniczne edytuj

  • Początkowe:[1]
    • wyporność projektowa / pełna: 573/719 t
    • wymiary:
      • długość: 71,5 m
      • szerokość: 7,56 m
      • zanurzenie: 3,09 m
    • siłownia: 2 turbiny parowe Germania o mocy 16.406 KM, 3 kotły opalane węglem i 1 opalany ropą, 2 śruby
    • prędkość: 33 w
    • zasięg: 1150 mil morskich przy prędkości 17 w
    • zapas paliwa: 110 t węgla i 80 t ropy
    • załoga: 74 (3 oficerów)
    • uzbrojenie:
      • 2 działa 88 mm (2xI)
      • 4 wyrzutnie torped 500 mm (4xI)
      • 18 min morskich (możliwość)
  • po modernizacji w latach 1920-21:[1]
    • wyporność projektowa / pełna: 660/775 t
    • wymiary:
      • długość: 71,5 m
      • szerokość: 7,56 m
      • zanurzenie: 3,21 m
    • prędkość 31,5 w,
    • siłownia: jak wyżej
    • zasięg: 1800 mil morskich przy prędkości 17 w
    • zapas paliwa: 156 t węgla i 80 t ropy
    • załoga: 91 (4 oficerów)
    • uzbrojenie:
      • 2 działa 105 mm
      • 2 wyrzutnie torped 500 mm (2xI)
  • po modernizacji w latach 1928-31:[1]
    • wyporność projektowa / pełna: 772/884 t,
    • wymiary:
      • długość: 76,1 m
      • szerokość: 7,58 m
      • zanurzenie: 3,12 m
    • prędkość 30 w
    • siłownia: 2 turbiny parowe Germania, 3 kotły opalane ropą, 2 śruby
    • zasięg: 1900 mil morskich przy prędkości 17 w
    • zapas paliwa: 220 t ropy
    • załoga: 91 (4 oficerów)
    • uzbrojenie: (stan na 1944)
      • 1 działo 105 mm
      • 2 działka 20 mm plot
      • 3 wyrzutnie torped 500 mm (1xIII)

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g S. Trubicyn (op.cit.)

Bibliografia edytuj

  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.
  • (ros.) S.W. Trubicyn, Eskadriennyje minonoscy i minonoscy Giermanii (1871-1918 gg.), Sankt Peteresburg, 2000, s.53-55