Gambit Blumenfelda

otwarcie szachowe

Gambit Blumenfeldaotwarcie szachowe oznaczone symbolem ECO E10 i charakteryzujące się posunięciami:

abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
b8 – Czarny skoczek
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
e8 – Czarny król
f8 – Czarny goniec
h8 – Czarna wieża
a7 – Czarny pionek
d7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
e6 – Czarny pionek
f6 – Czarny skoczek
b5 – Czarny pionek
c5 – Czarny pionek
d5 – Biały pionek
c4 – Biały pionek
f3 – Biały skoczek
a2 – Biały pionek
b2 – Biały pionek
e2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
b1 – Biały skoczek
c1 – Biały goniec
d1 – Biały hetman
e1 – Biały król
f1 – Biały goniec
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Gambit Blumenfelda (E10)
1.d4 Sf6 2.c4 e6 3.Sf3 c5 4.d5 b5!?

Wyjściowa pozycja gambitu Blumenfelda przypomina więc, po włączeniu posunięć Sf3 i e6, gambit wołżański. O ile jednak w gambicie wołżańskim czarne dążą do ciężkofigurowej kontrgry na skrzydle hetmańskim o tyle w gambicie Blumenfelda główną ideą jest zajęcie pionami centrum: po ruchach 5.d:e6 f:e6 6.c:b5 d5! z szansami na uzyskanie przewagi – taki przebieg miał początek pierwszej partii granej tym debiutem (Tarrasch-Alechin, Pieszczany 1922). Z biegiem czasu wykazano jednak, że posunięcie 5.Gg5! daje niewielką przewagę białym.

Dlatego we współczesnych turniejach gambit Blumenfelda jest stosunkowo rzadko spotykany, zamiast niego czarne ruchem 4...e:d5 przechodzą do obrony Benoni. Nazwa gambitu pochodzi od rosyjskiego teoretyka, Benjamina Blumenfelda, który na początku lat 20. XX wieku poświęcił mu szereg opracowań teoretycznych.

Wybrana literatura edytuj

Linki zewnętrzne edytuj