Gaël Monfils

tenisista francuski

Gaël Sébastien Monfils (ur. 1 września 1986 w Paryżu) – francuski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Pekinu (2008), Rio de Janeiro (2016), Tokio (2020) i Paryża (2024).

Gaël Monfils
Ilustracja
Państwo

 Francja

Data i miejsce urodzenia

1 września 1986
Paryż

Wzrost

193 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2004

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Peter Lucassen, Mikael Tillström

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

11

Najwyżej w rankingu

6 (7 listopada 2016)

Australian Open

QF (2016, 2022)

Roland Garros

SF (2008)

Wimbledon

4R (2018)

US Open

SF (2016)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

155 (8 sierpnia 2011)

Australian Open

1R (2006, 2014)

Roland Garros

2R (2007, 2010)

US Open

1R (2005, 2010, 2011)

Strona internetowa

W kwietniu 2021 zaręczył się z Eliną Switoliną. Para pobrała się 16 lipca 2021 roku[1].

Kariera tenisowa

edytuj

Występując jeszcze jako junior Monfils wygrał w roku 2004 trzy wielkoszlemowe turnieje w grze pojedynczej: Australian Open, Rolanda Garrosa i Wimbledon; w listopadzie 2004 roku został liderem rankingu juniorskiego. Jesienią tego samego roku zadebiutował w gronie tenisistów zawodowych, dochodząc do ćwierćfinału turnieju ATP World Tour w Metzu.

Sezon 2005

edytuj

W sierpniu 2005 roku Francuz osiągnął swój pierwszy finał rozgrywek z cyklu ATP World Tour, na ziemnych kortach w Sopocie. Pojedynek finałowy wygrał 7:6(6), 4:6, 7:5 z Niemcem Florianem Mayerem. Dwa kolejne turniejowe finały rozegrał w październiku, najpierw w Metzu, gdzie finałowy pojedynek przegrał z Ivanem Ljubičiciem, a potem w Lyonie, ponosząc porażkę z Andym Roddickiem. Rok 2005 Francuz ukończył już w czołowej „pięćdziesiątce” rankingu światowego – na 30. pozycji.

Sezon 2006

edytuj

Sezon 2006 Monfils zainaugurował od turnieju w Ad-Dausze, gdzie awansował do finału. Mecz o tytuł przegrał ze Szwajcarem Rogerem Federerem. Ponadto w maju uzyskał półfinał rozgrywek ATP Masters Series w Rzymie, eliminując po drodze m.in. Roddicka; przegrał z Rafaelem Nadalem. Podczas wielkoszlemowego Rolanda Garrosa Francuz doszedł do 1/8 finału, pokonując m.in. Jamesa Blake’a. W pojedynku o ćwierćfinał rozgrywek nie sprostał Novakowi Đokoviciowi.

Sezon 2007

edytuj

Rok 2007 Monfils zakończył mając na koncie jeden rozegrany finał, na kortach w Pörtschach; wcześniej, w trakcie trwania turnieju wygrał m.in. z Andym Roddickiem oraz Lleytonem Hewittem, jednak w finale uległ Juanowi Mónaco.

Sezon 2008

edytuj

W 2008 roku jednym z lepszych wyników Francuza był półfinał Rolanda Garrosa, po drodze eliminując m.in. Davida Ferrera. Spotkanie o finał zawodów przegrał z Federerem. Latem Francuz zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Dotarł tam do ćwierćfinału turnieju singlowego i I rundy zawodów deblowych. Na początku października Monfils awansował do finału turnieju w Wiedniu, jednak mecz o mistrzostwo zakończył porażką z Philippem Petzschnerem. Pod koniec tego samego miesiąca osiągnął również ćwierćfinał rozgrywek ATP Masters Series w Madrycie, gdzie został pokonany przez Andy’ego Murraya.

