Gangkhar Puensum (Gangkar Punsum, Gankar Punzum) – góra o wysokości 7570 m n.p.m., najwyższy szczyt Bhutanu, 47. szczyt Ziemi i jednocześnie najwyższy niezdobyty szczyt świata. Od 1983 (od kiedy Bhutan zezwolił na wspinaczki) miały miejsce cztery ekspedycje, w 1985 i 1986 roku, wszystkie zakończone niepowodzeniem.

Gangkhar Puensum
Ilustracja
Widok na Gangkhar Puensum z Ura La
Państwo

 Bhutan
 Chiny

Położenie

Dystrykt Gasa

Pasmo

Himalaje

Wysokość

7570 m n.p.m.

Wybitność

2990 m

Pierwsze wejście

niezdobyty

Położenie na mapie Bhutanu
Mapa konturowa Bhutanu, u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Gangkhar Puensum”
Ziemia28°02′49″N 90°27′18″E/28,046944 90,455000

Gangkhar Puensum znaczy „Biały szczyt trzech duchowych braci”. Jego wysokość została zmierzona po raz pierwszy w 1922 roku. Mapy tego regionu są jednak niedokładne do tego stopnia, że pokazują położenie szczytu w różnych miejscach (pierwsza ekipa na Gangkhar Puensum w ogóle nie mogła go znaleźć).[potrzebny przypis]

Książka brytyjskiej ekspedycji z 1986 roku podaje, że szczyt ma wysokość 24770 stóp (około 7550 metrów) i znajduje się w Bhutanie (podczas gdy sąsiedni Kulha-kʽangri znajduje się w Tybecie). Kulha-kʽangri (7554 metrów) jest oddalony o 30 km na północny wschód i według różnych źródeł leży w Tybecie lub Bhutanie.

Prawdopodobnie Gangkhar Puensum przez jakiś czas zachowa swój status. W 1994 władze Bhutanu zakazały wspinaczki na szczyty wyższe niż 6000 metrów (ze względu na poszanowanie dla lokalnych wierzeń), a od 2003 wspinaczka w Bhutanie jest zabroniona całkowicie.

W 1998 roku japońska ekspedycja otrzymała pozwolenie na wspinaczkę od Chińskiego Towarzystwa Alpinistycznego, które jednak zostało cofnięte (ze względów politycznych). W 1999 roku ekipa zdobyła Liankang Kangri (zwany też północnym Gangkhar Puensum), mierzący 7535 metry. W przeciwieństwie do większości map, raporty z ekspedycji podają, że granica między Tybetem i Bhutanem biegnie przez szczyt Gangkhar Puensum. Podają też, że wysokość szczytu wynosi 7570 metrów (co potwierdzają też źródła japońskie bazujące na źródłach chińskich).

Bibliografia edytuj

  • Berry, Steven K. (1988). The Thunder Dragon Kingdom: A Mountaineering Expedition to Bhutan (wyd. 1). Marlborough: Crowood Press ISBN 1-85223-146-7 oraz Seattle: Cloudcap Press ISBN 0-938567-07-1. (książka brytyjskiej ekspedycji z 1986 r.)