Gajusz Memmiusz Fidus Juliusz Albiusz
Gaius Memmius Fidus Iulius Albius – legat cesarski, dowódca legionu, propretor, namiestnik Noricum, Afryki i Betyki, consul suffectus w II w. n.e.[1]
Gajusz Memmiusz Fidus Juliusz Albiusz pochodził z Afryki[2] i jest znany między innymi z inskrypcji[3] z bazyliki św. Wawrzyńca w Lorch dzielnicy Enns w Austrii, która zawiera następujący tekst[a]:
- GENIO • LEGionis • II • ITAlicae •
- Piae • Marcus • GAVIVS
- FIRMVS • Primus Pilus • VELLINa
- FIRMO PICENo •
- DEDICANTE
- Caio • MEMMIO • FIDO •
- IVLio • ALBIO COnSule • DESignato •
- LEGato • AVGgusti • PRo • PRaetore •
- XIIII • Kalendas • OCTobres •
- APRONIANO • ET •
- BRADVA • COnSulibus •
Inskrypcja informuje o darze wotywnym dla bóstwa opiekuńczego (geniusza) II Legionu Italskiego[b], dokonanej przez dowódcę legionowego wysokiej rangi (primus pilus), Marka Gawiusza Firmusa. Poświęcenia dokonał Gajusz Memmiusz Fidus Juliusz Albiusz, wyznaczony na konsula (consul designatus), legat cesarski, namiestnik Noricum jako propretor, 18 września za konsulatu Apronianusa i Bradua, czyli w 191 n.e.
Inna inskrypcja znaleziona na miejscu starożytnej miejscowości Vina (obecnie Henchir el-M'den w Tunezji)[4] informuje o tym, że był legatem cesarskim, namiestnikiem Noricum jako propretor, kuratorem drogi via Flaminia, prefektem zaopatrzenia w zboże (praefecus Miniciae), prokonsulem Betyki, legatem cesarskim legionu VII Claudia, judycjariuszem Italii Transpadańskej, propretorem prowincji Afryki, edylem (aedilis Cerialis), kwestorem prowincji Azji i trybunem legionu II Augusta.
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ PIR 1897 ↓, M 340, s. 363.
- ↑ Alföldy 2014 ↓, s. 160.
- ↑ CIL III 15208.
- ↑ CIL VIII 12442 = ILS 1110 ↓, s. 197; Epigraphic Database Heidelberg HD030973. [dostęp 2016-06-01].
Bibliografia edytuj
- Géza Alföldy: Noricum. Abingdon, New York: Routledge Revivals, 2014, s. 160–161, seria: History of the provinces of the Roman Empire. ISBN 978-1-138-01814-3. (ang.).
- Hermann Dessau: Inscriptiones Latinae Selectae. T. I. Berlin: Weidmann, 1892. (łac.).
- Prosopographia Imperii Romani. Pod redakcją Hermanna Dessaua. T. II. Berlin: Georg Reimer, 1897. (łac.).