Sezon 2009

edytuj

W lutym 2009 roku Monfils doszedł do finału turnieju w Acapulco, gdzie przegrał finałowy pojedynek z Nicolásem Almagro. Podczas Rolanda Garrosa Francuz uzyskał ćwierćfinał pokonując m.in. Roddicka, lecz w dalszej fazie przegrał z Federerem. Drugi singlowy tytuł Monfils wywalczył we wrześniu w Metzu. W finale rezultatem 7:6(1), 3:6, 6:2 wygrał z Philippem Kohlschreiberem. Pod koniec listopada osiągnął finał rozgrywek ATP World Tour Masters 1000 w Paryżu, jednak w finale lepszym od Francuza okazał się być Novak Đoković.

Sezon 2010

edytuj

W lipcu 2010 roku Francuz doszedł do finału turnieju na ziemnych kortach w Stuttgarcie. Finałowy pojedynek przegrał poprzez krecz w drugim secie z Albertem Montañésem. Powodem dla którego Francuz poddał mecz była skręcona kostka. W październiku Francuz osiągnął finał zawodów w Tokio, eliminując po drodze m.in. Andy’ego Roddicka (Monfils obronił piłkę meczową). Spotkanie finałowe rozegrał z Rafaelem Nadalem, z którym przegrał w dwóch setach. W tym samym miesiącu Francuz wygrał swój trzeci turniej ATP World Tour, podczas rywalizacji w Montpellier, gdzie pokonał m.in. Johna Isnera, Jo-Wilfrieda Tsongę oraz w finale Ivana Ljubičića. W listopadzie po raz drugi z rzędu doszedł do finału rozgrywek ATP World Tour Masters 1000 w Paryżu (hala Bercy). Monfils po drodze pokonał m.in. Rogera Federera, jednak w finale nie sprostał Robinowi Söderlingowi.

Sezon 2011

edytuj

Na początku sierpnia 2011 roku Monfils awansował do finału zawodów w Waszyngtonie. Francuz po drodze obronił w półfinale meczbola z Johnem Isnerem, jednak finałowy pojedynek przegrał z Radkiem Štěpánkiem. Drugi w sezonie finał francuski tenisista osiągnął w Sztokholmie. Turniej zakończył się końcowym triumfem Monfilsa, który w finale pokonał Jarkko Nieminena.

Sezon 2012

edytuj

W styczniu 2012 roku dostał się do finału turnieju w Ad-Dausze. Zmierzył się tam ze swoim rodakiem – Jo-Wilfriedem Tsongą, z którym ostatecznie przegrał z wynikiem 5:7, 3:6. Kolejny finał Monfils osiągnął w Montpellier, po wcześniejszym wyeliminowaniu m.in. Gilles’a Simona, przeciwko któremu obronił piłkę meczową. W spotkaniu finałowym Francuz nie sprostał Tomášowi Berdychowi.

Sezon 2013

edytuj

W 2013 roku pierwszy finał do jakiego Francuz doszedł miał miejsce w Nicei, pod koniec maja. Pojedynek o tytuł przegrał z Albertem Montañésem. Drugi finał w sezonie osiągnął w sierpniu, w Winston-Salem. Finałowe spotkanie przegrał 3:6, 1:2. W drugim secie poddał pojedynek ze względu na uraz biodra Jürgenowi Melzerowi.

Sezon 2014

edytuj

Sezon 2014 Monfils zaczął od awansu do finału w Ad-Dausze, pokonany w trzech setach przez Rafaela Nadala. Piąty tytuł singlowy Monfils wywalczył w lutym podczas zawodów w Montpellier, po zwycięskim finale z Richardem Gasquetem.

Sezon 2015

edytuj

W sezonie 2015 Monfils osiągnął 1 finał, w Marsylii, gdzie został pokonany przez Gillesa Simona.

Sezon 2016

edytuj

Rok później, w Rotterdamie w meczu mistrzowskim uległ Martinowi Kližanowi. W kwietniu Francuz został finalistą turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Monte Carlo ulegając Rafaelowi Nadalowi. Podczas US Open Series Monfils wygrał turniej w Waszyngtonie po finale z Ivem Karloviciem. Następnie był w półfinale w Toronto i US Open, gdzie przegrywał z Novakiem Đokoviciem. Latem startował na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro osiągając ćwierćfinał gry pojedynczej i 1 rundę gry podwójnej.

