Gabriela Kownacka

polska aktorka

Gabriela Anna Kownacka z domu Kwasz (ur. 25 maja 1952 we Wrocławiu, zm. 30 listopada 2010 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa.

Gabriela Kownacka
Ilustracja
Gabriela Kownacka (2006)
Imię i nazwisko

Gabriela Anna Kownacka

Data i miejsce urodzenia

25 maja 1952
Wrocław

Data i miejsce śmierci

30 listopada 2010
Warszawa

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Waldemar Kownacki
(1975–1985)

Lata aktywności

1972–2009

Zespół artystyczny
Teatr Narodowy (1999–2009)
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Faksymile

Życiorys edytuj

Była córką Ottokara Kwasza (ur. 12 stycznia 1922 zm. 3 marca 1992) i Izabelli z domu Tumidajskiej (ur. 18 września 1923 zm. 9 maja 2023)[1]. W 1971 ukończyła III LO we Wrocławiu i zdała maturę. W tym samym roku dostała się na wydział aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie[2]. Będąc na pierwszym roku studiów, zagrała rolę Zosi w Weselu Andrzeja Wajdy[3][2].

Dyplom ukończenia PWST otrzymała w 1975 z tytułem magister sztuki aktor dramatyczny[2]. W tym samym roku zaangażowała się do Teatru Kwadrat w Warszawie, gdzie zadebiutowała tytułową rolą w sztuce Pepsie Pierrette Bruno, w reżyserii twórcy i dyrektora tego teatru Edwarda Dziewońskiego. Występowała też w Teatrze Telewizji: w 1975 zagrała rolę Maggie w sztuce Arthura Millera Po upadku w reżyserii Andrzeja Łapickiego, zaś w 1976 wystąpiła w roli Marysi w sztuce Roberta Thomasa Spółka morderców w reżyserii Edwarda Dziewońskiego[2].

W 1977 otrzymała Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego za rolę Maggie i hrabianki Rity w Trędowatej Jerzego Hoffmana, a w 1979 tytuł „Gwiazdy Filmowego Sezonu” podczas Lubuskiego Lata Filmowego w Łagowie za rolę Anity w komedii muzycznej Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy. Także w tym samym roku zdobyła nagrodę przewodniczącego komitetu ds. Radia i Telewizji za wybitną współpracę artystyczną z TVP[2].

W latach 1975–78 występowała w stołecznym teatrze Kwadrat. W 1978 otrzymała od Erwina Axera propozycję angażu do Teatru Współczesnego w Warszawie, a potem w 1983 od Jerzego Grzegorzewskiego, który tworzył zespół po objęciu dyrekcji Teatru Studio w Warszawie. Występowała w nim do 1999[2]. W 1998 zagrała gościnnie w Teatrze Narodowym rolę siostry Dory w Halce Spinozie według Witkacego w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego. Następnie w latach 1999–2009 była stałą aktorką sceny narodowej[2].

Wystąpiła w ponad 60 rolach Teatru Telewizji i zagrała w ponad 40 spektaklach teatralnych w całym kraju. W 2012 ukazała się książka autorstwa Romana Dziewońskiego pt. Gabi. Gabriela Kownacka[4].

Odznaczenia i nagrody edytuj

Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 22 sierpnia 2005 „za zasługi w pracy artystycznej” została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi[5]. W tym samym roku podczas Festiwalu Dobrego Humoru otrzymała statuetkę „Melonika” dla najlepszej aktorki komediowej[6].

W 2006 odcisnęła swoją dłoń na Bursztynowej Promenadzie Gwiazd podczas Festiwalu Gwiazd w Gdańsku[7][2].

Życie prywatne edytuj

W latach 1975–1985 była żoną Waldemara Kownackiego. W 1983 urodziła syna Franciszka. Związana była także z operatorem Witoldem Adamkiem i aktorem Krzysztofem Janczarem[3]. W 2007 została ambasadorem drugiej edycji programu „Szkoła bez przemocy”[8]. Zagrała także w reklamie serów Warmia[9].