Sezon 2017

edytuj

W sezonie 2017 Monfils po raz pierwszy w karierze awansował do finału rozgrywek na nawierzchni trawiastej, w Eastbourne, gdzie ostatecznie poniósł porażkę z Novakiem Đokoviciem[2]. Podczas meczu pierwszej rundy na French Open z Dustinem Brownem odniósł 400. zwycięstwo w cyklu ATP World Tour[3]. Na US Open doznał w meczu trzeciej rundy z Davidem Goffinem kontuzji prawego kolana, przez co zrezygnował ze startów do końca sezonu, który zakończył na 46. miejscu w rankingu ATP[4].

Sezon 2018

edytuj

Nowy rok Monfils rozpoczął od triumfu w Dosze, pokonując w ostatnim spotkaniu Andrieja Rublowa 6:2, 6:3. W październiku w finale w Antwerpii przegrał z Kyle’em Edmundem 6:3, 6:7(2), 6:7(4).

Sezon 2019

edytuj

Rok 2019 Monfils zakończył z jednym singlowym tytułem, w Rotterdamie wygrywając ze Stanem Wawrinką.

W zawodach wielkoszlemowych został ćwierćfinalistą US Open, ponosząc porażkę z Mattem Berrettinim. Startując w cyklu ATP Tour Masters 1000 najlepszy wynik uzyskał w Montrealu, półfinał. Mecz o udział w finale poddał walkowerem Rafaelowi Nadalowi z powodu urazu kostki[5].

W całym sezonie Francuz zagrał 56 meczów, odnosząc 37 zwycięstw, a rok ukończył na 10. miejscu w klasyfikacji ATP.

Sezon 2020

edytuj

W lutym sezonu 2020 Monfils wygrał dwa następujące po sobie turnieje, w Montpellier i Rotterdamie. W Rotterdamie nie stracił w drodze po tytuł żadnego seta. W swoim kolejnym starcie, w Dubaju osiąnał półfinał ponosząc porażkę z Novakiem Đokoviciem, przeciwko któremu nie wykorzystał trzech meczboli w drugim secie[6].

Sezon 2021

edytuj

Monfils skończył 2021 rok bez singlowego tytułu, natomiast został finalistą halowego turnieju w Sofii na początku października. W sierpniu, w pojedynku drugiej rundy w Cincinnati pokonał 6:3, 7:5 Alexa de Minaura wygrywając mecz nr 500 w swojej karierze. W lipcu reprezentował Francję na igrzyskach olimpijskich w Tokio. Z turnieju singlowego odpadł w pierwszej rundzie, natomiast w deblu razem z Jérémyem Chardym awansował do drugiej rundy.

Sezon 2022

edytuj

Sezon 2022 Monfils zaczął od triumfu w Adelaide. Podczas Australian Open awansował do ćwierćfinału, w którym uległ w pięciu setach Matteo Berrettiniemu. W maju Francuz przeszedł operację prawej pięty, przez co wycofał się z French Open i turniejów na nawierzchni trawiastej[7]. Powrócił do rywalizacji na początku sierpnia w Montrealu, w trzeciej rundzie poddając mecz Jackowi Draperowi przez uraz stopy. Był to również ostatni start Francusa w sezonie.

Sezon 2023

edytuj

Pierwszy start w 2023 roku Monfils odnotował w marcu w Indian Wells, gdzie odpadł w pierwszej rundzie. Swój najlepszy w sezonie wynik ustanowił w Sztokholmie, wygrywając cały turniej. Finałowy pojedynek z Pawiełem Kotowem zakończył wynikiem 4:6, 7:6(6), 6:3.

Pod koniec lipca wystartował na igrzyskach olimpijskich w Paryżu, kończąc rywalizację singlową w pierwszej rundzie, a deblową w drugiej rundzie. W grze podwójnej startował w parzez z Édouardem Rogerem-Vasselinem.

Sezon zakończył bez singlowego tytułu w cyklu ATP Tour.