Choroba i śmierć edytuj

 
Grób Gabrieli Kownackiej na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie

W 2004 aktorka zachorowała na raka piersi. Kilkumiesięczne zabiegi chemioterapii i radioterapii dały pozytywny efekt, dzięki czemu mogła powrócić do pracy na planie serialu Rodzina zastępcza[10].

Na przełomie maja i czerwca 2008 nastąpił gwałtowny nawrót choroby i stan zdrowia aktorki bardzo się pogorszył[11]. 9 marca 2009 w Teatrze Narodowym odbył się koncert charytatywny, z którego cały dochód został przeznaczony na leczenie aktorki[12][11].

Zmarła 30 listopada 2010[13]. 7 grudnia 2010 została pochowana na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 41, grób 27)[14][15]. W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyli m.in.: Maja Komorowska, Joanna Szczepkowska, Gołda Tencer, Ewa Ziętek, Marian Opania, Wojciech Malajkat oraz obsada serialu Rodzina zastępcza (Piotr Fronczewski, Jarosław Boberek i inni)[16]. Aktor Marcin Hycnar odczytał list pożegnalny w imieniu Jana Englerta – dyrektora Teatru Narodowego w Warszawie.

Filmografia edytuj

Źródło: FilmPolski.pl[2].

Dubbing edytuj

Filmy edytuj

Gry komputerowe edytuj

Przypisy edytuj

  1. GROBONET - wyszukiwarka osób pochowanych - Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie, wawamlynarska.grobonet.com [dostęp 2023-05-25].
  2. a b c d e f g h i Gabriela Kownacka. [w:] FilmPolski.pl [on-line]. filmpolski.pl. [dostęp 2020-04-23].
  3. a b Sonia Miniewicz: Gabriela Kownacka: po prostu Gabi. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2017-05-23. [dostęp 2019-08-11].
  4. Ukazała się książka o Gabrieli Kownackiej. [w:] Polskie Radio [on-line]. polskieradio.pl, 2012-12-09. [dostęp 2019-08-27].
  5. M.P. z 2005 r. nr 74, poz. 1019 – pkt 5.
  6. VI Festiwal Dobrego Humoru, Interia.pl, 24 kwietnia 2007 [dostęp 2010-11-30] [zarchiwizowane z adresu 2007-12-02].
  7. Promenada Gwiazd, Instytut Sztuki [dostęp 2010-11-30] [zarchiwizowane z adresu 2007-01-25].
  8. Nasza akcja > Gabriela Kownacka Ambasador „Szkoły bez przemocy” odpowiada na Państwa pytania. echodnia.eu, 2007-11-26. [dostęp 2019-08-11].
  9. Beata Drewnowska: Gra o mleczne zyski. [w:] Rzeczpospolita Polska [on-line]. www.rp.pl, 2008-08-05. [dostęp 2020-04-28]. (ang.).
  10. Gabriela Kownacka wróciła do pracy. e-teatr.pl, 2005-02-11. [dostęp 2020-01-04].
  11. a b Gabriela Kownacka przegrywa walkę z rakiem. [w:] Super Express [on-line]. se.pl, 2010-04-11. [dostęp 2020-01-04].
  12. Nadzwyczajny koncert dla Gabrysi, komorow.net, 24 marca 2009 [zarchiwizowane z adresu 2009-04-17].
  13. Zmarła Gabriela Kownacka. [w:] TVP Info [on-line]. tvp.info, 2010-11-30. [dostęp 2010-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-05)].
  14. GROBONET - wyszukiwarka osób pochowanych - Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie, wawamlynarska.grobonet.com [dostęp 2023-05-25].
  15. śp. Gabriela Kownacka
  16. „Kochaliśmy ją”. Pogrzeb Gabrieli Kownackiej, Gazeta.pl, 7 grudnia 2010 [dostęp 2010-12-07] [zarchiwizowane z adresu 2010-12-10].

Linki zewnętrzne edytuj