Puchar Davisa

edytuj

We wrześniu 2009 roku Monfils zadebiutował w reprezentacji Francji w Pucharze Davisa, podczas rywalizacji z Holandią. Swój singlowy pojedynek przegrał z Thiemo de Bakkerem. W 2010 roku doszedł wraz z drużyną do finału imprezy eliminując wcześniej Niemcy, Hiszpanię i Argentynę. W finale przeciwko Serbii Monfils wygrał najpierw z Janko Tipsareviciem, a następnie przegrał z Novakiem Đokoviciem. Ostatecznie Serbowie wygrali rywalizację 2:3.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 6. miejscu w listopadzie 2016 roku.

Finały w turniejach ATP Tour

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (13–22)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 7 sierpnia 2005 Sopot Ceglana   Florian Mayer 7:6(6), 4:6, 7:5
Finalista 1. 9 października 2005 Metz Twarda (hala)   Ivan Ljubičić 6:7(7), 0:6
Finalista 2. 31 października 2005 Lyon Dywanowa (hala)   Andy Roddick 3:6, 2:6
Finalista 3. 7 stycznia 2006 Ad-Dauha Twarda   Roger Federer 3:6, 6:7(5)
Finalista 4. 26 maja 2007 Pörtschach Ceglana   Juan Mónaco 6:7(3), 0:6
Finalista 5. 12 października 2008 Wiedeń Twarda (hala)   Philipp Petzschner 4:6, 4:6
Finalista 6. 28 lutego 2009 Acapulco Ceglana   Nicolás Almagro 4:6, 4:6
Zwycięzca 2. 27 września 2009 Metz Twarda (hala)   Philipp Kohlschreiber 7:6(1), 3:6, 6:2
Finalista 7. 15 listopada 2009 Paryż Twarda (hala)   Novak Đoković 2:6, 7:5, 6:7(3)
Finalista 8. 18 lipca 2010 Stuttgart Ceglana   Albert Montañés 2:6, 2:1 krecz
Finalista 9. 10 października 2010 Tokio Twarda   Rafael Nadal 1:6, 5:7
Zwycięzca 3. 1 listopada 2010 Montpellier Twarda (hala)   Ivan Ljubičić 6:2, 5:7, 6:1
Finalista 10. 14 listopada 2010 Paryż Twarda (hala)   Robin Söderling 1:6, 6:7(1)
Finalista 11. 7 sierpnia 2011 Waszyngton Twarda   Radek Štěpánek 4:6, 4:6
Zwycięzca 4. 23 października 2011 Sztokholm Twarda (hala)   Jarkko Nieminen 7:5, 3:6, 6:2
Finalista 12. 7 stycznia 2012 Ad-Dauha Twarda   Jo-Wilfried Tsonga 5:7, 3:6
Finalista 13. 5 lutego 2012 Montpellier Twarda (hala)   Tomáš Berdych 2:6, 6:4, 3:6
Finalista 14. 25 maja 2013 Nicea Ceglana   Albert Montañés 0:6, 6:7(3)
Finalista 15. 24 sierpnia 2013 Winston-Salem Twarda   Jürgen Melzer 3:6, 1:2 krecz
Finalista 16. 4 stycznia 2014 Ad-Dauha Twarda   Rafael Nadal 1:6, 7:6(5), 2:6
Zwycięzca 5. 9 lutego 2014 Montpellier Twarda (hala)   Richard Gasquet 6:4, 6:4
Finalista 17. 22 lutego 2015 Marsylia Twarda (hala)   Gilles Simon 4:6, 6:1, 6:7(4)
Finalista 18. 14 lutego 2016 Rotterdam Twarda (hala)   Martin Kližan 7:6(1), 3:6, 1:6
Finalista 19. 17 kwietnia 2016 Monte Carlo Ceglana   Rafael Nadal 5:7, 7:5, 0:6
Zwycięzca 6. 24 kwietnia 2016 Waszyngton Twarda   Ivo Karlović 5:7, 7:6(6), 6:4
Finalista 20. 1 lipca 2017 Eastbourne Trawiasta   Novak Đoković 3:6, 4:6
Zwycięzca 7. 6 stycznia 2018 Doha Twarda   Andriej Rublow 6:2, 6:3
Finalista 21. 21 października 2018 Antwerpia Twarda (hala)   Kyle Edmund 6:3, 6:7(2), 6:7(4)
Zwycięzca 8. 17 lutego 2019 Rotterdam Twarda (hala)   Stan Wawrinka 6:3, 1:6, 6:2
Zwycięzca 9. 9 lutego 2020 Montpellier Twarda (hala)   Vasek Pospisil 7:5, 6:3
Zwycięzca 10. 16 lutego 2020 Rotterdam Twarda (hala)   Félix Auger-Aliassime 6:2, 6:4
Finalista 22. 3 października 2021 Sofia Twarda (hala)   Jannik Sinner 3:6, 4:6
Zwycięzca 11. 9 stycznia 2022 Adelaide Twarda   Karen Chaczanow 6:4, 6:4
Zwycięzca 12. 22 października 2023 Sztokholm Twarda (hala)   Pawieł Kotow 4:6, 7:6(6), 6:3
Zwycięzca 13. 11 stycznia 2025 Auckland Twarda   Zizou Bergs 6:3, 6:4

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

edytuj
Turniej 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 2025 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 2R 1R 3R 4R 3R 3R 3R 3R 3R 2R QF 4R 2R 2R 4R 1R QF 2R 4R 0 / 19 37–19
French Open 1R 4R 3R SF QF 2R QF 3R QF 4R 4R 3R 4R 1R 2R 2R 2R 0 / 17 39–16
Wimbledon 3R 1R 3R 3R 3R 2R 3R 1R 3R 4R 1R NH 2R 3R 0 / 13 19–13
US Open 1R 2R 4R 4R QF 2R 2R QF 1R SF 3R 2R QF 3R 2R 2R 0 / 16 33–16
Wygrane turnieje 0 / 4 0 / 4 0 / 3 0 / 2 0 / 3 0 / 4 0 / 4 0 / 1 0 / 3 0 / 4 0 / 4 0 / 3 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 2 0 / 4 0 / 1 0 / 2 0 / 4 0 / 1 0 / 65 N/A
Bilans spotkań 3–4 4–4 6–3 8-2 10–3 9–4 9–4 2–1 5–3 11–4 6–4 9–3 10–4 7–4 8–4 3–2 4–4 4–1 1–2 5–4 3–1 N/A 128–64

Przypisy

edytuj
  1. ATP Staff, Introducing Mr. & Mrs. Monfils! Gael & Elina Tie The Knot [online], atptour.com, 16 lipca 2021 [dostęp 2021-07-16] (ang.).
  2. Wirtualna Polska Media, ATP Eastbourne: egzamin zdany celująco. Novak Djoković z tytułem i pokładami pewności siebie przed Wimbledonem – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 1 lipca 2017 [dostęp 2017-11-14] (pol.).
  3. Wirtualna Polska Media, Roland Garros: Gael Monfils pokonał Dustina Browna w meczu showmanów, Jo-Wilfried Tsonga nad przepaścią – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 30 maja 2017 [dostęp 2017-11-14] (pol.).
  4. Wirtualna Polska Media, US Open: Rafael Nadal wygrał kolejną czterosetową batalię. Juan Martin del Potro kontra Dominic Thiem w 1/8 finału – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 3 września 2017 [dostęp 2017-11-14] (pol.).
  5. Rogers Cup: Rafael Nadal into Montreal final against Daniil Medvedev after Gael Monfils withdrawal, „BBC Sport”, 11 sierpnia 2019 [dostęp 2020-05-03] (ang.).
  6. ATP Dubaj: Novak Djoković obronił meczbole i pokonał Gaela Monfilsa. Drugi z rzędu finał Stefanosa Tsitsipasa, „Sportowefakty”, 28 lutego 2020 [dostęp 2025-02-07] (pol.).
  7. Monfils withdraws from French Open to undergo heel surgery, „Reuters”, 16 maja 2022 [dostęp 2025-02-07] (ang.).

Bibliografia

edytuj